Aanwijzing ex artikel 26 Luchtvaartwet juncto artikel 4.4, eerste lid, onder a, van de Wet ruimtelijke ordening inzake aanpassing van de Ke en BKL-geluidszones rond het luchtvaartterrein Lelystad bij het aanwijzingsbesluit voor het luchthaventerrein Lelystad ex artikel 18 Luchtvaartwet (VENW/DGLM-2009/1798).
DE MINISTER VAN VOLKSHUISVESTING, RUIMTELIJKE ORDENING EN MILIEUBEHEER,
Handelende in overeenstemming met de Minister van Verkeer en Waterstaat;
Gelet op artikel XVIA, eerste lid, van de Wet van 18 december 2008 (Stb. 561), in samenhang met de Wet van 7 juli 1994, Stb. 601, houdende wijziging van de Luchtvaartwet en op artikel 26, eerste lid, van de Luchtvaartwet juncto artikel 4.4, eerste lid, onder a, van de Wet ruimtelijke ordening;
Gelet op het Besluit geluidsbelasting grote luchtvaart (Stb 1996, no. 668) en het Besluit geluidsbelasting kleine luchtvaart ( Stb 1996, no. 666);
Met in achtnemening van de brief van 31 maart 2009 (kenmerk: Kamerstukken II, 2008/2009, 29665, nr. 138) aan de voorzitter van de Tweede kamer der Staten-Generaal over het voornemen om onderhavig besluit te nemen;
Gezien de adviezen van ……………… (nr........) van de commissie, als bedoeld in artikel 21 van de Luchtvaartwet;
Besluit aan
de raad van de gemeenten Lelystad, Dronten en Zeewolde de volgende aanwijzingen
te geven:
Algemene bepalingen
Artikel 1
In dit besluit wordt verstaan onder:
de Minister : de Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer;
de Wet : de Wet ruimtelijke ordening;
Lvw : de Luchtvaartwet;
BGGL : het besluit geluidsbelasting grote luchtvaart;
BGKL : het besluit geluidsbelasting kleine luchtvaart;
besluit : het aanwijzingsbesluit krachtens de Wet ruimtelijke ordening artikel 4.4 getiteld “Geluidszones rond het luchtvaartterrein Lelystad”;
aanwijzing : de geometrisch bepaalde planobjecten als vervat in het GML-bestand NL.IMRO met de bijbehorende regels;
aanduiding : een geometrisch bepaald vlak, waarmee gronden zijn aangeduid, waar ingevolge de regels regels worden gesteld ten aanzien van het gebruik, de bestemming(en) en/of het bebouwen van deze gronden.
Aanwijzingen met betrekking tot bestemmingsplannen
Artikel 2
1. Overeenkomstig artikel 4.4, eerste lid, onder a van de Wet stelt de gemeenteraad een jaar na dagtekening van dit besluit bestemmingsplannen vast voor de gronden, gelegen binnen het Luchtvaartwet aanwijzingsbesluit “Aanwijzing luchthaventerrein Lelystad” zoals opgenomen in bijlage D behorende bij het besluit als bedoeld in artikel 18 van de Luchtvaartwet.
2. Het gebied, waarop de aanwijzing betrekking heeft, wordt begrensd door de locatie van de berekende 35 Ke geluidscontour en de 47 bkl geluidscontour met uitsluiting van het luchtvaartterrein Lelystad. Bij de vaststelling van de bestemmingsplannen wordt in de bestemmingsregeling de inhoud van dit besluit in acht genomen. Daartoe zijn in dit besluit, overeenkomstig de in bijlage D van het aanwijzingsbesluit “Aanwijzing luchthaventerrein Lelystad” opgenomen kaarten met de daarop aangegeven geluidsbelastinglijnen (contouren), de volgende geluidszones in dit besluit als aanduiding opgenomen:
- geluidszone waarbinnen de geluidbelasting vanwege het vliegverkeer 35 Ke of meer mag bedragen;
- geluidszone waarbinnen de geluidbelasting vanwege het vliegverkeer 40 Ke of meer mag bedragen;
- geluidszone waarbinnen de geluidbelasting vanwege het vliegverkeer 45 Ke of meer mag bedragen;
- geluidszone waarbinnen de geluidbelasting vanwege het vliegverkeer 50 Ke of meer mag bedragen;
- geluidszone waarbinnen de geluidbelasting vanwege het vliegverkeer 47 bkl of meer mag bedragen;
- geluidszone waarbinnen de geluidbelasting vanwege het vliegverkeer 57 bkl of meer mag bedragen.
De in bijlage D van het aanwijzingsbesluit “Aanwijzing luchthaventerrein Lelystad” genoemde geluidszones 55 Ke en 65 Ke liggen binnen de grenzen van het aangewezen luchtvaartterrein en vergen als gevolg van die specifieke situatie geen overname in omliggende bestemmingsplannen.
Artikel 3
Ten aanzien van gronden gelegen binnen de "35 Ke-contour", zoals is opgenomen in bijlage D.4, weergegeven is het BGGL van toepassing en gelden:
a. ten aanzien van nieuwbouw de artikelen 4 en 5 BGGL;
b. ten aanzien van nieuwbouw ter vervanging van bestaande geluidsgevoelige bebouwing artikel 6 BGGL;
c. ten aanzien van bestaande bouw de artikelen 7 tot en met 13 BGGL.
Artikel 4
Ten aanzien van gronden gelegen binnen de "47 bkl-zone", zoals is opgenomen in bijlage D.5, voorzover niet tevens gelegen binnen de 35 Ke-zone van de kaart onder bijlage D.4, is het BGKL van toepassing en gelden:
a. ten aanzien van nieuwbouw de artikelen 7, 8 en 10 BGKL;
b. ten aanzien van nieuwbouw ter vervanging van bestaande geluidsgevoelige objecten artikel 9 BGKL.
Artikel 5
1. Bestemmingsregelingen die woningen toelaten met een hogere geluidsbelasting dan 40 of 55 Ke (respectievelijk toekomstige of bestaande geluidsbelastingsituaties) kunnen worden gehandhaafd, indien ten tijde van het vaststellings- of herzieningsbesluit voldaan wordt aan één van de in de artikel 8, 9 of 11 van het BGGL genoemde voorwaarden voor het van rechtswege gelden van een hogere waarde.
2. Voorzover het betreft bestemmingsregelingen die geluidsgevoelige objecten toelaten met een toekomstige, hogere geluidsbelasting dan 47 bkl geldt, dat deze kunnen worden gehandhaafd, indien ten tijde van het vaststellings- of herzieningsbesluit voldaan wordt aan één van de in artikel 8 of 9 van het BGKL genoemde voorwaarden voor het van rechtswege gelden van een hogere waarde.
3. Bestaande bestemmingsregelingen, die woningen toelaten worden, indien ten aanzien van deze woningen van rechtswege géén hogere waarde geldt, zodanig opnieuw vastgesteld dat deze niet meer zijn toegelaten en waar mogelijk worden zodanige bestemmingsregelingen opgenomen dat de bestaande gebouwen geheel of grotendeels kunnen worden gehandhaafd.
4. Voorzover het betreft de kleine luchtvaart geldt dat bestaande bestemmingsregelingen die ten tijde van de vaststelling van de geluidszone geluidsgevoelige objecten binnen de geluidszone toelaten, kunnen worden gehandhaafd, indien het een bestemmingsplan betreft dat na 1 januari 1988 onherroepelijk is geworden en de geluidsbelasting volgens de zone niet hoger is dan 57 bkl.
Aanwijzingen met betrekking tot de wijze waarop aan de bestemmingsplannen uitvoering dient te worden gegeven
Artikel 6
1. Beëindiging van het gebruik of de bewoning van gebouwen als bedoeld in artikel 8, 9 en 11 BGGL kan niet worden gevergd van degene die gebruiker of bewoner is op het tijdstip van vaststelling van de geluidszone.
2. Een besluit tot onteigening van gebouwen ten aanzien waarvan de in het eerste lid bedoelde bepaling van toepassing is, wordt niet genomen dan nadat de bewoning of het gebruik is gestaakt door degenen die op het in dat artikelonderdeel bedoelde tijdstip bewoner of gebruiker zijn.
Aanwijzingen omtrent de wijze en het tijdstip waarop geldelijke steun uit ‘s Rijks kas wordt verleend
Artikel 7
De kosten die gemoeid zijn met het tot stand brengen van een bestemmingsplan (-herziening) als bedoeld in artikel 2 komen ten laste van de gemeente.
Artikel 8
1. Indien de uitvoering van dit besluit leidt tot hogere kosten als bedoeld in artikel 6.8 van de Wet vergoeden de Minister en de Minister van Verkeer en Waterstaat deze kosten.
2. Tot de hogere kosten, bedoeld in het eerste lid, worden de kosten van de vergoedingen bedoeld in artikel 6.1 van de Wet begrepen voor zover de Minister van Verkeer en Waterstaat door de adviseur bedoeld in artikel 6.1.3.2 van het Besluit ruimtelijke ordening, onder verslaglegging, is gehoord en de Minister van Verkeer en Waterstaat bij de opstelling van het advies over de op de aanvraag te nemen beslissing is betrokken.
Artikel 9
Een exemplaar van dit besluit wordt gezonden aan het Ministerie van Verkeer en Waterstaat en de leden van de commissie bedoeld in artikel 21 van de Lvw.
’s-Gravenhage,
De Minister van Volkshuisvesting,
Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer,
dr. Jacqueline Cramer
Toelichting algemeen
1.
Bij besluit van VENW/DGLM-2009/1798. ex artikel XVIA, eerste lid, van de Wet van 18 december
2008 (Stb. 561) in samenhang met artikel 18 van de Lvw is het
aanwijzingsbesluit van het luchthaventerrein Lelystad d.d.
...................... (Stcrt. .............................)vastgesteld. De
exploitant van het luchthaventerrein Lelystad heeft op 8 mei 2008 een verzoek
ingediend bij het Ministerie van Verkeer en Waterstaat en het Ministerie van
Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer voor het vaststellen van
het Aanwijzingbesluit luchthaventerrein Lelystad van ................ (Stcrt .................).
Het verzoek betreft:
Het
besluit regelt het gebruik van het luchthaventerrein Lelystad en de
vaststelling van de ingevolge de Lvw vereiste geluidszones.
De op de kaarten weergegeven geluidszones, zoals opgenomen in bijlage D bij
voornoemd besluit dienen te worden verwerkt in bestemmingsplannen. Ingevolge
artikel 26, eerste lid, Lvw geeft de Minister, indien een beschikking als
bedoeld in artikel 18 van de Lvw, inhoudt dat een aanwijzing wordt gegeven met
één of meer geluidszones, in overeenstemming met de Minister van Verkeer en
Waterstaat, ten aanzien van gronden gelegen binnen die geluidszones
aanwijzingen als bedoeld in artikel 4.4, eerste lid, onder a, van de Wet.
2. In artikel 25, eerste lid, van de Lvw, is bepaald dat bij een algemene maatregel van bestuur voor luchtvaartterreinen uniforme grenswaarden voor de maximaal toelaatbare geluidsbelasting door landende en opstijgende luchtvaartuigen worden vastgesteld. Hieraan is uitvoering gegeven door de vaststelling van het BGGL en het BGKL. De grenswaarden zijn vastgesteld op respectievelijk 35 Ke en 47 bkl. Artikel 26, eerste lid, van de Lvw impliceert dat de vastgestelde grenswaarden en maximale waarden via de verplichte aanwijzingen van de Minister doorwerken in de gemeentelijke bestemmingsplannen.
3.
Volgens artikel 25g van de Lvw, dient
de Minister van Verkeer en Waterstaat, respectievelijk de Minister van
Defensie, in overeenstemming met de Minister regels vast te stellen omtrent de
wijze van meten, berekenen en registreren van de geluidsbelasting binnen en
buiten de geluidszone. Deze regels zijn voor wat betreft de berekening van de
kleine luchtvaart vastgelegd in het Voorschrift voor de berekening van de
geluidsbelasting ten gevolge van de kleine luchtvaart. Voor wat betreft de
berekeningen van de grote luchtvaart geldt het Voorschrift voor de berekening
van de geluidsbelasting in Kosteneenheden (Ke) ten gevolge van het vliegverkeer
en de Appendices van de voorschriften voor de berekening van de
geluidsbelasting.
4.
Artikel 26b van de Lvw, schrijft voor,
dat de Minister van Verkeer en Waterstaat, respectievelijk de Minister van
Defensie, in overeenstemming met de Minister een regeling inzake geluidwerende
voorzieningen vaststelt. Een dergelijke
regeling is in verband met de kleine luchtvaart niet nodig gebleken. In de Nota
van Toelichting bij het BGKL (Stb. 1991, 22) is in dat kader aangegeven dat
vanuit milieuhygiënisch oogpunt het
aanbrengen van geluidwerende voorzieningen aan geluidsgevoelige objecten niet
nodig is. Ten aanzien van de grote luchtvaart is hieraan uitvoering gegeven
door vaststelling van het RGV 1997 (Stcrt, 47). Bij de vaststelling van de
geluidszone dienen volgens artikel 26, eerste lid, van de Lvw, door de minister
aanwijzingen te worden gegeven als bedoeld in artikel 4.4, eerste lid, onder a,
van de Wet.. Bij deze aanwijzingen kan worden aangegeven op welke wijze aan de
aan de aanwijzingen aangepaste bestemmingsplannen uitvoering zal moeten worden
gegeven. Voorts kan worden aangegeven op welke wijze en wanneer geldelijke
steun uit ’s Rijks kas kan worden verleend.
5.
Alle
voorschriften die nodig zijn voor de uitvoering van de zonering zelf, zijn
vervat in het BGGL en het BGKL, de
hierboven genoemde Voorschriften voor de berekening van de geluidsbelasting ten
gevolge van de grote luchtvaart en de kleine luchtvaart en de planologische aanwijzingen
ex artikel 26, eerste lid van de Lvw.
Deze aanwijzingen hebben als basis artikel 4.4, eerste lid, onder a, van
de Wet en vinden hun begrenzing in hetgeen in de overige
uitvoeringsvoorschriften van de Lvw is of wordt opgenomen.
Daaruit volgt dan, dat de onderhavige aanwijzingen vastleggen welke
planologische maatregelen moeten worden getroffen, hoe daaraan uitvoering moet
worden gegeven, voor welke zaken geldelijke steun uit ‘s Rijks kas wordt
verleend alsmede op welke wijze en wanneer dat zal geschieden.
6.
Uit de aard der zaak sluiten deze
aanwijzingen nauw aan bij het BGGL en het BGKL. Bij deze besluiten zijn immers
de grenswaarden en maximale waarden bepaald, die voor de toelaatbaarheid van
bestemmingen binnen de zone maatgevend zijn. In enkele artikelen van
onderhavige aanwijzingen wordt expliciet naar de voorschriften van het BGGL en
het BGKL verwezen.
7.
Alvorens het onderhavige besluit is
genomen, is overleg gevoerd met de gemeenteraden van Lelystad, Dronten en
Zeewolde, waarvoor namens deze overleg gevoerd is met vertegenwoordigers van de
respectievelijke colleges van Burgemeester en Wethouders van deze gemeenten, en
Gedeputeerde Staten van de Provincie Flevoland. Door middel van
terinzagelegging van de ontwerp-aanwijzingen wordt de gelegenheid geboden tot
het inbrengen van zienswijzen.
8.
Conform artikel 30, tweede lid, Lvw,
ligt het zwaartepunt van de rechtsbescherming in de aanwijzingsprocedure in
bezwaar en beroep tegen de aanwijzing zelf en niet in de
bestemmingsplanprocedure. De toetsing in beroep van een besluit tot aanwijzing
van een terrein als luchtvaartterrein kan dan mede omvatten een beoordeling van
de krachtens artikel 26, eerste lid, Lvw gegeven aanwijzingen en van de daarbij
gegeven voorschriften in de zin van artikel 4.4, eerste lid, onder a, van de
Wet . Hiermee wordt bereikt dat de verschillende bij een besluit betrokken
aspecten op integrale wijze kunnen worden beoordeeld. Deze integrale benadering
ligt voor de hand nu de Wro-aanwijzing als het ware een sequeel (planologische
doorvertaling) is van de aanwijzing van de Minister van Verkeer en Waterstaat.
De Wro-aanwijzing dient in zoverre als een gebonden besluit beschouwd te
worden.
9.
Dit aanwijzingsbesluit is opgesteld
onder het regiem van de nieuwe Wet ruimtelijke ordening, welke op 1 juli 2008 in werking is
getreden. Hierin is een wettelijk verplichting opgenomen om bestemmingsplannen
en andere ruimtelijke besluiten in digitale vorm vast te stellen.
Dit aanwijzingsbesluit is naar de inhoud en de bedoeling van het besluit niet
anders dan een aanwijzingsbesluit op basis van de oude Wet op de ruimtelijke
ordening.
In de nieuwe Wro zijn nadere regelingen opgenomen om het betrouwbaar
beschikbaar stellen en vergelijkbaar maken van ruimtelijke plannen en besluiten
te bevorderen. Dit door het gebruik van standaarden voor de vormgeving,
inrichting en beschikbaarstelling en voor de opzet en inrichting van de regels
die bij een bestemmingsplan worden gegeven.
Daartoe is gelijktijdig met de vaststelling van het Besluit ruimtelijke ordening
(Bro) de Regeling standaarden ruimtelijke ordening (Rsro) in werking getreden,
waarin standaarden worden voorgeschreven. Het betreft het Informatiemodel
Ruimtelijke Ordening (IMRO2008), de Standaard Vergelijkbare Bestemmingsplannen
(SVBP2008) en de Standaard Toegankelijkheid Ruimtelijk Instrumentarium
(STRI2008).
Dit aanwijzingsbesluit voldoet aan bovengenoemde standaarden.
Het besluitgebied, waarop de aanwijzing betrekking heeft, wordt begrensd door
de locatie van de berekende 35 Ke geluidscontour en de 47 bkl geluidscontour
met uitsluiting van het in de aanwijzing genoemde luchtvaartterrein Deze
geluidscontouren zijn overgenomen van de in bijlage D van het
aanwijzingsbesluit “Aanwijzing
luchthaventerrein Lelystad” opgenomen kaarten met de daarop aangegeven
geluidsbelastinglijnen (contouren)
Overeenkomstig hetgeen daarover in de nieuwe Wro en het Bro is opgenomen zijn
de in de aanwijzing genoemde geluidszones beschouwd als ruimtelijke objecten
waarvan de geometrische plaatsbepaling (de locatie) is vastgelegd in een
ruimtelijk referentiesysteem zijnde het Rijksdriehoekscoördinatensysteem.
Bij de aanwijzing is ter illustratie de kaart verbeelding gevoegd. Het
besluitgebied en de onderscheiden geluidszones zijn op deze kaart aangegeven.
Ter oriëntatie is de topografische ondergrond, de Top50vector, opgenomen waarop
tevens de gemeentegrenzen zijn aangegeven.
Het (Bro) schrijft voor dat digitale besluiten ook als papieren of analoge
versie beschikbaar moet worden gesteld. Voorts is in het Bro voorgeschreven dat
indien de analoge versie verschilt van de digitale versie, de inhoud van de
digitale informatie voor gaat op die uit de analoge versie.
Het ministerie van VROM, de Vereniging van Nederlandse Gemeenten en
Interprovinciaal Overleg hebben begin april 2009 gezamenlijk besloten tot
uitstel van de inwerkingtreding van de digitale verplichtingen van de Wro naar
1 januari 2010. Dit laat evenwel onverlet dat er voor 1 januari 2010 al wel
digitale besluiten kunnen worden vastgesteld.
TOELICHTING ARTIKELSGEWIJS
Artikel 2
In dit artikel is bepaald dat op de betreffende bestemmingsplannen de onderscheiden geluidzones moeten worden opgenomen. De gemeenteraden moeten voor alle gronden, welke geheel of gedeeltelijk door de geluidszones worden bestreken, binnen een jaar na dagtekening van het besluit:
n hetzij de vigerende bestemmingsplannen herzien,
n hetzij, voorzover er voor die gronden nog geen bestemmingsplan van kracht is, alsnog één of meer nieuwe bestemmingsplannen vaststellen.
Omdat de geluidszone veelal het gebied van één bestemmingsplan zal overschrijden, zullen in het algemeen alleen de geluidzones die het plangebied doorlopen in het bestemmingsplan kunnen worden aangegeven. Het kan overigens de duidelijkheid ten goede komen om op een toelichtend kaartje de ligging van de geluidszone in zijn geheel aan te geven.
Het gebied
tussen het luchtvaartterrein en de berekende 35 Ke-contour is de 35
Ke-geluidszone. Deze dient op de bestemmingsplannen te worden opgenomen.
Daarnaast dienen geluidzones, die voor het ruimtelijk beleid relevante waarden
hebben, te weten die voor 40, 45, 55 en 65 Ke in de bestemmingsplannen te
worden opgenomen. Echter, met dien verstande dat de 55 en 65 Ke binnen de
grenzen van het aangewezen luchthaventerrein liggen. Als gevolg daarvan
en alleen in die specifieke situatie behoeven deze twee contouren geen overname
in de relevante omliggende bestemmingsplannen of bestemmingsplannen waarvan
delen óók buiten het aangewezen luchthaventerrein vigerend zijn.
Voorts is het voor de toepassing van de Regeling geluidwerende voorzieningen
van belang om de 50 Ke-geluidzone op te nemen in het bestemmingsplan. Ook ten
aanzien van de kleine luchtvaart dienen de voor het ruimtelijk beleid relevante
geluidzones, te weten die van 47 en 57 bkl, op de bestemmingsplannen te worden
opgenomen.
Een contour is een geluidsbelastinglijn die voorkomt op de kaarten die behoren tot het besluit op grond van artikel 18 Lvw, waarbij de zones zijn vastgesteld. Die kaarten, die zijn opgenomen in bijlagen D, zijn met behulp van computerberekeningen getekende kaarten. De daarbij opgenomen geluidscontouren bestaan uit de door de computers berekende punten met eenzelfde geluidsbelasting, waaraan een enigszins vloeiend verloop is gegeven.
Bij de vaststelling van de bestemmingsregelingen dient de inhoud van het onderhavige besluit in acht genomen te worden. In dat kader dient vooral gedacht te worden aan mogelijke beperkingen in bestemmingsplannen zowel ten aanzien van het leggen van bestemmingen als ten aanzien van gebruiksmogelijkheden van gronden en opstallen, gelegen binnen de geluidszone.
De geluidzones die in deze aanwijzing zijn opgenomen zijn geometrisch bepaalde vlakken gerelateerd aan het Rijksdriehoekscoördinatensysteem. Deze geometrisch bepaalde vlakken dienen in de bestemmingsplannen verwerkt te worden. In het geval dat er bestemmingsplannen worden opgesteld op basis van de nieuwe Wet ruimtelijke ordening dienen de geluidzones zoals opgenomen in deze aanwijzing overgenomen te worden in de bestemmingsplannen. Indien er sprake is van een herziening van vigerende bestemmingsplannen op basis van de oude Wet op de Ruimtelijke Ordening dienen bij het opnemen van de geluidsbelastingscontouren op de bestemmingsplankaarten deze verfijnd en gedetailleerd te worden tot lijnen die tot op het niveau van de perceelsgrenzen en de daarop geprojecteerde of bestaande bebouwing duidelijkheid scheppen omtrent het planologische en geluidsbelastingsregime dat ter plaatse zal gelden. Bij de detaillering mogen geen grotere afwijkingen van de computerlijn ontstaan dan overeenkomt met een marge van één Ke aan weerszijden van de computerlijn. Het eindresultaat dient derhalve vanuit het oogpunt van zonering neutraal te zijn. Hiermee wordt bewerkstelligd dat de detaillering van de contouren geen noemenswaardige (financiële) verschuivingen met zich meebrengt. De totale sanerings- en amoveringskosten zullen door de detaillering niet wezenlijk veranderen. Een en ander laat onverlet mijn bevoegdheid om onder bijzondere omstandigheden zelf nauwkeurig gedetailleerde aanwijzingen te geven.
Artikel 3
In artikel 3 worden de bepalingen genoemd van het BGGL waaruit planologische consequenties volgen voor de gronden gelegen binnen de vastgestelde geluidszones. Het betreffen de artikelen 4 tot en met 13 BGGL. Deze bepalingen uit het BGGL, opgesplitst in nieuwbouw (hoofdstuk 3, titel 1) en bestaande bouw (hoofdstuk 3, titel 3) worden hierna in het kort toegelicht.
Nieuwbouw
Ingevolge artikel 4 BGGL is 35 Ke de maximaal toelaatbare geluidsbelasting van woningen, andere geluidsgevoelige gebouwen en woonwagenstandplaatsen die op het tijdstip van vaststelling van de geluidszone daarbinnen nog niet aanwezig zijn en waarvoor nog geen bouwvergunning is verleend. Dit artikel houdt in dat een bestemmingsplan dat - ter uitvoering van de onderhavige Wro-aanwijzing - is aangepast aan de vastgestelde geluidszone, binnen de geluidszone in beginsel geen nieuwe woningen, andere geluidsgevoelige gebouwen of woonwagenstandplaatsen mag toelaten. Dit geldt ook voor wijzigingen van het bestemmingsplan en vrijstellingen daarvan. Voor de periode dat de geluidszone nog niet is vastgesteld geldt interim-beleid (uitgangspunten hiervan zijn vastgelegd in brieven uit 1979/80 van de toenmalige Minister van VROM gericht aan alle colleges van Gedeputeerde Staten).
Als een bouwvergunning reeds is verleend op het tijdstip van de vaststelling van de geluidszone, dan is voor de toepassing van het BGGL geen sprake meer van nieuwbouw, maar van bestaande bouw.
In artikel 5 BGGL wordt een aantal specifieke gevallen genoemd waarin binnen de geluidszone een hogere maximaal toelaatbare geluidsbelasting voor nieuwbouw van woningen of andere geluidsgevoelige gebouwen geldt dan 35 Ke.
Nieuwbouw ter vervanging van bestaande geluidsgevoelige bebouwing
Artikel 6 BGGL bepaalt dat 55 Ke in beginsel de maximaal toelaatbare geluidsbelasting is van woningen of andere geluidsgevoelige gebouwen die bestaande geluidsgevoelige bebouwing vervangen in een gebied waar de geluidsbelasting op het tijdstip van vaststelling van de geluidszone niet hoger is dan 40 Ke (toekomstige geluidsbelastingssituatie).
De maximaal toelaatbare geluidsbelasting van vervangende nieuwbouw in een gebied dat op het tijdstip van de vaststelling van de geluidszone reeds een hogere geluidsbelasting dan 40 Ke ondervindt, is in beginsel 65 Ke (bestaande geluidsbelastingssituatie).
De concrete toepassing en interpretatie van dit artikel is in eerste instantie een taak van de gemeente en de provincie in het kader van het desbetreffende ruimtelijke ordeningsbesluit.
Nu het bij dit artikel gaat om nieuwbouw, moet worden voldaan aan de nieuwbouweisen die het Bouwbesluit stelt aan de karakteristieke geluidwering (artikel 22, derde lid, voor woningen en artikel 194, derde lid, voor andere geluidsbelastingssituaties).
Bestaande woningen
Artikel 7 BGGL bepaalt de maximaal toelaatbare geluidsbelasting van bestaande woningen in een gebied waar de geluidsbelasting op het tijdstip van de vaststelling van de geluidszone niet hoger is dan 40 Ke (toekomstige geluidsbelastingssituaties). De maximaal toelaatbare geluidsbelasting is 40 Ke.
Artikel 8 BGGL bevat voor de in artikel 7 bedoelde bestaande woningen de mogelijke situaties waarin 55 Ke van rechtswege geldt als de maximaal toelaatbare geluidsbelasting. Deze geluidsbelasting van 55 Ke geldt slechts als de woning reeds voldoende is geïsoleerd of alsnog kan worden, of als door de eigenaar of bewoner toestemming wordt gegeven voor akoestisch en bouwtechnisch onderzoek.
Artikel 9 BGGL biedt de mogelijkheid om woningen als bedoeld in artikel 7 die gelegen zijn tussen de 55 en de 65 Ke contour, te handhaven indien de woning voldoende geluidwering bezit of indien op een tijdig schriftelijk verzoek van de eigenaar, door de betrokken luchtvaartminister alsnog voldoende geluidwering wordt aangebracht. Voor beide gevallen gelden de normen van de Regeling geluidwerende voorzieningen.
Artikel 10 en 11 BGGL . Artikel 10 bepaalt de maximaal toelaatbare geluidsbelasting van bestaande woningen in een gebied waar de geluidsbelasting op het tijdstip van vaststelling van de geluidszone hoger is dan 40 Ke. De maximaal toelaatbare geluidsbelasting is 55 Ke.
Artikel 11 bevat voor de in artikel 10 bedoelde bestaande woningen de mogelijke situaties dat 65 Ke van rechtswege geldt als maximaal toelaatbare geluidsbelasting. Evenals in de artikelen 8 en 9 is hier een koppeling gelegd naar de Regeling geluidwerende voorzieningen.
Bestaande andere geluidsgevoelige gebouwen
Artikel 12 BGGL bevat de procedure die gevolgd moet worden ter bepaling van de maximaal toelaatbare geluidsbelasting van bestaande andere geluidsgevoelige gebouwen, en bevat de daarbij geldende voorwaarden. De betrokken luchtvaartminister stelt in dit geval de grenswaarden vast.
Bestaande woonwagenstandplaatsen
Tot slot bepaalt artikel 13 BGGL de maximaal toelaatbare geluidsbelasting van bestaande woonwagenstandplaatsen op 40 Ke.
Artikel 4
In dit artikel wordt voor de planologische gevolgen van deze aanwijzing verwezen naar de artikelen 7, 8, 9 en 10 BGKL.
Ingevolge artikel 7 BGKL, in samenhang met de onderhavige Wro-aanwijzing, mag een bestemmingsplan dat - ter uitvoering van de deze aanwijzing - is aangepast aan de vastgestelde geluidszone, binnen de 47 bkl-geluidszone in beginsel geen nieuwe woningen, andere geluidsgevoelige gebouwen en woonwagenstandplaatsen toelaten. Onder “geluidsgevoelige gebouwen” worden verstaan geluidsgevoelige gebouwen als scholen en ziekenhuizen e.d., zoals aangegeven in artikel 2 BGKL. Ook bij latere wijzigingen van het bestemmingsplan geldt dat dergelijke nieuwbouwplannen binnen de geluidszone in beginsel niet mogen worden toegestaan.
Het BGKL is niet van toepassing op bestaande geluidsgevoelige objecten. Woningen en andere geluidsgevoelige gebouwen die op het tijdstip van vaststelling van de zone daarbinnen reeds aanwezig zijn of in aanbouw zijn, of waarvoor bouwvergunning is verleend, vallen buiten de werking van het BGKL.
Artikel 8 BGKL biedt enkele specifieke mogelijkheden voor nieuwbouw van geluidsgevoelige objecten (woningen, andere geluidsgevoelige gebouwen en woonwagenstandplaatsen) binnen de geluidszone tot maximaal 57 Bkl. Dat wil zeggen dat hiervoor een hogere maximaal toelaatbare geluidsbelasting geldt dan 47 bkl. De beoordeling van dergelijke nieuwbouwplannen binnen de geluidszone geschiedt in eerste instantie door de gemeente en de provincie in het kader van de Wro-procedures.
De vervanging zoals bedoeld in artikel 8, eerste lid, onder c, BGKL heeft alleen betrekking op vervanging van bestaande niet-geluidsgevoelige bebouwing.
Artikel 9 BGKL handelt over vervangende nieuwbouw. In algemene zin wordt hieronder verstaan nieuwbouw op een plaats waar voordien al geluidsgevoelige objecten aanwezig waren. Met betrekking tot de vraag wanneer sprake is van vervangende nieuwbouw geldt dat, naar analogie van de hieraan toegekende interpretatie bij wegverkeers- en industrielawaai, hiervan niet alleen gesproken mag worden als in het nieuwe bestemmingsplan dezelfde maten en bestemmingsgrenzen worden aangehouden als in het oude, maar ook wanneer van beperkte veranderingen in maten en functies sprake is. Zie hiervoor het Indicatief Meerjaren Programma Geluid 1985-1989, blz. 62 en 63. Ook is het hier niet noodzakelijk dat de te vervangen geluidsgevoelige objecten op het tijdstip van vaststelling van het nieuwe bestemmingsplan nog aanwezig zijn. Ingeval geplande nieuwbouw strekt tot het opvullen van open gaten die recent als gevolg van bijvoorbeeld sloop van woningen zijn ontstaan, kan van vervangende nieuwbouw worden gesproken.
Wél moet steeds in dergelijke gevallen worden voorkomen, dat een ingrijpende wijziging van de bestaande stedenbouwkundige functie of structuur optreedt, danwel een belangrijke toename van het aantal geluidgehinderden ontstaat. Evenmin dient er sprake te zijn van een wezenlijke toename van de aan de gevel optredende geluidsbelasting.
Artikel 10 BGKL regelt dat als een bestemmingsplan - dat geldt op een tijdstip van de vaststelling van de geluidszone - voorziet in de mogelijkheid van nieuwbouw binnen de zone, deze mogelijkheid bij aanpassing van het bestemmingsplan aan de zone, wordt gehandhaafd. Er gelden dan enkele voorwaarden. Het dient een relatief recent bestemmingsplan te zijn (onherroepelijk na 1 januari 1988). Daarnaast mag de geluidsbelasting volgens de zone niet hoger te zijn dan 57 bkl. Overigens betekent dit niet dat hiermee grootschalige woningbouw binnen de zones is toegestaan. Het betreft hier plannen voor enkele tot hooguit enkele tientallen woningen.
Artikel 6
In dit artikel wordt aan de gemeenteraden opdracht gegeven om de vigerende rechten - in casu het recht tot voortzetting - te respecteren. Het voortzettingsrecht is in artikel 26a Lvw in ongedifferentieerde vorm neergelegd.
Dezerzijds wordt een ruime interpretatie voorgestaan van het begrip “degene, die op het tijdstip van het van kracht worden van de beschikking ex artikel 18 Lvw gebruiker of bewoner is”.
Een enge interpretatie zou tot grote onbillijkheden aanleiding geven - denk aan voortzetting van bewoning door degene die na de zonevaststelling is gehuwd met de oorspronkelijke, doch inmiddels overleden, bewoner; aan voortzetting door het na zonevaststelling geboren kind van de oorspronkelijke bewoners; aan de voortzetting van het gebruik door de rechtsopvolger van de rechtspersoon die de oorspronkelijke gebruiker was etc.
In die gevallen waarin geen voortzettingsrecht meer wordt uitgeoefend, dient er voor gezorgd te worden dat niet tot herbewoning wordt overgegaan omdat de milieuhygiënisch ongewenste situatie dan langer blijft voortbestaan dan nodig is. Tot de middelen die de gemeenten in voorkomend geval ten dienste staan kan bijvoorbeeld worden gerekend de toepassing van bestuursdwang. Ook zou de gemeenteraad er toe over kunnen gaan om een gebouw waaraan de woonbestemming is ontvallen, onbewoonbaar te verklaren.
Nu artikel 26a Lvw het recht van de “zittende” gebruikers en bewoners tot voortzetting van het gebruik of de bewoning waarborgt, past in dat kader geen onteigening “vooraf”. Het in artikel 26a Lvw bedoelde voortzettingsrecht moet worden opgevat als een recht tot ongestoorde voortzetting. “Ongestoorde” voortzetting verdraagt zich - in brede zin uitgelegd - niet met onteigening die vooruitloopt op het beëindigen van het gebruik of de bewoning. Minnelijke verwerving verdraagt zich daarmee uiteraard wèl.
Voortzetting van gebruik door rechtsopvolgers van rechtspersonen hangt af van de mate waarin van (ongewijzigde) voortzetting van het gebruik kan worden gesproken.
Het gestelde in dit artikel geldt uitsluitend voor die gevallen waarin onteigening plaatsvindt wegens beëindiging van het gebruik of de bewoning van gebouwen vanwege de geluidszonering. Op een onteigening ter uitvoering van het bestemmingsplan om andere redenen (bijvoorbeeld een uitbreiding van het luchtvaartterrein) zijn deze bepalingen niet van toepassing.
Artikel 7
In artikel 7 is aangegeven dat de kosten voor het maken van (de herziening van) het bestemmingsplan zelf, dus de kosten voor de bestemmingsplanarbeid voor rekening van de gemeente komen.
Dit artikel is gebaseerd op artikel 26a, derde lid, Lvw dat als volgt luidt:
“Onze Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer kan bij het geven van aanwijzingen als bedoeld in artikel 26, eerste lid, tevens aangeven op welke wijze en in welke gevallen geldelijke steun uit ‘s Rijks kas kan worden verleend ter bestrijding van de kosten ten gevolge van de uitvoering van de in overeenstemming met de aanwijzingen gebrachte bestemmingsplannen.”
De redactie van artikel 26a Lvw geeft aan dat uitsluitend de kosten, welke het gevolg zijn van de uitvoering van de bestemmingsplannen voor rekening van het Rijk kunnen komen. Met name de zinsnede ”…kosten ten gevolge van de uitvoering van de in overeenstemming met de aanwijzingen gebrachte bestemmingsplannen” geeft expliciet aan dat dit dus niet de kosten zijn van de bestemmingsplanarbeid.
Deze bepaling sluit aan bij gelijksoortige bepalingen in de Wro. Zo is in artikel 6.8, eerste lid, Wro neergelegd dat de hogere kosten, die het gevolg zijn van het op verzoek of krachtens wettelijk voorschrift opnemen van bepalingen in een bestemmingsplan, aan gemeenten worden vergoed.
Daarnaast wordt in dit verband ook gewezen op de analogie met betrekking tot de verplichting tot het maken van bestemmingsplannen voor aangewezen beschermde stads- en dorpsgezichten (artikel 36, Monumentenwet 1988), waarbij de bestemmingsplanarbeid eveneens niet wordt vergoed. Het maken van bestemmingsplannen blijft primair een gemeentelijke aangelegenheid, waarvan de gemeente de kosten zelf moet dragen (zie ook artikel 10.6 Wro).
Artikel 8
Artikel 6.8 Wro bevat een voorziening voor een vergoeding van de hogere kosten waarmee de gemeente wordt geconfronteerd bij ten uitvoerlegging van dit besluit. In artikel 8 worden de Minister van VROM en de Minister van V&W aangewezen als bevoegd gezag voor een verzoek van een gemeente om een vergoeding van die kosten.
De Wro bepaalt verder dat de burgemeester en wethouders van de gemeente het besluitvormende orgaan zijn voor verzoeken van burgers om tegemoetkoming in schade, die wordt veroorzaakt ten gevolge van een bestemmingsplanwijziging krachtens een aanwijzing. Artikel 6.1.3.3 Bro bepaalt dat de gemeente een procedureverordening moet hebben waarin regels zijn gesteld over de afhandeling van planschadeverzoeken, de aanwijzing van een onafhankelijk adviseur, de wijze waarop deze tot een advies komt, en de wijze waarop o.m. de betrokken bestuursorganen door de adviseur, onder verslaglegging, worden gehoord en bij de opstelling van het advies worden betrokken.
Het spreekt als vanzelf dat de Minister van V&W op een volwaardige wijze als belanghebbende bij de totstandkoming van het advies en bij het besluit tot toekenning van de tegemoetkoming in de schade wordt betrokken.
In het gelijktijdig genomen besluit ex artikel 18 Lvw is een artikel over schadevergoeding/nadeelcompensatie opgenomen.
’s-Gravenhage, …………………….
De Minister van Volkshuisvesting,
Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer,
Dr. Jacqueline Cramer