Uitweg Uitbreiding 2

3.1.1.1 Conclusie

De onderhavige ontwikkeling betreft de ontwikkeling van (planologisch) maximaal 3 extra woningen, gemeente Lopik en is als kleinschalig aan te merken. Het plangebied heeft geen directe relatie met één van de thema's of bepalingen uit het Barro. Voor het plan zijn ten aanzien van dit beleidsonderdeel dus geen knelpunten te verwachten.

3.1.2.1 Ladder voor duurzame verstedelijking

De ”Ladder van duurzame verstedelijking” is in de Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte (SVIR) geïntroduceerd en vastgelegd als procesvereiste in het Besluit ruimtelijke ordening (Bro). Het Bro bepaalt dat voor onder andere bestemmingsplannen de treden van de ladder moeten worden doorlopen. Het doel van de Ladder van duurzame verstedelijking is een goede ruimtelijke ordening in de vorm van een optimale benutting van de ruimte in stedelijke gebieden. Met de Ladder van duurzame verstedelijking wordt een zorgvuldige afweging en transparante besluitvorming bij alle ruimtelijke en infrastructurele besluiten nagestreefd.

In eerste instantie kan opgemerkt worden, dat de ontwikkelingen, die mogelijk gemaakt worden op basis van het voorliggende wijzigingsplan, zich afspelen in bestaand stedelijk gebied.

Hieronder zal wat dieper ingegaan worden op de “Ladder van Duurzame verstedelijking”.

De ladder kent drie treden die achter elkaar worden doorlopen. Dit zijn:

• 1. de voorgenomen stedelijke ontwikkeling dient te voorzien in een actuele regionale behoefte;
• 2. indien uit stap 1 volgt dat de ontwikkeling voorziet in een actuele regionale behoefte moet beschreven worden in hoeverre in die behoefte binnen het bestaand stedelijk gebied van de betreffende regio kan worden voorzien door benutting van beschikbare gronden door herstructurering, transformatie of anderszins;
• 3. indien uit stap 2 blijkt dat de stedelijke ontwikkeling niet binnen het bestaand stedelijk gebied van de betreffende regio kan plaatsvinden, wordt beschreven in hoeverre wordt voorzien in die behoefte op locaties die, gebruikmakend van verschillende middelen van vervoer, passend ontsloten zijn of als zodanig worden ontwikkeld.

1. Is er een regionale behoefte?

Het Bro beschrijft wat een stedelijke ontwikkeling is. Daar wordt het volgende onder verstaan: 'een ruimtelijke ontwikkeling van een bedrijventerrein of zeehaventerrein, of van kantoren, detailhandel, woningbouwlocaties of andere stedelijke voorzieningen'. Onder bestaand stedelijk gebied is wordt het volgende verstaan: 'bestaand stedenbouwkundig samenstel van bebouwing ten behoeve van wonen, dienstverlening, bedrijvigheid, detailhandel of horeca, alsmede de daarbij behorende openbare of sociaal culturele voorzieningen, stedelijk groen en infrastructuur'.
Door het ministerie van Infrastructuur en Milieu is een handreiking gemaakt. Deze 'handreiking ladder voor duurzame verstedelijking' werkt verder uit hoe met de ladder omgegaan moet worden. Voor een verdere uitleg van de ladder duurzame verstedelijking wordt naar die handreiking verwezen.

De gemeente Lopik beschrijft in de toekomstvisie te kiezen om te komen tot woningbouw om het inwoneraantal op peil te houden. De voorgenomen stedelijke ontwikkelingen bestaan uit een initiatief (vraag) vanuit de markt.

2. Binnen het bestaand stedelijk gebied?

De ontwikkelingen die middels dit bestemmingsplan mogelijk wordt gemaakt ligt in bestaand stedelijk gebied. Het plangebied is een gebied binnen het bestaande stedelijke gebied. Omdat er in de lokale markt behoefte is aan nieuwe woningen zijn deze locaties, in de kern van Uitweg een ideale binnenstedelijke locatie om nieuwbouw te realiseren. Daarnaast is het plangebied in het vigerend bestemmingsplan reeds voorzien van een directe bouwtitel voor 2 woningen en een wijzigingsbevoegdheid ten behoeve van één woning. Ter plaatste van het deelgebied "Hof van Batuwe' worden 2 extra woningen ten opzichte van de huidige planologische situatie mogelijk gemaakt. Met onderhavige bestemmingsplan worden totaal 5 woningen gerealiseerd (waarvan 2 extra ten opzichte van de huidige planologische situatie).

3. Passend ontsloten?

Aangezien sprake is van een stedelijke ontwikkeling binnen het bestaand stedelijk gebied, is dit punt verder niet van toepassing.

De ontwikkeling voldoet hiermee aan de doelstellingen van de Ladder voor duurzame verstedelijking.

3.2.1.1 Conclusie

Bij het bouwplan is aandacht voor de kwaliteit van de woningen en de inpassing in de woonomgeving (zie ook 2.2 Toekomstige situatie deelgebied 'Hof van Batuwe'). Het bestemmingsplan is daarmee niet in strijd met de Provinciale ruimtelijke structuurvisie (PRS) en Provinciale ruimtelijke verordening (PRV).

4.1.1.1 Wettelijk kader

Bij het opstellen van een ruimtelijk plan dient, in verband met de relatie tussen de Wet ruimtelijke ordening (Wro) en de Wet geluidhinder (Wgh), inzicht te worden geboden in de relevante geluidsaspecten.

De Wgh stelt eisen aan de maximaal toegestane geluidsbelasting ten gevolge van de aanleg van een nieuwe weg en de realisatie van geluidsgevoelige bestemmingen. De Wgh bevat een uitgebreid stelsel van bepalingen ter voorkoming en bestrijding van geluidhinder door onder meer industrie, wegverkeer en spoorwegverkeer. De wet richt zich vooral op de bescherming van de burger in zijn woonomgeving en bevat bijvoorbeeld normen voor de maximale geluidsbelasting op de gevel van een huis.

Op 1 januari 2007 is de gewijzigde Wet geluidhinder in werking getreden. Hierin is de bevoegdheid voor het verlenen van een hogere waarde neergelegd bij Burgemeester en Wethouders. Dat betekent dat het 'hogere-waardebesluit' niet langer ter goedkeuring aan Gedeputeerde Staten hoeft te worden voorgelegd. Voor wegverkeerslawaai en spoorweglawaai stapt de wetgever nu over op de Europese dosismaat Lden (staat voor day- evening- night). In de wet wordt Lden aangegeven in decibel (dB).

Voor geluidgevoelige functies zoals woningen geldt een voorkeursgrenswaarde van 48 dB voor wegverkeer en 55 dB voor spoorwegverkeer. Bij de bouw van de woning dient de gevelisolatie van de betrokken woning zodanig te worden ontworpen, dat voor de binnenwaarde kan worden voldaan aan de eisen uit het bouwbesluit. Hierin staat geregeld dat de binnenwaarde maximaal 33 dB mag bedragen. Indien niet aan de voorkeursgrenswaarden wordt voldaan kan door bevoegd gezag (Burgemeester en wethouders) een hogere grenswaarde worden vastgesteld, voor woningen. in het buiten stedelijk gebied (buiten bebouwde kom) geld een maximum te verlenen ontheffingwaarde Lden van 53 dB(A) (wgh art. 83, lid 1).

4.1.1.2 Onderzoek

In het kader van de woningbouwontwikkeling die mogelijk werd gemaakt met bestemmingsplan Uitweg - Uitbreiding, voor het plangebied en omgeving, werd reeds onderzoek verricht naar wegverkeerslawaai. In bijlage 6 behorende bij dat bestemmingsplan (zie Bijlage 3) is het gehele onderzoek naar de geluidsbelasting opgenomen. Het onderzoek voldoet niet meer voor de voorgenomen wijziging van het bestemmingsplan. De belangrijkste reden is dat het “Reken en Meetvoorschrift Geluid” op basis waarvan het onderzoek is uitgevoerd in 2012 sterk is gewijzigd.

Uit recent onderzoek (zie Bijlage 4) is gebleken dat binnen het plangebied geen sprake is van een overschrijding van de voorkeursgrenswaarde. Wel dient te worden wordt voldaan aan de eisen voor de geluidwering conform het Bouwbesluit.

Volgens het Bouwbesluit moet de zgn. karakteristieke geluidwering GA;k van de uitwendige scheidingsconstructie van een verblijfsgebied in een woning ten minste gelijk zijn aan de invallende geluidbelasting verminderd met 33 dB; voor verblijfsruimten gelden 2 dB lagere waarden voor de geluidwering GA;k. De voorschriften hebben tot doel de geluidbelasting binnenshuis in de verblijfsgebieden van een woning te beperken tot 33 dB. Voor de gevels met een geluidbelasting van ten hoogste 53 dB zonder aftrek, bedraagt de benodigde karakteristieke geluidwering GA;k 20 dB. Hieraan kan worden voldaan zonder aanvullende geluidwerende voorzieningen. Bij een invallende geluidbelasting van ten hoogste 52 dB kan daarom worden volstaan met standaard voorzieningen. Voor de woningen zijn geen aanvullende voorzieningen nodig.

4.1.1.3 Conclusie

Het aspect wegverkeerslawaai vormt geen belemmering voor de ontwikkeling.

4.1.2.1 Wettelijk kader

Op grond van het Besluit ruimtelijke ordening (Bro) dient in verband met de uitvoerbaarheid van een plan rekening te worden gehouden met de bodemgesteldheid in het plangebied. Bij functiewijzigingen dient te worden bekeken of de bodemkwaliteit voldoende is voor de beoogde functie en moet worden vastgesteld of er sprake is van een saneringsnoodzaak. In de Wet bodembescherming is bepaald dat indien de desbetreffende bodemkwaliteit niet voldoet aan de norm voor de beoogde functie, de grond zodanig dient te worden gesaneerd dat zij kan worden gebruikt door de desbetreffende functie (functiegericht saneren). Nieuwe bestemmingen dienen bij voorkeur op schone grond te worden gerealiseerd.

Of de bodem een planontwikkeling in de weg staat, wordt middels een historisch onderzoek en eventueel aangevuld met een bodemonderzoek bepaald. Als uit historisch onderzoek blijkt dat binnen de nieuwe bestemmingen sprake is geweest van een activiteit met een verhoogd risico op verontreiniging, dan is een volledig verkennend bodemonderzoek noodzakelijk. De resultaten van het historisch onderzoek, het bodemonderzoek en de conclusie met eventuele saneringsadviezen worden in het bestemmingsplan vermeld.

Wet algemene bepalingen omgevingsrecht

In de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) staat dat een omgevingsvergunning, voor het bouwen op een vermoeden van ernstig verontreinigde grond, pas in werking treedt nadat:

• er is vastgesteld dat er geen sprake is van een geval van ernstige bodemverontreiniging;
• het bevoegd gezag heeft ingestemd met het saneringsplan;
• er een melding is gedaan van een voornemen tot saneren.

Wet bodembescherming

Als er sprake is van ernstige bodemverontreiniging dan gelden de regels van de Wet Bodembescherming (Wbb). In de Wbb is een saneringsdoelstelling bepaald (het saneren naar de functie) en een saneringscriterium (wanneer moet er gesaneerd worden (bij zogenaamde “spoed- of risicolocaties”)).

Besluit bodemkwaliteit

Het Besluit bodemkwaliteit (Bbk) geeft de lokale bevoegde gezagen de mogelijkheid om de bodemkwaliteit binnen hun gebied actief te gaan beheren binnen de gegeven kaders. Dit geeft onder andere ruimte voor nieuwe bouwprojecten, zoals woningen en wegen. Daarnaast worden de kwaliteit en de integriteit van belangrijke intermediairs bij bodemactiviteiten beter geborgd. In het besluit staan ook regels met betrekking tot het toepassen van bouwstoffen, grond en baggerspecie.

4.1.2.2 Onderzoek

Ter plaatse en in het kader van de bestemmingsplanlocatie Uitweg - Uitbreiding is in 2010 bodemonderzoek uitgevoerd, zie Bijlage 2. Uit de analyseresultaten blijkt dat de zandige toplaag als gevolg van AS3000-correctie licht verontreinigd is met PCB. De puinhoudende kleiige onderlaag is licht verontreinigd met cadmium, koper, kwik, lood, zink en PAK. De verontreinigingen zijn vermoedelijk te relateren aan in het verleden opgebracht ophoogmateriaal en lichte bijmengingen met puin.

Het grondwater als gevolg van de AS3000 – correctie licht verontreinigd met xylenen en som dichloretheen.

Met betrekking tot de vastgestelde milieuhygiënische kwaliteit van de bodem ter plaatse kan worden geconcludeerd dat er, gezien de geringe mate aan verontreiniging, milieuhygienisch gezien geen bezwaar is tegen de toekomstige herontwikkeling van de onderzochte percelen. De resultaten van de onderzoeken zijn dusdanig dat de milieukundige bodemsituatie voldoende in kaart zijn gebracht voor dat bestemmingsplan. Onderhavige bestemmingsplan maakt geen gevoeliger bestemming mogelijk dan op grond van het geldende bestemmingsplan Uitweg - Uitbreiding reeds mogelijk was. Bovendien wordt niet verwacht dat er verontreiniging heeft plaatsgevonden sindsdien.

4.1.2.3 Conclusie

Op basis van het uitgevoerde bodemonderzoek uit 2010 wordt het verrichten van aanvullend onderzoek, al dan niet volgens een aangepaste onderzoeksstrategie, niet noodzakelijk wordt geacht. Bovendien wordt niet verwacht dat er verontreiniging heeft plaatsgevonden sindsdien.

4.1.3.1 Wettelijk kader

Bij ruimtelijke plannen dient ten aanzien van externe veiligheid naar verschillende aspecten te worden gekeken, namelijk:

• bedrijven waar opslag, gebruik en/of productie van gevaarlijke stoffen plaatsvindt;
• vervoer van gevaarlijke stoffen over wegen, spoor, water of leidingen.

Omdat de gevolgen van een ongeluk met gevaarlijke stoffen groot kunnen zijn, zijn de aanvaardbare risico's vastgelegd in diverse besluiten en regelingen. Hieronder volgt een overzicht van de belangrijkste (toekomstige) besluiten en regelingen.

4.1.3.2 Besluit Externe veiligheid inrichtingen (Bevi)

Voor zowel bedrijvigheid als vervoer van gevaarlijke stoffen zijn twee aspecten van belang, te weten het plaatsgebonden risico (PR) en het groepsrisico (GR). Het PR is de kans per jaar dat een persoon dodelijk wordt getroffen door een ongeval, indien hij zich onafgebroken en onbeschermd op een bepaalde plaats zou bevinden. Het PR wordt weergegeven met risicocontouren rondom de risicobron. Het GR drukt de kans per jaar uit dat een groep van minimaal een bepaalde omvang overlijdt als direct gevolg van een ongeval waarbij gevaarlijke stoffen betrokken zijn. De norm voor het GR is een oriëntatiewaarde. De gemeente heeft een verantwoordingsplicht als het GR toeneemt en/of de oriëntatiewaarde overschrijdt.

Bij de vaststelling van een bestemmingsplan moet aan de grenswaarde worden voldaan en met de richtwaarde rekening worden gehouden, ongeacht of het een bestaande of een nieuwe situatie betreft. Op basis van het Bevi geldt als oriëntatiewaarde voor het GR:

• 10-5 voor een ongeval met meer dan 10 dodelijke slachtoffers;
• 10-7 voor een ongeval met meer dan 100 dodelijke slachtoffers;
• 10-9 voor een ongeval met meer dan 1.000 dodelijke slachtoffers;
• enzovoort (een lijn door deze punten bepaalt de norm).

Het Bevi bevat een verantwoordingsplicht ten aanzien van het GR rondom deze inrichtingen.
Ook bedrijven waarop het Bevi niet van toepassing is, kunnen risico's voor de omgeving met zich meebrengen. Voor nieuwe situaties geldt voor het PR in principe een norm van 10-6 per jaar en voor bestaande situaties 10-5 per jaar. Voor het GR geldt de hierboven genoemde oriëntatiewaarde.

4.1.3.3 Besluit algemene regels voor inrichtingen milieubeheer (Activiteitenbesluit)

Bedrijven waar ten hoogste 13 m³ propaan in ten hoogste twee bovengrondse opslagtanks wordt opgeslagen, vallen binnen de werkingssfeer van het Besluit algemene regels voor inrichtingen milieubeheer (Activiteitenbesluit). Dit besluit geeft aan te houden afstanden tussen de propaantank(s), het vulpunt van de tank(s) en de opstelplaats van de tankwagen en (beperkt) kwetsbare objecten die zijn gelegen buiten de inrichting. Voor de opslag van propaan gelden de volgende veiligheidsafstanden:

4.1.3.4 Basisnet

Per 1 april 2015 is de regelgeving over het Basisnet in werking getreden. Met het Basisnet wordt beoogd een duurzaam evenwicht tussen ruimtelijke ontwikkelingen, vervoer van gevaarlijke stoffen en veiligheid te creëren. Dit gebeurt door alle hoofdvaarwegen, rijkswegen en spoorwegen in te delen in categorieën. Deze categorieën verschillen in de mate waarin er beperkingen gelden voor vervoer en/of ruimtelijke ontwikkelingen. Beperkingen voor het vervoer worden vastgelegd in een gebruiksruimte, beperkingen voor ruimtelijke ontwikkelingen in een veiligheidszone.

4.1.3.5 Besluit externe veiligheid transportroutes

Per 1 april 2015 is het Besluit externe veiligheid transportroutes in werking getreden. In het besluit staan regels voor de ruimtelijke inrichting rond wegen, waterwegen en spoorwegen met vervoer van gevaarlijke stoffen.

Het Besluit externe veiligheid transportroutes hanteert een vaste grens van 200 meter, vanaf de buitenrand van de transportroute, waarbuiten in principe geen beperkingen hoeven te worden gesteld aan het ruimtegebruik. Buiten de 200 meter is een verantwoording niet noodzakelijk. Wel geldt dat bij ruimtelijke ontwikkelingen die nieuwe kwetsbare of beperkt kwetsbare objecten mogelijk maken buiten de 200 meter, in de toelichting aandacht moet worden gegeven aan de aspecten bestrijdbaarheid en zelfredzaamheid.

4.1.3.6 Onderzoek

Uit de provinciale risicokaart, eindrapporten over het basisnet en actuele informatie over relevante risicobronnen binnen de gemeente blijkt dat het plangebied niet ligt binnen:

• het invloedsgebied van een Bevi-inrichting;
• de veiligheidsafstanden van andere stationaire risicobronnen;
• het invloedsgebied van een basisnetroute voor het vervoer van gevaarlijke stoffen over de weg, het spoor of over het water.

Nadere analyse van externe veiligheidsrisico's als gevolg van risicobedrijven is daarom niet nodig.

Het plangebied ligt wel in een gebied waar een overstromingsrisico met een mogelijke overstromingsdiepte van 0,5-0,8 m aanwezig is. Een overstroming ontstaat wanneer een onbeheersbare hoeveelheid water het land instroomt. De bescherming tegen deze overstromingsrisico's ligt buiten het bereik van het voorliggende bestemmingsplan.

4.1.3.7 Conclusie

In en in de directe omgeving van het plangebied zijn geen gevarenrisico's aanwezig. Gelet op het voorgaande levert het aspect externe veiligheid geen belemmering op voor de realisatie van het bouwplan.

4.1.4.1 Wettelijk kader

Zowel de ruimtelijke ordening als het milieubeleid stellen zich ten doel een goede kwaliteit van het leefmilieu te handhaven en te bevorderen. Dit gebeurt onder andere door milieuzonering. Milieuzonering betekent het aanbrengen van een voldoende ruimtelijke scheiding tussen milieubelastende bedrijven of inrichtingen enerzijds en milieugevoelige functies als wonen en recreëren anderzijds. De ruimtelijke scheiding bestaat doorgaans uit het aanhouden van een bepaalde afstand tussen milieubelastende en milieugevoelige functies. Die onderlinge afstand moet groter zijn naarmate de milieubelastende functie het milieu sterker belast. Milieuzonering heeft twee doelen:

• het voorkomen of zoveel mogelijk beperken van hinder en gevaar bij woningen en andere gevoelige functies;
• het bieden van voldoende zekerheid aan bedrijven dat zij hun activiteiten duurzaam onder aanvaardbare voorwaarden kunnen uitoefenen.

VNG-brochure Bedrijven en milieuzonering

In de brochure Bedrijven en milieuzonering (VNG, 2009) wordt een handreiking gegeven voor het verantwoord inpassen van bedrijfsactiviteiten in de omgeving. De handreiking geeft informatie over een aantal ruimtelijk relevante milieuaspecten van een scala van bedrijfsactiviteiten. In deze handreiking worden bedrijven ingedeeld in verschillende categorieën, al naar gelang de mate van hinder en inpasbaarheid. Ook maakt de handreiking onderscheid in verschillende gebiedstypen zoals een rustige woonwijk, rustig buitengebied en gemengd gebied. Aan de hand van de categorie-indeling kan bepaald worden of, en eventueel onder welke voorwaarden, een bedrijf inpasbaar is in de omgeving.

4.1.4.2 Onderzoek

Omgevingstype

In de VNG-uitgave wordt aangegeven dat een 'gemengd gebied' een gebied is met een matige tot sterke functiemenging. Gebieden die direct langs de hoofdinfrastructuur liggen behoren eveneens tot het omgevingstype gemengd gebied.

De omgeving van het plangebied kan worden beschouwd als een 'gemengd gebied', zoals bedoeld in de VNG-brochure omdat sprake is van een combinatie van milieuhinderlijke en milieugevoelige functies.

Categorie bedrijvigheid

In onderstaande tabel is weergegeven welke type inrichtingen in de omgeving van de locatie zijn gelegen, tot welke VNG-categorie deze behoren, wat de bijbehorende richtafstand is rekening houdende met omgevingstype 'gemengd gebied’. De kolom ‘werkelijke afstand’ is de afstand van de inrichtings-/bedrijfsgrens tot de gevel van de dichtstbijzijnde nieuwe woningen. Tevens is aangegeven wat het maatgevende aspect (geur, geluid of stof) is.

Ter plaatse van Lopikerwef Oost 109a/ 111 vergt het aspect geur een minimale richtafstand van 50 meter en 10 meter voor geluid. Aan de richtafstand voor geluid en stof wordt voldaan. Aan de afstand voor geur wordt niet voldaan.

De grondgebonden veehouderij Lopikerwef Oost 109 kent een richtafstand van 50 meter voor geur en 10 meter voor stof en geluid. Aan de richtafstanden voor geluid en stof wordt vandaan. Aan de afstand voor geur wordt niet voldaan.

Voor zowel de grondgebonden veehouderij Lopikerweg Oost 109 als Lopikerweg Oost 109a/ 111 geldt op basis van diezelfde VNG uitgave een richtafstand van 50m voor geur. Bij agrarische bedrijven zijn echter niet de VNG adviesafstanden maar de wettelijk aan te houden afstanden of de berekenende geuremissiecontouren voor vergunningsplichtige veebedrijven bepalend. Daarom is er specifiek naar het aspect geur gekeken en de werkelijke afstanden opgemeten in relatie tot de in gebruik zijnde stallen. De resultaten zijn onderstaand toegelicht.

Aanvullend onderzoek geur

Het bedrijf Lopikerweg Oost 109a - 111 is op 1 januari 2013 onder het Activiteitenbesluit komen te vallen, gezien de aantallen dieren. De milieuvergunning verviel op dat moment. Met het doen van de melding en wijziging naar alleen melkrundvee zijn de geurcontouren niet meer van toepassing.

Omdat binnen de veehouderij aan de Lopikerweg Oost 109 en Lopikerweg Oost 109a - 111 te Lopik geen dieren (meer) worden gehouden van een diercategorie waarvoor niet bij ministeriële regeling een geuremissiefactor is vastgesteld geldt hiervoor, conform artikel 3 lid 2 van de Wgv, een vaste afstand van 50 meter tot een geurgevoelig object.

De nieuwe woningen moeten op minimaal 50 meter van de dichtstbijzijnde, in gebruik zijnde stal liggen. Conform artikel 4 lid 1 van de Regeling geurhinder en veehouderij dient deze afstand gemeten te worden vanaf de buitenzijde van het geurgevoelig object tot het dichtstbijzijnde emissiepunt (buitenzijde van een dierenverblijf). Ter plaatste van Lopikerweg Oost 109a-111a komen verschillende stallen voor. De afstand vanaf de stal tot aan de woningen bedraagt als volgt:

• Lopikerweg Oost 109a (Aantjes). De dichtstbijzijnde stal met vee achter 109a ligt op ca. 62 meter van rand deelgebied Batuwseweg. Dus geen probleem.
• Lopikerweg Oost 109a (Aantjes). De dichtstbijzijnde stal met vee achter 109a ligt op ca. 47 meter van rand deelgebied Hof van Batuwe. De geurcirkel van die stal loopt dus 3 meter over het perceel. Dus geen probleem.
• Lopikerweg Oost 111, 111a (Aantjes). De dichtstbijzijnde stal met vee ten noordoosten van nr. 111 ligt op ca. 20 meter van rand deelgebied Hof van Batuwe.

Met behulp van GIS is de 50 meter geurhindercontour vanaf de dichtsbijzijnde stal van Lopikerweg Oost 111 bepaald en weergegeven op kaart (zie onderstaande afbeelding). Hierop is te zien dat de beoogde woningen in deelgebied Hof van Batuwe buiten deze 50 meter contour liggen (op onderstaande afbeelding te vinden als 'De Uitweg woning 1' en 'De Uitweg woning 2' en dat de reeds bestaande woning aan de Lopikerweg Oost 112 binnen deze contour ligt. Dit betekent dat de veehouderij aan de Lopikerweg Oost 109a - 111a, voor wat betreft geurhinder en vaste afstand conform artikel 3 lid 2 van de Wgv, door de beoogde woningen in plangebied De Uitweg niet in haar bedrijfsvoering wordt gehinderd.

De 50 meter geurhindercontour vanaf de buitenzijde van de dichtstbijzijnde stal met vee van Lopikerweg Oost 109 ligt op ca. 60 meter van rand deelgebied Batuwseweg. De geurcontour levert dus geen probleem op voor de ontwikkeling van de vrijstaande woning.

Naar aanleiding van de inspraakreactie is in het veld de vaste afstand van 50 meter nagemeten vanaf de jongvee stal tot aan het bouwvlak van de woonbestemming (grens geurgevoelig object). De inmeting is nauwkeuriger dan de GIS. De conclusie is, dat de twee noordelijkste woningen 80 cm naar het oosten moeten worden opgeschoven. Het bouwvlak op de verbeelding is hierop aangepast. In de bijlage van de Nota Inspraak en overleg is de tekening met de ingemeten vaste afstand van 50 meter opgenomen.

4.1.4.3 Conclusie

Het aspect geur, geluid en stof vormen geen belemmering vanuit bestaande inrichtingen voor de ontwikkeling.

4.1.5.1 Wettelijk kader

Het onderzoek naar luchtkwaliteit wordt uitgevoerd op grond van hoofdstuk 5, titel 5.2 'Luchtkwaliteitseisen' van de Wet milieubeheer. De titel 5.2 'Luchtkwaliteitseisen' is beter bekend als de Wet luchtkwaliteit.

De kern van de Wet luchtkwaliteit is het Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit (NSL). Het NSL is een bundeling maatregelen op regionaal, nationaal en internationaal niveau die de luchtkwaliteit verbeteren en waarin alle ruimtelijke ontwikkelingen/projecten zijn opgenomen die de luchtkwaliteit in belangrijke mate verslechteren.

Het doel van de NSL is om overal in Nederland te voldoen aan de Europese normen voor de luchtverontreinigende stoffen. Voor wegverkeer zijn stikstofdioxide (NO2) en fijn stof (PM10) de belangrijkste stoffen. De in de Wet luchtkwaliteit gestelde norm voor NO2 en PM10 jaargemiddelde grenswaarde is voor beide stoffen 40 µg/m3. Daarnaast mag de PM10 24 uurgemiddelde grenswaarde van 50 µg/m3 maximaal 35 keer per jaar worden overschreden. Met het van kracht worden van het NSL zijn de tijdstippen waarop moet worden voldaan aan de jaargemiddelde grenswaarden NO2 en PM10 vastgesteld op 11 juni 2011 voor PM10 en 1 januari 2015 voor NO2.

Naast de introductie van het NSL is het begrip 'niet in betekenende mate' (NIBM) bijdragen een belangrijk onderdeel van de Wet luchtkwaliteit. Een project draagt NIBM bij aan de verslechtering van de luchtkwaliteit als de NO2 en PM10 jaargemiddelde concentraties niet meer toeneemt dan 1,2 µg/m3. In dat geval is de ontwikkeling als NIBM te beschouwen.

Een ruimtelijke ontwikkeling vindt volgens de Wet luchtkwaliteit doorgang als tenminste aan een van de volgende voorwaarden is voldaan:

• de ontwikkeling is opgenomen in het NSL;
• de ontwikkeling aangemerkt wordt als een NIBM-project;
• de gestelde grenswaarden in bijlage 2 van de Wet luchtkwaliteit niet worden overschreden;
• projectsaldering kan worden toegepast.

Voor zover de ruimtelijke ontwikkeling is opgenomen in het NSL of de ontwikkeling kan worden aangemerkt als NIBM-project is toetsing aan de normen van de Wet luchtkwaliteit niet nodig.

4.1.5.2 Onderzoek

Beoordeling luchtkwaliteit

In de 'Regeling niet in betekenende mate bijdrage (luchtkwaliteitseisen)' (Regeling NIBM) zijn voor verschillende functiecategorieën cijfermatige kwantificaties opgenomen, waarbij een ontwikkeling als een NIBM-project kan worden beschouwd. Deze categorieën betreffen landbouwinrichtingen, spoorwegemplacementen, kantoorlocaties, woningbouwlocaties en een combinatielocatie van woningbouw en kantoren.

In de Regeling NIBM is aangegeven dat een woningbouwlocatie tot maximaal 1.500 woningen aan één ontsluitingsweg is aan te merken als een ontwikkeling die NIBM bijdraagt aan de verslechtering van de luchtkwaliteit. In voorliggend bestemmingsplan wordt uitgegaan van de realisatie van 3 extra woningen.

Dit betekent dat de voorgenomen ontwikkeling in het bestemmingsplan 'Uitweg Uitbreiding 2' is aan te merken als een ontwikkeling die NIBM bijdraagt aan de verslechtering van de luchtkwaliteit. Daardoor is toetsing aan de grenswaarden uit de Wet luchtkwaliteit niet nodig.

Goede ruimtelijke ordening

In het kader van een goede ruimtelijke ordening zijn de jaargemiddelde concentraties NO2 en PM10 in de omgeving van het plangebied inzichtelijk gemaakt. Deze concentraties zijn afkomstig uit de NSL-monitoringstool 2014. Nabij het plangebied bedraagt de jaargemiddelde concentraties NO2, PM10 en PM2,5 respectievelijk maximaal 24 µg/m3, 22 µg/m3 en 15 µg/m3 bedraagt. De jaargemiddelde grenswaarde voor NO2, PM10 (beide 40 µg/m3) en PM2,5 (25 µg/m3) wordt niet overschreden.

4.1.5.3 Conclusie

De voorgestane ontwikkeling is aan te merken als een project dat NIBM bijdraagt aan de verslechtering van de luchtkwaliteit. Toetsing aan de grenswaarden van de Wet luchtkwaliteit is dan ook niet nodig.

Geconcludeerd kan worden dat het aspect luchtkwaliteit geen belemmeringen oplevert voor de voorgenomen ontwikkelingen in dit bestemmingsplan (artikel 5.16, lid 1 aanhef en onder c Wm).

Daarnaast is in het kader van een goede ruimtelijke ordening ter plaatse van het plan de jaargemiddelde concentraties NO2 en PM10 bepaald. Deze waarden zijn veel lager dan de gestelde grenswaarden uit bijlage 2 van de Wet luchtkwaliteit. Een overschrijding van de grenswaarden is dan ook niet te verwachten.

4.2.1.1 Wettelijk kader

De bescherming van het archeologische erfgoed in de bodem en de inbedding ervan in de ruimtelijke ordening is geregeld in het Europese Verdrag van Valetta (Malta). In 1992 ondertekenden twintig Europese staten, waaronder Nederland, dit verdrag. De belangrijkste uitgangspunten van het verdrag zijn:

• archeologische waarden dienen zoveel mogelijk (in situ) in de bodem bewaard te blijven en beheermaatregelen dienen genomen te worden om dit te bewerkstelligen;
• vroeg in de ruimtelijke ordening dient al rekening gehouden te worden met archeologie;
• bodemverstoorders betalen het archeologisch (voor)onderzoek en mogelijke opgravingen wanneer behoud in situ niet mogelijk is.

Het verdrag werd in 1998 door een goedkeuringswet bekrachtigd en op 1 september 2007 in de Wet op de archeologische monumentenzorg vertaald in nieuwe wetgeving. De wet regelt in aansluiting op het Europese verdrag de bescherming van archeologisch erfgoed in de bodem, onder andere door inpassing van de belangen van archeologie in de ruimtelijke ordening.

4.2.1.2 Onderzoek

De gemeente Lopik heeft een Waarden en Verwachtingenkaart opgesteld op het gebied van archeologie. Gelet op de verschillende verwachtingswaarden binnen het plangebied is om een goed beeld te kunnen krijgen van de archeologische situatie ter plaatse van de planlocatie is september 2010 archeologisch onderzoek uitgevoerd.

Op basis van de onderzoeksresultaten en de voorgenomen bodemingrepen (zoals mogelijk gemaakt met bestemmingsplan Uitweg - Uitbreiding, alsmede onderhavige bestemmingsplan) in het plangebied (maximale ontgravingsdiepte van ca. 1 m -Mv, 0 m +NAP), kan worden geconcludeerd dat bij de realisering van de voorgenomen inrichting geen archeologische waarden zullen worden verstoord.

Indien diepere ingrepen dan circa 1 m -Mv (0 m +NAP) plaatsvinden, bijvoorbeeld door onderkeldering van huizen, dan wordt het potentieel archeologisch niveau wel bereikt. Geadviseerd wordt dan het zuidelijke deel van deelgebied A (zie figuur 5.7), oranje deel) te onderzoeken om vast te stellen of er daadwerkelijk archeologische resten aanwezig zijn.

Onverlet blijft dat indien bij de uitvoering van de werkzaamheden onverwacht toch archeologische resten worden aangetroffen, dan is conform artikel 53 en 54 van de Monumentenwet 1988 (herzien in 2007) aanmelding van de desbetreffende vondsten bij de Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap c.q. de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed verplicht (vondstmelding via ARCHIS).

4.3.2.1 Ontwikkeling

Door onderhavige bestemmingswijziging waarbij ter plaatse van deelgebied Hof van Batuwe in plaats van 2 woningen 4 woningen mogelijk worden gemaakt neemt het verhard oppervlak niet toe omdat in de gebruikte waterbalans (zie hiervoor onderstaande afbeelding) reeds is uitgegaan van 50% kaveloppervlak wat verhard zou worden.

Er wordt beperkt extra verharding mogelijk gemaakt anders dan reeds met bestemmingsplan Uitweg - Uitbreiding in de waterbalans is berekend, namelijk uitsluitend door de aanleg van een achterpad met parkeren langs de Enge IJssel. Hiervoor wordt een watervergunning aangevraagd.

Afbeelding; waterbalans bestemmingsplan Uitweg - Uitbreiding

Voor elke toename van verharding van meer dan 500 m2 in stedelijk gebied is een Watervergunning nodig. De aard en omvang van de ontwikkelingen ter plaatse van de deellocatie Batuwseweg is dusdanig klein van omvang dat er nauwelijks effect voor de waterberging zal optreden. Het perceel is kleiner dan 500 m2. Compensatie van de bebouwing in oppervlaktewater is dan ook niet noodzakelijk.

Het regenwater wordt geïnfiltreerd in de bodem en afgevoerd naar de bestaande sloten en de Enge IJssel. Het hemelwater dat vanaf de nieuwe bebouwing en verharding komt kan tevens ter plaatse worden geïnfiltreerd door het aanleggen van technische ondergrondse voorzieningen.

4.3.2.2 Toekomstige situatie waterhuishouding

De bestemmingswijziging leidt niet tot een verhardingstoename. Binnen de beschermingszone geldt een aantal verboden welke ook belemmeringen kunnen hebben voor het gebruik:

• Afgravingen en seismische onderzoeken te verrichten
• Werken met een overdruk van 10 bar of hoger te plaatsen en te hebben
• Explosiegevaarlijk materiaal of explosiegevaarlijke inrichtingen te hebben

Op basis van de bestemmingswijziging leidt dit niet tot belemmeringen. Bij de realisatie en afwerking van de woningen en civiel technische uitwerking zullen geen uitlogende materialen worden gebruikt en wordt een gescheiden rioolstelsel voor regenwater en vuilwater toegepast. Verder wordt vervuiling van neerslag op verhardingen voorkomen en wordt het oppervlak aan verhardingen geminimaliseerd.
Algemeen kan gesteld worden dat de kwaliteit van het afstromende regenwater gelijk blijft.

4.4.1.1 Gebiedsbescherming

Natuurbeschermingswet 
Gebiedsbescherming wordt gewaarborgd door de Natuurbeschermingswet 1998 (hierna: Nbw). Deze wet beschermt Natura 2000-gebieden, beschermde natuurmonumenten en wetlands. Voor activiteiten met een mogelijk effect op deze gebieden is toetsing aan de Nbw noodzakelijk.

Natura 2000
Voor het uitvoeren van projecten en handelingen die negatieve effecten kunnen hebben op de instandhoudingsdoelstellingen van een Natura 2000-gebied en die niet nodig zijn voor het beheer van het Natura 2000-gebied, is een vergunning nodig. Het bevoegd gezag hiervoor zijn Gedeputeerde Staten, tenzij de Nbw-procedure aanhaakt bij de omgevingsvergunning. In dat geval zijn burgemeester en wethouders het bevoegd gezag, maar is er een verklaring van geen bedenkingen van GS nodig.

Instandhoudingsdoelstellingen beschrijven de doelen voor natuurlijke habitats of populaties van de in het wild levende dier- en plantensoorten om een gunstige staat van instandhouding te waarborgen. Bij het vaststellen van een bestemmingsplan moet op grond van artikel 19j van de Nbw rekening worden gehouden met de effecten van het plan op Natura 2000-gebieden. Ook activiteiten buiten het Natura 2000-gebied kunnen negatieve effecten op de instandhoudings-doelstellingen van het Natura 2000-gebied hebben. Dit wordt 'externe werking' genoemd. Van negatieve effecten is sprake als, gelet op de instandhoudingsdoelstellingen, een habitattype verslechtert of soorten significant worden verstoord. Deze bescherming geldt alleen voor de habitattypen en soorten waarvoor het gebied is aangewezen. Projecten en handelingen die de natuurlijke kenmerken van het Natura 2000-gebied aantasten zijn in ieder geval vergunningplichtig op grond van artikel 19d Nbw.

Beschermde Natuurmonumenten
Bij de aanwijzing van Natura 2000-gebieden is het mogelijk dat (delen van) Beschermde Natuurmonumenten binnen de grenzen van het Natura 2000-gebied vallen. Indien dit het geval is houdt dit in dat, het betreffende aanwijzingsbesluit tot natuurmonument is komen te vervallen (artikel 15a, lid 2 Nbw). Echter, het voormalig beschermd natuurmonument is nog wel beschermd op grond van de doelstellingen ten aanzien van het behoud, herstel en de ontwikkeling van het natuurschoon of de natuurwetenschappelijke betekenis van het gebied zoals bepaald in het van rechtswege vervallen besluit (artikel 15a, lid 3 Nbw). Concreet betekent houdt dit in dat de status van Natuurmonument, na aanwijzing als Natura 2000-gebied, is komen te vervallen maar de doelstellingen niet.

Op grond van artikel 19j lid 1 hoeft niet te worden getoetst aan de doelstellingen van een (voormalig) beschermd natuurmonument. Er moet echter wel op grond van de goede ruimtelijke ordening en het zorgplichtartikel 19l Nbw, worden getoetst aan deze doelstellingen. Met andere woorden: er moet zicht zijn op de haalbaarheid van het plan. Indien het plan effecten kan hebben op het voormalig beschermd natuurmonument, moet worden beoordeeld of hiervoor een vergunning ex artikel 16 Nbw noodzakelijk is en of deze kan worden verleend. In dit artikel is namelijk bepaald dat het verboden is zonder vergunning projecten of andere handelingen te realiseren die schadelijk kunnen zijn voor het natuurschoon, voor de natuurwetenschappelijke betekenis van het beschermd natuurmonument of voor dieren of planten in het beschermd natuurmonument of die het beschermd natuurmonument ontsieren.

Ecologische Hoofdstructuur
Het voormalige ministerie van LNV heeft in 1990 de Ecologische Hoofdstructuur (hierna: EHS) geïntroduceerd. De EHS bestaat uit een netwerk van natuurgebieden. Het doel van de EHS is de instandhouding en ontwikkeling van deze natuurgebieden om daarmee een groot aantal soorten en ecosystemen te laten voortbestaan. De EHS wordt beschermd via regelgeving onder de Wet ruimtelijke ordening.

Het in de Nota Ruimte vastgelegde rijksbeleid ten aanzien van de begrenzing en de bescherming van de EHS, is vertaald in regelgeving in het Besluit algemene regels ruimtelijke ordening, dat per provincie is uitgewerkt in een provinciale ruimtelijke verordening.

Om te kunnen bepalen of de wezenlijke kenmerken en waarden van een gebied significant worden aangetast, moet het bevoegd gezag (de gemeente) erop toezien dat hiernaar door de initiatiefnemer onderzoek wordt verricht. Gemeenten moeten het in de verordeningen en beleidsregel vastgelegde beschermingsregime voor de EHS verankeren in bestemmingsplannen en ook de naleving daarvan borgen bij het (verlenen van omgevingsvergunningen voor het) afwijken van ruimtelijke regels.
Overigens kan een gebied, naast een onderdeel zijn van de EHS, tegelijkertijd een Natura 2000-gebied zijn. Als er sprake zou zijn van tegenstrijdige vereisten, dan is het beschermingsregime Natura 2000 leidend.

4.4.1.2 Soortenbescherming

Soortenbescherming wordt gewaarborgd door de Flora- en faunawet (hierna: Ffw). De Ffw beschermt alle in het wild levende soorten. Daarbij wordt onderscheid gemaakt in verschillende beschermingscategorieën. De beschermde diersoorten (vogels, vissen, zoogdieren, amfibieën, reptielen, insecten, ongewervelden, etcetera) en ongeveer 100 plantensoorten zijn te vinden in tabellen, die deel uitmaken van de Ffw. Daarnaast zijn alle broedende vogels, hun broedplaatsen én de functionele omgeving van de broedplaatsen beschermd tijdens de broedperiode en zijn van een aantal soorten de vaste rust- en verblijfplaatsen en functionele omgeving jaarrond beschermd.

Het uitgangspunt van de Ffw is dat alles wat schadelijk is voor beschermde soorten verboden is, zoals het verstoren, verontrusten, doden, vangen, plukken, vernielen, verwonden van soorten of het wegnemen, vernielen of verstoren van hun verblijfplaats. Van het verbod kan alleen onder bepaalde voorwaarden worden afgeweken. Voor álle activiteiten met een mogelijk effect op beschermde dier- en plantensoorten is toetsing aan de Ffw noodzakelijk. Activiteiten waarbij de verbodsbepalingen overtreden worden, dienen voorkomen te worden, bijvoorbeeld door het treffen van mitigerende maatregelen. Indien dit niet mogelijk is, dan is het uitvoeren van een dergelijke activiteit alléén toegestaan met een ontheffing van het Ministerie van EZ. Een mitigatieplan of ontheffing dient in het bezit te zijn voorafgaand aan de start van de uitvoeringsfase.

Naast de verbodsbepalingen staat in de Ffw dat voor alle in het wild levende planten- en dier-soorten de zogenaamde zorgplicht geldt. Deze zorgplicht houdt in dat nadelige gevolgen voor flora en fauna zoveel mogelijk voorkomen moeten worden. De zorgplicht geldt voor iedereen en voor alle planten en dieren, beschermd of niet. Bij beschermde planten of dieren geldt de zorgplicht ook als er een ontheffing of vrijstelling is verleend.

4.4.2.1 Gebiedsbescherming

Het plangebied vormt geen onderdeel van een natuur- of groengebied met een beschermde status, zoals Natura 2000. Het projectgebied bestaat momenteel uit bebouwde grond.

Vanwege de grote afstand tot beschermde natuurgebieden en het feit dat het plangebied en het Natura 2000-gebied van elkaar worden gescheiden door wegen, wordt er geen enkele invloed van de ingreep op het Natuurbeschermingswetgebied verwacht. De Natuurbeschermingswet 1998 en het beleid van de provincie staan de uitvoering van het plan dan ook niet in de weg.

4.4.2.2 Soortenbescherming

Het bestemmingsplan is een besluit dat ingrepen mogelijk maakt en een aantasting van beschermde dier- of plantensoorten kan betekenen. Uiterlijk bij het nemen van een besluit dat ruimtelijke veranderingen mogelijk maakt, zal daarom zekerheid moeten zijn verkregen dat overtredingen van de Flora- en faunawet (Ffw) niet optreden. Het verwijderen van opgaand groen, de grondwerkzaamheden en de bouwwerkzaamheden leiden tot verstoring van alle aanwezige soorten.

De Flora- en faunawet (Ffwet) is sinds 1 april 2002 van kracht. De wet regelt de bescherming van de in het wild levende planten en dieren in Nederland met het oog op de instandhouding van soorten. Dit betreft soorten die zijn aangemerkt als beschermd op basis van de Flora- en faunawet. Om de instandhouding van de beschermde soorten te waarborgen moeten negatieve effecten op de instandhouding worden voorkomen. Hiertoe zijn in de wet verschillende verbodsbepalingen geformuleerd. Overtreding van een verbodsbepaling is alleen toegestaan met een ontheffing op basis van de Flora- en faunawet (art. 75). Op 10 september 2004 is het 'Besluit houdende wijziging van een aantal algemene maatregelen van bestuur in verband met wijziging van artikel 75 van de Flora- en faunawet en enkele andere wijzigingen' in werking getreden. In dit besluit zijn de volgende drie categorieën opgenomen:

• 1. categorie 1: bij activiteiten die te kwalificeren zijn als bestendig beheer en onderhoud of bestendig gebruik of ruimtelijke ontwikkelingen, geldt voor de soorten in deze categorie een vrijstelling voor artikel 8 t/m 12 van de Ffwet. Er hoeft voor deze activiteiten geen ontheffing te worden aangevraagd;
• 2. categorie 2: bij activiteiten die te kwalificeren zijn als bestendig beheer en onderhoud of bestendig gebruik of ruimtelijke ontwikkelingen, geldt voor de soorten in deze categorie een vrijstelling voor artikel 8 t/m 12 van de Ffwet, mits activiteiten worden uitgevoerd op basis van een door de minister van LNV goedgekeurde gedragscode. Deze gedragscode moet door een sector of ondernemer zelf worden opgesteld en ingediend voor goedkeuring. Is er geen goedgekeurde gedragscode aanwezig, dan dient ontheffing aangevraagd te worden;
• 3. categorie 3: bij activiteiten die te kwalificeren zijn als ruimtelijke ontwikkelingen, geldt voor soorten in deze categorie geen vrijstelling. Ook niet op basis van een gedragscode. Hiervoor is een ontheffing nodig.

Ontheffingaanvragen op basis van categorie 1 en 2 worden getoetst aan het criterium 'doet geen afbreuk aan gunstige staat van instandhouding van de soort' (de zogenaamde lichte toets). Ontheffingaanvragen op basis van categorie 3 krijgen te maken met de 'uitgebreide toets'. Dit houdt in dat wordt getoetst op drie criteria, te weten 1) er is sprake van een in of bij de wet genoemd belang, 2) er is geen alternatief en 3) doet geen afbreuk aan gunstige staat van instandhouding van de soort. Aan alle criteria moet worden voldaan.

Aangezien er op de locatie Uitweg Uitbreiding 2 ingrepen (nieuwbouw) uitgevoerd worden zijn negatieve effecten op vaste rust- en verblijfsplaatsen van strikt beschermde soorten denkbaar. Voor het bestemmingsplan uit 2012 is een flora en fauna onderzoek uitgevoerd. In eerste instantie is een quickscan uitgevoerd (Zwanenburg, 20063). Het verkennende onderzoek is destijds uitgevoerd op twee ontwikkellocaties (Cabauw en Uitweg). In het plangebied van Uitweg zijn geen strikt beschermde soorten aangetroffen. Er zijn alleen licht beschermde soorten aangetroffen of te verwachten. In de sloot ten oosten van het bouwterrein zijn enkele amfibieën en broedende watervogels aangetroffen. Voor enkele licht beschermde zoogdieren werd het terrein geschikt geacht (Zwanenburg, 2006: p. 11-12). De licht beschermde soorten staan vermeld in Tabel 1 uit de bijlage van de Flora- en faunawet. Deze soorten zijn vrijgesteld van een ontheffing. Destijds bestond het terrein uit enkele grasvelden en bebouwd gebied met enkele loodsen. Er was een sloot aanwezig dat midden door het terrein liep. Deze is voorafgaand aan de werkzaamheden gedempt. De sloot was van beperkte waarde voor de flora en fauna (Zwanenburg, 2006: p. 10-11).

De gebouwen zijn nader onderzocht op het voorkomen van vleermuizen (Van Meurs, 20094). In de loodsen en opstallen zijn geen verblijfplaatsen aangetroffen. Het plangebied in Uitweg werd gebruikt door Gewone Dwergvleermuis Pipistrellus pipistrellus en Laatvlieger Eptesicus serotinus om te foerageren.

In het kader van voorliggende bestemmingsplan moet beoordeeld worden of het flora en fauna onderzoek uit 2006 nog steeds van toepassing is. Hiertoe is een 'Briefnotitie actualisatie flora en fauna onderzoek Uitweg' opgesteld voor beide deellocatie door Elzerman ecologisch advies. Bij het flora en fauna onderzoek werden geen strikt beschermde soorten aangetroffen. De terreinen zijn van beperkte omvang en beslaat slechts drie woonpercelen. Ze zijn de afgelopen jaren bouwrijp gemaakt en het is gebruikt als opslagplaats voor bouwmaterialen. Het terrein is geëgaliseerd en bestaat momenteel uit (verruigd) grasland. Het biotoop en intensieve gebiedsgebruik maken de bouwpercelen ongeschikt voor strikt beschermde flora en fauna.

In algemene zin dient altijd de Zorgplicht (art. 2) van de Flora- en faunawet in acht genomen te worden. Dit houdt in dat bij het werken voorzichtig gehandeld dient te worden ten aanzien van flora en fauna. Wanneer bijvoorbeeld een Egel Erinaceus europeus tijdens werkzaamheden wordt aangetroffen dan moet deze verplaatst worden naar een rustige plek in de nabije omgeving.

Zowel de onderzoeken die zijn uitgevoerd in het kader van het bestemmingsplan uit 2012 als een 'Briefnotitie actualisatie flora en fauna onderzoek Uitweg' d.d. 8 oktober 2015 zijn bijgevoegd in Bijlage 1.

4.5.1.1 Verkeersbewegingen

De interne ontsluitingslus van het deelgebied Hof van Batuwe wordt aangesloten op een nieuwe verbindingsweg tussen de Lopikerweg Oost, een belangrijke verbinding met Lopik en Lopikerkapel, en de Batuwseweg een belangrijke ontsluitingsweg van de kern Uitweg. De nieuwe ontsluitingswegen bestaan uit een rijbaan van 5 m met aan één zijde een voetpad van 1,5 m. Teneinde de kwaliteit van de openbare ruimte alsmede het woon- en leefklimaat van het woongebied zo groot mogelijk te maken dient er naar te worden gestreefd de dominantie van de auto in het straatbeeld te beperken.

Om een goed inzicht te krijgen in de verkeersbewegingen is voor de totaal ontwikkeling Uitweg - Uitbreiding door Grontmij Nederland bv de verkeersproductie voor de woningbouwlocatie vergelijken met de verkeersproductie van het oorspronkelijke gebruik. Op het bedrijventerrein zijn twee bedrijven gehuisvest geweest. Het totaal aantal werknemers van beide bedrijven samen bedroeg circa 220. Beide bedrijven hebben naast uitvalsbasis voor het personeel ook dienstgedaan als opslagplaats voor diverse materialen. Naast personenvervoer heeft hier dus ook dagelijks vrachtvervoer plaatsgevonden. Het personeel van beide bedrijven heeft dagelijks geresulteerd in een verkeersproductie van circa 300 motorvoertuigbewegingen per etmaal (mvt/etm). Hierbij is uitgegaan van een aanwezigheidspercentage van 65% (143 man aanwezig) en 2 ritten per dag voor 110 man, 4 ritten per dag voor 20 man en 8% carpoolen. Het vrachtverkeer naar beide bedrijven heeft geresulteerd in 33 vrachtvoertuigbewegingen per dag (bron: kentallen goederenvervoer AVV). Deze vrachtvoertuigbewegingen zijn onder te verdelen in 14 bestelbussen, 5 lichte vrachtwagens en 14 zware vrachtwagens per dag. In totaal hebben de bedrijven dus geresulteerd in 333 mvt/etm.

Voor de woningbouwlocatie van 39 woningen kan uitgegaan worden van een verkeersproductie van 5 tot 6 ritten per woning (bron: ASVV)per etmaal. Dit betekent dat het totaal aantal motorvoertuigbewegingen per etmaal 195 tot 234 bedraagt.

Door onderhavige bestemmingsplan worden drie woningen extra toegevoegd en komt het totaal aantal motorvoertuigbewegingen per etmaal op 210 tot 252.
Uitgaande van de hiervoor genoemde verkeersproductiegegevens resulteert het bouwen van woningen op het voormalige bedrijventerrein in circa 100 verkeersbewegingen minder op één dag. Tevens zal door de wijziging van de bestemming de verkeershinder door vrachtverkeer afnemen.

De afbeelding met de autoturn laat zien dat de parkeerplaatsen op eigenterrein goed bereikbaar zijn.

Afbeelding; autoturn

Bij de civiele uitwerking van de ontsluitingsweg en het parkeren moet rekening worden gehouden met het hoogteverschil, een stoep met uitritconstructie, dikkere stoeptegels en situering van armaturen.

4.5.1.2 Parkeren

Voor het bepalen van de parkeerbehoefte hanteert de gemeente parkeernormen. Het aantal parkeerplaatsen dat op basis daarvan nodig is voor de ontwikkeling moet binnen het plangebied gerealiseerd worden. Voor de 3 extra woningen wordt uitgegaan van parkeernormen geldend voor de financieringscategorie 'duur'; 2 parkeerplaatsen per woning, inclusief 0,3 bezoekersparkeren.
Omdat een garage zelden als autostalling wordt gebruikt, wordt deze niet meegeteld in de normering. Ook voor de opstelmogelijkheden op eigen terrein gelden verschillende verdelingen van de parkeernorm afhankelijk van de situering van de opstelplaatsen en de lengte van de oprit. In de openbare ruimte wordt minimaal 0,3 parkeerplaatsen voor bezoekers gerealiseerd.

Het parkeren vindt ten behoeve van de ontwikkeling die mogelijk wordt gemaakt met onderhavige bestemmingsplan daarom plaats door op eigen terrein 2 opstelplekken op eigen erf aan te brengen. Het bestemmingsplan legt dit ook vast. De extra vraag naar bezoekersparkeren (3x 0,3) ten behoeve van onderhavige bestemmingsplan wordt ingevuld via het overschot van 1,1 parkeerplaats in de uitbreidingslocatie die mogelijk werd gemaakt met het bestemmingsplan Uitweg - Uitbreiding, zie onderstaande parkeerbalans.

Overigens zijn bij de realisatie van Batuwehof nummer 20-34 6 woningen gerealiseerd in plaats van 8 woningen conform het oorspronkelijke stedenbouwkundig plan. Dit betekent dat deze bezoekersparkeerplaatsten gebruikt kunnen worden voor de twee extra woningen voor Batuwehof 1-3. De parkeerbalans (met overschot) blijft daardoor hetzelfde.

Afbeelding; parkeerbalans bestemmingsplan Uitweg - Uitbreiding.