Boveneind NZ 84b en 84c, Benschop

3.1.1.1 Conclusie

Voorliggend bestemmingsplan maakt de realisatie omschakeling van bedrijvigheid mogelijk. Daarmee is de ontwikkeling niet strijdig met het rijksbeleid.

3.1.2.1 Conclusie

Voorliggend bestemmingsplan maakt de realisatie van andere bedrijvigheid mogelijk binnen bestaande gebouwen. Er zijn geen nationale belangen die direct doorwerken in dit bestemmingsplan. Het Barro vormt daarom geen belemmering voor doorgang van dit plan.

3.1.3.1 Conclusie

Gesteld kan worden dat er sprake is van een zuinig en zorgvuldig ruimtegebruik door een bestaand bedrijf binnen bestaand stedelijk gebied te laten wijzigen van activiteiten zonder uitbreiding. Er zal derhalve geen versnippering plaatsvinden als gevolg van het plan.

3.2.1.1 Toetsing en conclusie

Het plangebied betreft een bestaande bedrijfskavel. Hiermee sluit dit plan voor uitbreiding van het bedrijf aan bij het verstedelijkingsbeleid van de provincie dat zich primair richt op ontwikkelingsmogelijkheden binnen het bestaand stedelijk gebied.

3.2.2.1 Toetsing en conclusie

Er is sprake van inbreiding binnen bestaand stedelijk gebied. Gesteld kan worden dat er sprake is van een zuinig en zorgvuldig ruimtegebruik door een bestaand bedrijf binnen bestaand stedelijk gebied te laten voorzien in een functiewijziging zonder uitbreiding. Er zal derhalve geen versnippering plaatsvinden als gevolg van het plan. Hierdoor is er geen strijdigheid met het provinciaal beleid.

4.1.1.1 Wettelijk kader

Bij het opstellen van een ruimtelijk plan dient, in verband met de relatie tussen de Wet ruimtelijke ordening (Wro) en de Wet geluidhinder (Wgh), inzicht te worden geboden in de relevante geluidsaspecten.

De Wgh stelt eisen aan de maximaal toegestane geluidsbelasting ten gevolge van de aanleg van een nieuwe weg en de realisatie van geluidsgevoelige bestemmingen. De Wgh bevat een uitgebreid stelsel van bepalingen ter voorkoming en bestrijding van geluidhinder door onder meer industrie, wegverkeer en spoorwegverkeer. De wet richt zich vooral op de bescherming van de burger in zijn woonomgeving en bevat bijvoorbeeld normen voor de maximale geluidsbelasting op de gevel van een huis.

Op 1 januari 2007 is de gewijzigde Wet geluidhinder in werking getreden. Hierin is de bevoegdheid voor het verlenen van een hogere waarde neergelegd bij Burgemeester en Wethouders. Dat betekent dat het 'hogere-waardebesluit' niet langer ter goedkeuring aan Gedeputeerde Staten hoeft te worden voorgelegd. Voor wegverkeerslawaai en spoorweglawaai stapt de wetgever nu over op de Europese dosismaat Lden (staat voor day- evening- night). In de wet wordt Lden aangegeven in decibel (dB).

Voor geluidgevoelige functies zoals woningen geldt een voorkeursgrenswaarde van 48 dB voor wegverkeer en 55 dB voor spoorwegverkeer. Bij de bouw van de woning dient de gevelisolatie van de betrokken woning zodanig te worden ontworpen, dat voor de binnenwaarde kan worden voldaan aan de eisen uit het bouwbesluit. Hierin staat geregeld dat de binnenwaarde maximaal 33 dB mag bedragen. Indien niet aan de voorkeursgrenswaarden wordt voldaan kan door bevoegd gezag (Burgemeester en wethouders) een hogere grenswaarde worden vastgesteld, voor woningen. in het buiten stedelijk gebied (buiten bebouwde kom) geld een maximum te verlenen ontheffingswaarde Lden van 53 dB(A) (wgh art. 83, lid 1).

4.1.1.2 Onderzoek

Er is geen sprake van het toevoegen van geluidsgevoelige objecten in de zin van de Wet geluidhinder. Een akoestisch onderzoek Wet geluidhinder is dan ook niet noodzakelijk.

4.1.1.3 Conclusie

Het aspect geluid wegverkeer vormt geen belemmering voor de ontwikkeling.

4.1.2.1 Wettelijk kader

Op grond van het Besluit ruimtelijke ordening (Bro) dient in verband met de uitvoerbaarheid van een plan rekening te worden gehouden met de bodemgesteldheid in het plangebied. Bij functiewijzigingen dient te worden bekeken of de bodemkwaliteit voldoende is voor de beoogde functie en moet worden vastgesteld of er sprake is van een saneringsnoodzaak. In de Wet bodembescherming is bepaald dat indien de desbetreffende bodemkwaliteit niet voldoet aan de norm voor de beoogde functie, de grond zodanig dient te worden gesaneerd dat zij kan worden gebruikt door de desbetreffende functie (functiegericht saneren). Nieuwe bestemmingen dienen bij voorkeur op schone grond te worden gerealiseerd.

Of de bodem een planontwikkeling in de weg staat, wordt middels een historisch onderzoek en eventueel aangevuld met een bodemonderzoek bepaald. Als uit historisch onderzoek blijkt dat binnen de nieuwe bestemmingen sprake is geweest van een activiteit met een verhoogd risico op verontreiniging, dan is een volledig verkennend bodemonderzoek noodzakelijk. De resultaten van het historisch onderzoek, het bodemonderzoek en de conclusie met eventuele saneringsadviezen worden in het bestemmingsplan vermeld.

Wet algemene bepalingen omgevingsrecht

In de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) staat dat een omgevingsvergunning, voor het bouwen op een vermoeden van ernstig verontreinigde grond, pas in werking treedt nadat:

• er is vastgesteld dat er geen sprake is van een geval van ernstige bodemverontreiniging;
• het bevoegd gezag heeft ingestemd met het saneringsplan;
• er een melding is gedaan van een voornemen tot saneren.

Wet bodembescherming

Als er sprake is van ernstige bodemverontreiniging dan gelden de regels van de Wet Bodembescherming (Wbb). In de Wbb is een saneringsdoelstelling bepaald (het saneren naar de functie) en een saneringscriterium (wanneer moet er gesaneerd worden (bij zogenaamde “spoed- of risicolocaties”)).

Besluit bodemkwaliteit

Het Besluit bodemkwaliteit (Bbk) geeft de lokale bevoegde gezagen de mogelijkheid om de bodemkwaliteit binnen hun gebied actief te gaan beheren binnen de gegeven kaders. Dit geeft onder andere ruimte voor nieuwe bouwprojecten, zoals woningen en wegen. Daarnaast worden de kwaliteit en de integriteit van belangrijke intermediairs bij bodemactiviteiten beter geborgd. In het besluit staan ook regels met betrekking tot het toepassen van bouwstoffen, grond en baggerspecie.

4.1.2.2 Onderzoek

Aangezien geen sprake is van wijziging van het bouwvlak of uitbreiding van gebouwen is verkennend bodemonderzoek voor dit bestemmingsplan niet noodzakelijk. Er is geen sprake van een gevoeliger functie dan op grond van het geldende bestemmingsplan al was toegelaten.

4.1.2.3 Conclusie

Het aspect bodemkwaliteit staat de uitvoering van dit bestemmingsplan niet in de weg.

4.1.3.1 Wettelijk kader

Bij ruimtelijke plannen dient ten aanzien van externe veiligheid naar verschillende aspecten te worden gekeken, namelijk:

• bedrijven waar opslag, gebruik en/of productie van gevaarlijke stoffen plaatsvindt;
• vervoer van gevaarlijke stoffen over wegen, spoor, water of leidingen.

Omdat de gevolgen van een ongeluk met gevaarlijke stoffen groot kunnen zijn, zijn de aanvaardbare risico's vastgelegd in diverse besluiten en regelingen. Hieronder volgt een overzicht van de belangrijkste (toekomstige) besluiten en regelingen.

4.1.3.2 Besluit Externe veiligheid inrichtingen (Bevi)

Voor zowel bedrijvigheid als vervoer van gevaarlijke stoffen zijn twee aspecten van belang, te weten het plaatsgebonden risico (PR) en het groepsrisico (GR). Het PR is de kans per jaar dat een persoon dodelijk wordt getroffen door een ongeval, indien hij zich onafgebroken en onbeschermd op een bepaalde plaats zou bevinden. Het PR wordt weergegeven met risicocontouren rondom de risicobron. Het GR drukt de kans per jaar uit dat een groep van minimaal een bepaalde omvang overlijdt als direct gevolg van een ongeval waarbij gevaarlijke stoffen betrokken zijn. De norm voor het GR is een oriëntatiewaarde. De gemeente heeft een verantwoordingsplicht als het GR toeneemt en/of de oriëntatiewaarde overschrijdt.

Bij de vaststelling van een bestemmingsplan moet aan de grenswaarde worden voldaan en met de richtwaarde rekening worden gehouden, ongeacht of het een bestaande of een nieuwe situatie betreft. Op basis van het Bevi geldt als oriëntatiewaarde voor het GR:

• 10-5 voor een ongeval met meer dan 10 dodelijke slachtoffers;
• 10-7 voor een ongeval met meer dan 100 dodelijke slachtoffers;
• 10-9 voor een ongeval met meer dan 1.000 dodelijke slachtoffers;
• enzovoort (een lijn door deze punten bepaalt de norm).

Het Bevi bevat een verantwoordingsplicht ten aanzien van het GR rondom deze inrichtingen.
Ook bedrijven waarop het Bevi niet van toepassing is, kunnen risico's voor de omgeving met zich meebrengen. Voor nieuwe situaties geldt voor het PR in principe een norm van 10-6 per jaar en voor bestaande situaties 10-5 per jaar. Voor het GR geldt de hierboven genoemde oriëntatiewaarde.

4.1.3.3 Besluit algemene regels voor inrichtingen milieubeheer (Activiteitenbesluit)

Bedrijven waar ten hoogste 13 m³ propaan in ten hoogste twee bovengrondse opslagtanks wordt opgeslagen, vallen binnen de werkingssfeer van het Besluit algemene regels voor inrichtingen milieubeheer (Activiteitenbesluit). Dit besluit geeft aan te houden afstanden tussen de propaantank(s), het vulpunt van de tank(s) en de opstelplaats van de tankwagen en (beperkt) kwetsbare objecten die zijn gelegen buiten de inrichting. Voor de opslag van propaan gelden de volgende veiligheidsafstanden:

4.1.3.4 Basisnet

Per 1 april 2015 is de regelgeving over het Basisnet in werking getreden. Met het Basisnet wordt beoogd een duurzaam evenwicht tussen ruimtelijke ontwikkelingen, vervoer van gevaarlijke stoffen en veiligheid te creëren. Dit gebeurt door alle hoofdvaarwegen, rijkswegen en spoorwegen in te delen in categorieën. Deze categorieën verschillen in de mate waarin er beperkingen gelden voor vervoer en/of ruimtelijke ontwikkelingen. Beperkingen voor het vervoer worden vastgelegd in een gebruiksruimte, beperkingen voor ruimtelijke ontwikkelingen in een veiligheidszone.

4.1.3.5 Besluit externe veiligheid transportroutes

Per 1 april 2015 is het Besluit externe veiligheid transportroutes in werking getreden. In het besluit staan regels voor de ruimtelijke inrichting rond wegen, waterwegen en spoorwegen met vervoer van gevaarlijke stoffen.

Het Besluit externe veiligheid transportroutes hanteert een vaste grens van 200 meter, vanaf de buitenrand van de transportroute, waarbuiten in principe geen beperkingen hoeven te worden gesteld aan het ruimtegebruik. Buiten de 200 meter is een verantwoording niet noodzakelijk. Wel geldt dat bij ruimtelijke ontwikkelingen die nieuwe kwetsbare of beperkt kwetsbare objecten mogelijk maken buiten de 200 meter, in de toelichting aandacht moet worden gegeven aan de aspecten bestrijdbaarheid en zelfredzaamheid.

4.1.4.1 Wettelijk kader

Zowel de ruimtelijke ordening als het milieubeleid stellen zich ten doel een goede kwaliteit van het leefmilieu te handhaven en te bevorderen. Dit gebeurt onder andere door milieuzonering. Milieuzonering betekent het aanbrengen van een voldoende ruimtelijke scheiding tussen milieubelastende bedrijven of inrichtingen enerzijds en milieugevoelige functies als wonen en recreëren anderzijds. De ruimtelijke scheiding bestaat doorgaans uit het aanhouden van een bepaalde afstand tussen milieubelastende en milieugevoelige functies. Die onderlinge afstand moet groter zijn naarmate de milieubelastende functie het milieu sterker belast. Milieuzonering heeft twee doelen:

• het voorkomen of zoveel mogelijk beperken van hinder en gevaar bij woningen en andere gevoelige functies;
• het bieden van voldoende zekerheid aan bedrijven dat zij hun activiteiten duurzaam onder aanvaardbare voorwaarden kunnen uitoefenen.

VNG-brochure Bedrijven en milieuzonering

In de brochure Bedrijven en milieuzonering (VNG, 2009) wordt een handreiking gegeven voor het verantwoord inpassen van bedrijfsactiviteiten in de omgeving. De handreiking geeft informatie over een aantal ruimtelijk relevante milieuaspecten van een scala van bedrijfsactiviteiten. In deze handreiking worden bedrijven ingedeeld in verschillende categorieën, al naar gelang de mate van hinder en inpasbaarheid. Ook maakt de handreiking onderscheid in verschillende gebiedstypen zoals een rustige woonwijk, rustig buitengebied en gemengd gebied. Aan de hand van de categorie-indeling kan bepaald worden of, en eventueel onder welke voorwaarden, een bedrijf inpasbaar is in de omgeving.

4.1.4.2 Onderzoek

Omgevingstype

In de VNG-uitgave wordt aangegeven dat een 'gemengd gebied' een gebied is met een matige tot sterke functiemenging. Gebieden die direct langs de hoofdinfrastructuur liggen behoren eveneens tot het omgevingstype gemengd gebied.

De omgeving van het plangebied kan worden beschouwd als een gemengd gebied, zoals bedoeld in de VNG-brochure omdat sprake is van een combinatie van milieuhinderlijke en milieugevoelige functies. Dit betekent dat de richtafstanden, zoals genoemd in de brochure, gereduceerd kunnen worden met één afstandsstap.

Categorie bedrijvigheid

In de Staat van bedrijfsactiviteiten kan het bedrijf van Klever Boor- en Perstechniek geclassificeerd worden in de categorie Bouwnijverheid, verhuur van bouwmachines met bedienend personeel. Dit wordt aangemerkt als categorie 3, indien het bedrijfsoppervlak meer is dan 200 m2.
Alleen al aan bedrijfsbebouwing mag er op het perceel 1985 m2 gebouwd worden, exclusief de oppervlakte van de woning en het bijgebouw van 50 m2 bij de woning. Het totale oppervlak van het bedrijfsperceel bedraagt 13.710 m2.
Het bedrijf van Klever Boor- en Perstechniek dient dus geschaard te worden onder een categorie 3 bedrijf, waarbij met name verkeer het maatgevende milieuaspect is.

De richtafstand voor geluid bedraagt in rustig buitengebied voor deze bedrijfsactiviteiten 50 meter. Gesteld kan worden dat er sprake is van een buitengebied met sterke functiemenging. De richtafstand kan dan met één stap worden teruggebracht naar 30 meter. De indicatieve hindercirkel ligt over bouwvlakken van omliggende woningen. Uit akoestisch onderzoek industrielawaai moet blijken of de in de VNG-brochure genoemde grenswaarden voor het langtijdgemiddeld en maximaal geluidsniveau ter plaatse van de bouwvlakken niet worden overschreden, ook voor wat betreft de gecumuleerde geluidsbelasting. Daarnaast moet het bedrijf voldoen aan het bepaalde in het Activiteitenbesluit. Voor het bedrijf kunnen eventueel maatwerkvoorschriften worden opgesteld.

In opdracht van Klever Boor/ en Perstechniek B.V. is door Kraaij Akoestisch Adviesbureau een akoestisch onderzoek verricht naar de te verwachten geluidbelasting vanwege de vestiging van het bedrijf aan de Boveneind NZ 84 in Benschop (zie Bijlage 1 akoestisch onderzoek).

4.1.4.3 Conclusie en aanbevelingen

Uit het onderzoek blijkt dat VNG-richtafstanden geldend voor de inrichting over bouwvlakken voor woningen in de omgeving van het plangebied zijn gelegen. Daardoor dient uit akoestisch onderzoek industrielawaai te blijken of de in de VNG-brochure genoemde grenswaarden voor het langtijdgemiddeld en maximaal geluidsniveau ter plaatse van de bouwvlakken niet worden overschreden, ook voor wat betreft de gecumuleerde geluidsbelasting.

De overschrijding van de geluidrichtlijn c.q. .norm van 40 dB(A) voor het langtijdgemiddeld beoordelingsniveau en 60 dB(A) voor het maximaal geluidniveau wordt veroorzaakt door vrachtwagens die over de in-/ uitrit rijden.
Om de overschrijding van het langtijdgemiddeld beoordelingsniveau ter plaatse van de woning aan Boveneind 84 teniet te doen, kan een geluidscherm worden geplaatst zoals weergegeven in figuur 9 van Bijlage 1. Het scherm moet minimaal 2 meter hoog zijn. Door deze maatregel wordt het maximaal geluidniveau op de woning Boveneind 84 gereduceerd tot 64 dB(A). Om het maximaal geluidniveau tot 60 dB(A) te reduceren moet het scherm minimaal 3,5 meter hoog worden. Ook op de woningen Boveneind NZ 86 en Boveneind ZZ 47/49 is het maximaal geluidniveau hoger dan 60 dB(A).

Om het maximaal geluidniveau ter plaatse van Boveneind NZ 86 te reduceren tot 60 dB(A), moet een scherm van 2 meter hoog aan de andere kant van de inrit worden geplaatst, zie ook figuur 9 van Bijlage 1. Er zijn geen maatregelen mogelijk om het maximaal geluidniveau op woningen aan Boveneind ZZ te reduceren.

Het plaatsen van een geluidscherm leidt immers tot bereikbaarheidsproblemen van het bedrijf. Op grond van een bestuurlijk afwegingsproces kan het college van burgemeester en wethouders besluiten een hoger maximaal geluidniveau dan 60 dB(A) in de nachtperiode toe te staan, tot maximaal 65 dB(A). Aangetoond moet dan worden dat er geen maatregelen getroffen kunnen worden om de geluidbelasting te verlagen. Ook moet aan omwonenden een pakket geluidwerende voorzieningen worden aangeboden om te kunnen voldoen aan een waarde van 45 dB(A) in de nachtperiode.
Vanwege de indirecte hinder bedraagt het equivalent geluidniveau meer dan 40 dB(A) in de nachtperiode. Een geluidbelasting van 48 dB(A) in de nachtperiode is toegestaan, mits aangetoond wordt dat het equivalent geluidniveau in de woning niet hoger is dan 25 dB(A) in de nachtperiode. Dit betekent dat de geluidwering van de woningen minimaal 23 dB(A) dient te bedragen. Dit moet middels berekeningen worden aangetoond.
Geadviseerd wordt om de vertrekkende bestelauto's en vrachtauto's verplicht in westelijke richting te laten rijden. Hierbij passeren ze minder woningen. Daarnaast zijn de woningen langs dit wegvak recent gebouwd, onder het regime van het Bouwbesluit. Op grond van het Bouwbesluit dient de geluidwering van een woning minimaal 20 dB(A) te bedragen.
Eventueel aanvullende geluidwerende voorzieningen aan deze woningen zijn dan beperkt. Wel zal middels een berekening aangetoond dienen te worden dat woningen voldoende geluidwering hebben.

Op 28 juli 2015 is door De Roever omgevingsadvies een beoordeling geven van de geluidsaspecten, op basis van het akoestisch rapport BP.1516.R01 van 2 juli 2015, zie Bijlage 2 Adviesmemo geluidsaspecten . De geluidrapportage is zowel bedoeld voor de ruimtelijke onderbouwing (wegens wijziging milieucategorie) als voor een melding Activiteitenbesluit. Het advies komt met een aantal zaken die moeten worden aangepast of toegelicht. Planologisch is er sprake van een goed woon- en leefklimaat. De geluidsrapportage zal in het kader van het Activiteitenbesluit verder worden uitgewerkt en worden voorzien van maatwerkvoorschriften. Het aspect industrielawaai vormt geen belemmering voor de ontwikkeling.

4.1.5.1 Wettelijk kader

Het onderzoek naar luchtkwaliteit wordt uitgevoerd op grond van hoofdstuk 5, titel 5.2 'Luchtkwaliteitseisen' van de Wet milieubeheer. De titel 5.2 'Luchtkwaliteitseisen' is beter bekend als de Wet luchtkwaliteit.

De kern van de Wet luchtkwaliteit is het Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit (NSL). Het NSL is een bundeling maatregelen op regionaal, nationaal en internationaal niveau die de luchtkwaliteit verbeteren en waarin alle ruimtelijke ontwikkelingen/projecten zijn opgenomen die de luchtkwaliteit in belangrijke mate verslechteren.

Het doel van de NSL is om overal in Nederland te voldoen aan de Europese normen voor de luchtverontreinigende stoffen. Voor wegverkeer zijn stikstofdioxide (NO2) en fijn stof (PM10) de belangrijkste stoffen. De in de Wet luchtkwaliteit gestelde norm voor NO2 en PM10 jaargemiddelde grenswaarde is voor beide stoffen 40 µg/m3. Daarnaast mag de PM10 24 uurgemiddelde grenswaarde van 50 µg/m3 maximaal 35 keer per jaar worden overschreden. Met het van kracht worden van het NSL zijn de tijdstippen waarop moet worden voldaan aan de jaargemiddelde grenswaarden NO2 en PM10 vastgesteld op 11 juni 2011 voor PM10 en 1 januari 2015 voor NO2.

Naast de introductie van het NSL is het begrip 'niet in betekenende mate' (NIBM) bijdragen een belangrijk onderdeel van de Wet luchtkwaliteit. Een project draagt NIBM bij aan de verslechtering van de luchtkwaliteit als de NO2 en PM10 jaargemiddelde concentraties niet meer toeneemt dan 1,2 µg/m3. In dat geval is de ontwikkeling als NIBM te beschouwen.

Een ruimtelijke ontwikkeling vindt volgens de Wet luchtkwaliteit doorgang als tenminste aan een van de volgende voorwaarden is voldaan:

• de ontwikkeling is opgenomen in het NSL;
• de ontwikkeling aangemerkt wordt als een NIBM-project;
• de gestelde grenswaarden in bijlage 2 van de Wet luchtkwaliteit niet worden overschreden;
• projectsaldering kan worden toegepast.

Voor zover de ruimtelijke ontwikkeling is opgenomen in het NSL of de ontwikkeling kan worden aangemerkt als NIBM-project is toetsing aan de normen van de Wet luchtkwaliteit niet nodig.

4.1.5.2 Onderzoek

Beoordeling luchtkwaliteit

In de 'Regeling niet in betekenende mate bijdrage (luchtkwaliteitseisen)' (Regeling NIBM) zijn voor verschillende functiecategorieën cijfermatige kwantificaties opgenomen, waarbij een ontwikkeling als een NIBM-project kan worden beschouwd. Deze categorieën betreffen landbouwinrichtingen, spoorwegemplacementen, kantoorlocaties, woningbouwlocaties en een combinatielocatie van woningbouw en kantoren.

In de Regeling NIBM is aangegeven dat een woningbouwlocatie tot maximaal 1.500 woningen aan één ontsluitingsweg is aan te merken als een ontwikkeling die NIBM bijdraagt aan de verslechtering van de luchtkwaliteit. In voorliggend bestemmingsplan wordt uitgegaan van de functiewijziging van een niet-agrarisch bedrijf ten behoeve van andere activiteiten.

Goede ruimtelijke ordening

In het kader van een goede ruimtelijke ordening zijn de jaargemiddelde concentraties NO2 en PM10 in de omgeving van het plangebied inzichtelijk gemaakt. Deze concentraties zijn afkomstig uit de NSL-monitoringstool 2014. In onderstaande afbeelding zijn de jaargemiddelde concentraties NO2, PM10 en PM2,5 (zeer fijnstof) weergegeven voor het peiljaar 2015.

Voor fijn stof PM2,5 geldt een (niet verplichtende) richtwaarde van 25 µg/m3. Op 1 januari 2015 wordt dit een verplichte grenswaarde. Tot 1 januari 2015 mag op grond van bijlage 2 Wet milieubeheer paragraaf 4 voorschrift 4.4 niet getoetst worden op deze grenswaarde ook niet wanneer na deze datum een negatieve invloed is op de luchtkwaliteit. Er geldt een jaargemiddelde grenswaarde PM10 en NO2 van 40 µg/m3.
Om inzicht te geven aan de mate van blootstelling aan luchtverontreiniging als gevolg van het plan kunnen de concentraties uit de digitale monitoringstool, die behoort bij de NSL (Nationaal samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit) worden gebruikt. Uit de monitoringstool blijkt dat de concentraties stikstofoxide en fijn stof PM10 in het plangebied respectievelijk 20 µg/m3 en 22µg/m3 bedragen.

Voor wat betreft de verkeersgeneratie, gaat CROW-publicatie 317 er vanuit dat de verkeersproductie voor een arbeidsextensief/ bezoekersextensief bedrijf een ritproductie heeft van 3,9 - 5,7 ritten per etmaal (buitengebied) per 100 m2 bvo. Bij gebruik van de maximale planologische ruimte van 1985 m2 bedrijfsgebouwen en een gemiddelde ritproductie komt dat voor de planlocatie neer op (4,8 x 19,85=)96 ritten / etmaal. Ten opzichte van de autonome situatie met een arbeidsintensief/ bezoekersextensief aannemersbedrijf is er sprake van een afnemende verkeersgeneratie. Een aannemersbedrijf heeft een gemiddelde rittenproductie van 10 ritten per etmaal, zodat de ritproductie (10x19,85)=199 ritten per etmaal bedroeg. Er is derhalve sprake van een aanzienlijke afname van ritten per etmaal.

4.1.5.3 Conclusie

De voorgestane ontwikkeling is aan te merken als een project dat NIBM bijdraagt aan de verslechtering van de luchtkwaliteit. Toetsing aan de grenswaarden van de Wet luchtkwaliteit is dan ook niet nodig.

Geconcludeerd kan worden dat het aspect luchtkwaliteit geen belemmeringen oplevert voor de voorgenomen ontwikkelingen in dit bestemmingsplan (artikel 5.16, lid 1 aanhef en onder c Wm).

Daarnaast is in het kader van een goede ruimtelijke ordening ter plaatse van het plan de jaargemiddelde concentraties NO2 en PM10 bepaald. Deze waarden zijn veel lager dan de gestelde grenswaarden uit bijlage 2 van de Wet luchtkwaliteit. Een overschrijding van de grenswaarden is dan ook niet te verwachten.

4.2.1.1 Wettelijk kader

De bescherming van het archeologische erfgoed in de bodem en de inbedding ervan in de ruimtelijke ordening is geregeld in het Europese Verdrag van Valetta (Malta). In 1992 ondertekenden twintig Europese staten, waaronder Nederland, dit verdrag. De belangrijkste uitgangspunten van het verdrag zijn:

• archeologische waarden dienen zoveel mogelijk (in situ) in de bodem bewaard te blijven en beheermaatregelen dienen genomen te worden om dit te bewerkstelligen;
• vroeg in de ruimtelijke ordening dient al rekening gehouden te worden met archeologie;
• bodemverstoorders betalen het archeologisch (voor)onderzoek en mogelijke opgravingen wanneer behoud in situ niet mogelijk is.

Het verdrag werd in 1998 door een goedkeuringswet bekrachtigd en op 1 september 2007 in de Wet op de archeologische monumentenzorg vertaald in nieuwe wetgeving. De wet regelt in aansluiting op het Europese verdrag de bescherming van archeologisch erfgoed in de bodem, onder andere door inpassing van de belangen van archeologie in de ruimtelijke ordening.

4.2.1.2 Onderzoek

Met het oog op de ontwikkelingsmogelijkheden die dit bestemmingsplan biedt, is het in de toekomst mogelijk dat nieuwe ontwikkelingen de mogelijke archeologische sporen in de bodem aantasten. In deze gevallen is archeologisch onderzoek wel verplicht. Op basis van het gemeentelijk archeologie beleid kan onderscheid gemaakt worden in zes zones. Ter plaatse geldt categorie 3 (paars) en categorie 4 (roze). Om juridisch te verankeren dat in de toekomst geen ontwikkelingen plaatsvinden die archeologische sporen aantasten, zijn de dubbelbestemmingen op de plankaart opgenomen. Hier geldt een onderzoek vrijstellingsnorm voor plangebieden kleiner dan respectievelijk 200 en 2500 m2.

4.3.2.1 Ontwikkeling

Er wordt (planologisch) geen nieuwe bebouwing gerealiseerd.

4.3.2.2 Toekomstige situatie waterhuishouding

De bestemmingswijziging leidt niet tot een verhardingstoename. Bovendien is het plangebied al reeds verhard. Binnen de beschermingszone geldt een aantal verboden welke ook belemmeringen kunnen hebben voor het gebruik:

• Afgravingen en seismische onderzoeken te verrichten
• Werken met een overdruk van 10 bar of hoger te plaatsen en te hebben
• Explosiegevaarlijk materiaal of explosiegevaarlijke inrichtingen te hebben

Op basis van de bedrijfsactiviteiten leidt dit niet tot belemmeringen.
Het bestaande rioleringsstelsel wordt aangepast waar dit nodig is. Algemeen kan gesteld worden dat de kwaliteit van het afstromende regenwater gelijk blijft.

4.4.1.1 Gebiedsbescherming

Natuurbeschermingswet 
Gebiedsbescherming wordt gewaarborgd door de Natuurbeschermingswet 1998 (hierna: Nbw). Deze wet beschermt Natura 2000-gebieden, beschermde natuurmonumenten en wetlands. Voor activiteiten met een mogelijk effect op deze gebieden is toetsing aan de Nbw noodzakelijk.

Natura 2000
Voor het uitvoeren van projecten en handelingen die negatieve effecten kunnen hebben op de instandhoudingsdoelstellingen van een Natura 2000-gebied en die niet nodig zijn voor het beheer van het Natura 2000-gebied, is een vergunning nodig. Het bevoegd gezag hiervoor zijn Gedeputeerde Staten, tenzij de Nbw-procedure aanhaakt bij de omgevingsvergunning. In dat geval zijn burgemeester en wethouders het bevoegd gezag, maar is er een verklaring van geen bedenkingen van GS nodig.

Instandhoudingsdoelstellingen beschrijven de doelen voor natuurlijke habitats of populaties van de in het wild levende dier- en plantensoorten om een gunstige staat van instandhouding te waarborgen. Bij het vaststellen van een bestemmingsplan moet op grond van artikel 19j van de Nbw rekening worden gehouden met de effecten van het plan op Natura 2000-gebieden. Ook activiteiten buiten het Natura 2000-gebied kunnen negatieve effecten op de instandhoudings-doelstellingen van het Natura 2000-gebied hebben. Dit wordt 'externe werking' genoemd. Van negatieve effecten is sprake als, gelet op de instandhoudingsdoelstellingen, een habitattype verslechtert of soorten significant worden verstoord. Deze bescherming geldt alleen voor de habitattypen en soorten waarvoor het gebied is aangewezen. Projecten en handelingen die de natuurlijke kenmerken van het Natura 2000-gebied aantasten zijn in ieder geval vergunningplichtig op grond van artikel 19d Nbw.

Beschermde Natuurmonumenten
Bij de aanwijzing van Natura 2000-gebieden is het mogelijk dat (delen van) Beschermde Natuurmonumenten binnen de grenzen van het Natura 2000-gebied vallen. Indien dit het geval is houdt dit in dat, het betreffende aanwijzingsbesluit tot natuurmonument is komen te vervallen (artikel 15a, lid 2 Nbw). Echter, het voormalig beschermd natuurmonument is nog wel beschermd op grond van de doelstellingen ten aanzien van het behoud, herstel en de ontwikkeling van het natuurschoon of de natuurwetenschappelijke betekenis van het gebied zoals bepaald in het van rechtswege vervallen besluit (artikel 15a, lid 3 Nbw). Concreet betekent houdt dit in dat de status van Natuurmonument, na aanwijzing als Natura 2000-gebied, is komen te vervallen maar de doelstellingen niet.

Op grond van artikel 19j lid 1 hoeft niet te worden getoetst aan de doelstellingen van een (voormalig) beschermd natuurmonument. Er moet echter wel op grond van de goede ruimtelijke ordening en het zorgplichtartikel 19l Nbw, worden getoetst aan deze doelstellingen. Met andere woorden: er moet zicht zijn op de haalbaarheid van het plan. Indien het plan effecten kan hebben op het voormalig beschermd natuurmonument, moet worden beoordeeld of hiervoor een vergunning ex artikel 16 Nbw noodzakelijk is en of deze kan worden verleend. In dit artikel is namelijk bepaald dat het verboden is zonder vergunning projecten of andere handelingen te realiseren die schadelijk kunnen zijn voor het natuurschoon, voor de natuurwetenschappelijke betekenis van het beschermd natuurmonument of voor dieren of planten in het beschermd natuurmonument of die het beschermd natuurmonument ontsieren.

Ecologische Hoofdstructuur
Het voormalige ministerie van LNV heeft in 1990 de Ecologische Hoofdstructuur (hierna: EHS) geïntroduceerd. De EHS bestaat uit een netwerk van natuurgebieden. Het doel van de EHS is de instandhouding en ontwikkeling van deze natuurgebieden om daarmee een groot aantal soorten en ecosystemen te laten voortbestaan. De EHS wordt beschermd via regelgeving onder de Wet ruimtelijke ordening.

Het in de Nota Ruimte vastgelegde rijksbeleid ten aanzien van de begrenzing en de bescherming van de EHS, is vertaald in regelgeving in het Besluit algemene regels ruimtelijke ordening, dat per provincie is uitgewerkt in een provinciale ruimtelijke verordening. In de Verordening Ruimte (actualisering 2012) van de provincie Zuid-Holland zijn verplichtingen opgenomen voor bescherming van de EHS. Kort gezegd is hier geregeld dat (ruimtelijke) ingrepen in de EHS die de wezenlijke kenmerken en waarden van de EHS significant aantasten niet zijn toegestaan, tenzij:

• Er sprake is van een groot openbaar belang, en;
• Er geen reële alternatieven zijn, en;
• De negatieve effecten zoveel mogelijk worden beperkt, en;
• De overblijvende effecten worden gecompenseerd.

Om te kunnen bepalen of de wezenlijke kenmerken en waarden van een gebied significant worden aangetast, moet het bevoegd gezag (de gemeente) erop toezien dat hiernaar door de initiatiefnemer onderzoek wordt verricht. Gemeenten moeten het in de verordeningen en beleidsregel vastgelegde beschermingsregime voor de EHS verankeren in bestemmingsplannen en ook de naleving daarvan borgen bij het (verlenen van omgevingsvergunningen voor het) afwijken van ruimtelijke regels.
Overigens kan een gebied, naast een onderdeel zijn van de EHS, tegelijkertijd een Natura 2000-gebied zijn. Als er sprake zou zijn van tegenstrijdige vereisten, dan is het beschermingsregime Natura 2000 leidend.

4.4.1.2 Soortenbescherming

Soortenbescherming wordt gewaarborgd door de Flora- en faunawet (hierna: Ffw). De Ffw beschermt alle in het wild levende soorten. Daarbij wordt onderscheid gemaakt in verschillende beschermingscategorieën. De beschermde diersoorten (vogels, vissen, zoogdieren, amfibieën, reptielen, insecten, ongewervelden, et cetera) en ongeveer 100 plantensoorten zijn te vinden in tabellen, die deel uitmaken van de Ffw. Daarnaast zijn alle broedende vogels, hun broedplaatsen én de functionele omgeving van de broedplaatsen beschermd tijdens de broedperiode en zijn van een aantal soorten de vaste rust- en verblijfplaatsen en functionele omgeving jaarrond beschermd.

Het uitgangspunt van de Ffw is dat alles wat schadelijk is voor beschermde soorten verboden is, zoals het verstoren, verontrusten, doden, vangen, plukken, vernielen, verwonden van soorten of het wegnemen, vernielen of verstoren van hun verblijfplaats. Van het verbod kan alleen onder bepaalde voorwaarden worden afgeweken. Voor álle activiteiten met een mogelijk effect op beschermde dier- en plantensoorten is toetsing aan de Ffw noodzakelijk. Activiteiten waarbij de verbodsbepalingen overtreden worden, dienen voorkomen te worden, bijvoorbeeld door het treffen van mitigerende maatregelen. Indien dit niet mogelijk is, dan is het uitvoeren van een dergelijke activiteit alléén toegestaan met een ontheffing van het Ministerie van EZ. Een mitigatieplan of ontheffing dient in het bezit te zijn voorafgaand aan de start van de uitvoeringsfase.

Naast de verbodsbepalingen staat in de Ffw dat voor alle in het wild levende planten- en dier-soorten de zogenaamde zorgplicht geldt. Deze zorgplicht houdt in dat nadelige gevolgen voor flora en fauna zoveel mogelijk voorkomen moeten worden. De zorgplicht geldt voor iedereen en voor alle planten en dieren, beschermd of niet. Bij beschermde planten of dieren geldt de zorgplicht ook als er een ontheffing of vrijstelling is verleend.

4.4.2.1 Gebiedsbescherming

Het plangebied vormt geen onderdeel van een natuur- of groengebied met een beschermde status, zoals Natura 2000. Het projectgebied bestaat momenteel uit bebouwde grond. Er bevindt zich op een afstand van circa 1 kilometer een gebied behorende tot de ecologische hoofdstructuur.

Vanwege de grote afstand tot beschermde natuurgebieden en het feit dat het plangebied en het Natura 2000-gebied van elkaar worden gescheiden door wegen, wordt er geen enkele invloed van de ingreep op het Natuurbeschermingswetgebied verwacht. De Natuurbeschermingswet 1998 en het beleid van de provincie staan de uitvoering van het plan dan ook niet in de weg.

4.4.2.2 Soortenbescherming

Het bestemmingsplan is een besluit dat ingrepen mogelijk maakt en een aantasting van beschermde dier- of plantensoorten kan betekenen.

De Flora- en faunawet (Ffwet) is sinds 1 april 2002 van kracht. De wet regelt de bescherming van de in het wild levende planten en dieren in Nederland met het oog op de instandhouding van soorten. Dit betreft soorten die zijn aangemerkt als beschermd op basis van de Flora- en faunawet. Om de instandhouding van de beschermde soorten te waarborgen moeten negatieve effecten op de instandhouding worden voorkomen. Hiertoe zijn in de wet verschillende verbodsbepalingen geformuleerd. Overtreding van een verbodsbepaling is alleen toegestaan met een ontheffing op basis van de Flora- en faunawet (art. 75). Op 10 september 2004 is het 'Besluit houdende wijziging van een aantal algemene maatregelen van bestuur in verband met wijziging van artikel 75 van de Flora- en faunawet en enkele andere wijzigingen' in werking getreden. In dit besluit zijn de volgende drie categorieën opgenomen:

• 1. categorie 1: bij activiteiten die te kwalificeren zijn als bestendig beheer en onderhoud of bestendig gebruik of ruimtelijke ontwikkelingen, geldt voor de soorten in deze categorie een vrijstelling voor artikel 8 t/m 12 van de Ffwet. Er hoeft voor deze activiteiten geen ontheffing te worden aangevraagd;
• 2. categorie 2: bij activiteiten die te kwalificeren zijn als bestendig beheer en onderhoud of bestendig gebruik of ruimtelijke ontwikkelingen, geldt voor de soorten in deze categorie een vrijstelling voor artikel 8 t/m 12 van de Ffwet, mits activiteiten worden uitgevoerd op basis van een door de minister van LNV goedgekeurde gedragscode. Deze gedragscode moet door een sector of ondernemer zelf worden opgesteld en ingediend voor goedkeuring. Is er geen goedgekeurde gedragscode aanwezig, dan dient ontheffing aangevraagd te worden;
• 3. categorie 3: bij activiteiten die te kwalificeren zijn als ruimtelijke ontwikkelingen, geldt voor soorten in deze categorie geen vrijstelling. Ook niet op basis van een gedragscode. Hiervoor is een ontheffing nodig.

Ontheffingaanvragen op basis van categorie 1 en 2 worden getoetst aan het criterium 'doet geen afbreuk aan gunstige staat van instandhouding van de soort' (de zogenaamde lichte toets). Ontheffingaanvragen op basis van categorie 3 krijgen te maken met de 'uitgebreide toets'. Dit houdt in dat wordt getoetst op drie criteria, te weten 1) er is sprake van een in of bij de wet genoemd belang, 2) er is geen alternatief en 3) doet geen afbreuk aan gunstige staat van instandhouding van de soort. Aan alle criteria moet worden voldaan.

Aangezien er op de locatie Boveneind NZ 84b en 84c, Benschop geen ingrepen uitgevoerd worden zijn negatieve effecten op vaste rust- en verblijfsplaatsen van strikt beschermde soorten uitgesloten.

4.5.1.1 Verkeersbewegingen

Het plangebied wordt ontsloten op Boveneind NZ. Voor wat betreft de verkeersgeneratie, gaat CROW-publicatie 317 er vanuit dat de verkeersproductie voor een arbeidsextensief/ bezoekersextensief bedrijf een ritproductie heeft van 3,9 - 5,7 ritten per etmaal (buitengebied) per 100 m2 bvo. Bij gebruik van de maximale planologische ruimte van 1985 m2 bedrijfsgebouwen en een gemiddelde ritproductie komt dat voor de planlocatie neer op (4,8 x 19,85=)96 ritten / etmaal.

De door initiatiefnemer opgegeven ritten komen ongeveer overeen met deze norm. In de ochtend tussen 5.30u en 7.00u komt het buitenpersoneel (28 fte) om vervolgens weer te vertrekken met de (vracht)auto's (17 bestelauto's en 9 vrachtwagens). In de middag tussen 15.30u en 17.30u komen zij veelal teug. Gedurende de dag komt en gaat het kantoorpersoneel (7fte) en verder komen er enkele leveranciers. Daarmee komt de opgegeven ritproductie op ((2x(28+17+9)) + (2x7) + bezoekers) = 122 + bezoekers. Opgemerkt moet worden dat er hierbij van is uitgegaan dat ieder personeelslid met eigen auto komt en vertrekt. Aannemelijk is dat een deel van het personeel met de fiets komt en de ritproductie in werkelijkheid lager ligt.

Ten opzichte van de autonome situatie met een arbeidsintensief/ bezoekersextensief aannemersbedrijf is er sprake van een afnemende verkeersgeneratie. Een aannemersbedrijf heeft een gemiddelde rittenproductie van 10 ritten per etmaal, zodat de ritproductie (10x19,85)=199 ritten per etmaal bedroeg. Er is derhalve sprake van een aanzienlijke afname van ritten per etmaal.

Wel is er sprake van een piek gedurende de ochtend en namiddag.

Het Boveneind NZ is bedoeld als ontsluitingsweg voor aanwonenden, maar vormt ook een schakel in de langzaam verkeersroute (met name fietsers). Het Boveneind NZ is volgens de themakaart van het bestemmingsplan aangemerkt als matig ontsloten.

De ontsluiting van met name vrachtverkeer kan enkel via de ruilverkavelingsbrug tegenover Boveneind NZ 56 aan de oostkant en de ruilverkavelingsbrug tegenover Dorp 122 aan de westzijde.

Het gevolg van deze ontsluiting is, dat over een redelijk grote afstand de weg Boveneind NZ en Dorp NZ bereden dient te worden met vrachtauto's om naar het perceel te komen. Met de realisatie van een ontsluitingsbrug over de wetering recht voor de bedrijfsuitrit en een bestemmingsplanherziening voor een categorie 3 bedrijf wordt de ontsluiting van zowel het bedrijf als van de bereikbaarheid van het gebied voor bewoners en bezoekers sterk verbeterd.

4.5.1.2 Parkeren

Voor het bepalen van de parkeerbehoefte hanteert de gemeente parkeernormen. Het aantal parkeerplaatsen dat op basis daarvan nodig is voor de ontwikkeling moet binnen het plangebied gerealiseerd worden.

Bij de realisatie van de bedrijfsvoering in het buitengebied, met een gemiddelde parkeerdruk, dient op basis van CROW-publicatie 317 een parkeernorm van 2,1 parkeerplaats per 100 m2 bvo te worden gehanteerd.

Op basis van deze norm is de totale parkeerbehoefte voor de gewenste activiteiten (2,1 x 19,85)=42 parkeerplaatsen (waarvan 5% bezoekers) exclusief vrachtwagenparkeerplaatsen.

Gegeven de opgave van initiatiefnemer is de parkeerbehoefte op te bouwen uit maximaal 17 parkeerplaatsen voor buitenpersoneel (bestelauto's), 9 parkeerplaatsen voor vrachtauto's, 7 parkeerplaatsen voor kantoorpersoneel en enkele parkeerplaatsen voor bezoekers.

Uitgangspunt in de ontwikkeling is dat alle parkeerplaatsen op eigen terrein worden gerealiseerd. Hiervoor is voldoende ruimte. Zie hiervoor onderstaande afbeelding. Volgens opgave van initiatiefnemer wordt achterop het terrein ruimte gereserveerd voor maximaal 24 vrachtwagen/ bestelauto's met aanhanger, 10 voor bestelwagens zonder aanhanger en 10 voor auto's. Hiermee wordt voldaan aan de parkeerbehoefte van het bedrijf zelf.

onderstaande afbeelding zijn parkeerplaatsen ingetekend voor 9 vrachtwagens, 19 bestelbussen met aanhanger en 42 voor personenauto's. In de praktijk zal voor deze laatsten minder parkeerplaatsen beschikbaar zijn, omdat hier gerekend is met een parkeervaklengte van 4 meter, waar 5,5 meter nodig is. Daardoor is er in principe plaats voor 32 parkeerplaatsen voor personenauto's. Hetgeen ruimschoots voldoet aan de parkeerbehoefte.

Afbeelding: parkeervoorzieningen