Op 16 januari 1992 is in Valletta (Malta) het Europees Verdrag inzake de bescherming van het archeologisch erfgoed (Verdrag van Malta) ondertekend. Het Nederlandse parlement heeft dit verdrag in 1998 goedgekeurd. Het Verdrag van Malta voorziet in bescherming van het Europees archeologisch erfgoed onder meer door de risico's op aantasting van dit erfgoed te beperken. Deze bescherming is in Nederland wettelijk verankerd in de Monumentenwet. Op basis van deze wet zijn mogelijke (toevals)vondsten bij het verrichten van werkzaamheden in de bodem altijd beschermd. Er geldt een meldingsplicht bij het vinden van (mogelijke) waardevolle zaken. Dat melden dient terstond te gebeuren. In het kader van een goede ruimtelijke ordening in relatie tot de Monumentenwet kan vooronderzoek naar mogelijke waarden nodig zijn zodat waar nodig die waarden veiliggesteld kunnen worden en / of het initiatief aangepast kan worden.

De archeologische beleidskaart van de gemeente Lopik geeft een overzicht van de archeologische kenmerken en waarden. Op de volgende afbeelding is een uitsnede van de kaart weergegeven.

  

Volgens de nota 'Archeologiebeleid gemeente Lopik', vastgesteld door de gemeenteraad op 23 november 2010, zijn in gebieden met een hoge archeologische verwachting de volgende ontheffingscriteria van toepassing op bodemverstorende activiteiten: wanneer de oppervlakte van het plangebied kleiner is dan 200 m2 of de bodemingreep niet dieper gaat dan 50cm -mv hoeft geen archeologisch onderzoek te worden uitgevoerd. Voor de realisatie van de grafheuvel geldt derhalve geen onderzoekseis. Hiermee is niet uitgesloten dat bij toekomstige activiteiten in hetzelfde gebied wel archeologisch onderzoek moet worden uitgevoerd. Evenmin is uitgesloten dat tijdens de werkzaamheden op de aanwezigheid van archeologische vondsten wordt gestuit. De meldingsplicht conform artikel 53 van Monumentenwet 1988 blijft hierop van toepassing.