Speel- en natuurkampeerterrein Jong Nederland in Maasbree

3.2.1 Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte

Op 13 maart 2012 is de Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte (SVIR) vastgesteld. Deze structuurvisie vervangt onder andere de Nota Ruimte en de Nota Mobiliteit.

De Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte (SVIR) speelt in op de volgende ontwikkelingen en uitdagingen:

• de veranderende behoefte aan wonen en werken;
• de mobiliteit van personen;
• economische positie tussen de tien meest concurrerende landen vasthouden voornamelijk in de sectoren logistiek, water, hightech, creatieve industrie, chemie en voedsel en tuinbouw;
• de bijzondere waarden (compacte steden omringd door open en natuurrijk landelijk gebied, cultuurhistorie en natuur) koesteren en versterken;
• waterveiligheid en beschikbaarheid van voldoende zoetwater in verband met de klimaatverandering en stedelijke ontwikkeling;
• aandeel duurzame energiebronnen als wind, zon, biomassa en bodemenergie moet worden vergroot;
• deregulering.

Om goed op deze ontwikkelingen en eisen in te spelen is een beleid nodig dat toekomstbestendig is en de gebruiker ruimte geeft. Dit vraagt een grondige actualisatie van de bestaande beleidsnota's voor ruimte en mobiliteit. De structuurvisie voorziet hierin door overheden, burgers en bedrijven de ruimte te geven om oplossingen te creëren. Het Rijk gaat zich meer richten op het versterken van de internationale positie van Nederland en het behartigen van belangen voor Nederland als geheel. Het Rijk ziet verder toe op de deregulering waarmee jaarlijks vele miljoenen euro's kunnen worden bespaard.

De provincies en gemeenten zullen afspraken maken over verstedelijking, groene ruimte en landschap. Gemeenten krijgen ruimte voor kleinschalige natuurlijke groei en voor het bouwen van huizen die aansluiten bij de woonwensen van mensen. Het Rijk verbindt ruimtelijke ontwikkeling en mobiliteit en zet de gebruikers centraal. Het zijn bewoners, ondernemers, reizigers en verladers die Nederland sterk maken. Provincies en gemeenten krijgen de ruimte zelf maatwerk te leveren. Zo werkt het Rijk aan een concurrerend, bereikbaar, leefbaar en veilig Nederland.

Hiertoe zijn voor de middellange termijn (2028) drie doelen gesteld:

• Het vergroten van de concurrentiekracht van Nederland door het versterken van de ruimtelijk-economische structuur van Nederland;
• Het verbeteren en ruimtelijk zekerstellen van de bereikbaarheid waarbij de gebruiker voorop staat;
• Het waarborgen van een leefbare en veilige omgeving waarin unieke natuurlijke en cultuurhistorische waarden behouden zijn.

Het Rijk benoemt 13 nationale belangen; hiervoor is het Rijk verantwoordelijk en wil het resultaten boeken. Deze belangen zijn gelijkwaardig aan elkaar en beïnvloeden elkaar onderling. In de SVIR is een eerste integrale afweging gemaakt van deze belangen. Dit heeft als gevolg dat het Rijk in gebieden of projecten een gebieds- of projectspecifieke afweging zal maken. Indien nodig maakt het Rijk duidelijk welke nationale belangen voorgaan.

De SVIR voorziet niet in onderwerpen die op het plangebied van toepassing zijn. Dit houdt in dat voor het planvoornemen geen beperkingen vanuit de SVIR gelden.

3.2.2 Besluit algemene regels ruimtelijke ordening

De SVIR (zie paragraaf 3.2.1) bepaalt welke kaderstellende uitspraken zodanig zijn geformuleerd dat deze bedoeld zijn om beperkingen te stellen aan de ruimtelijke besluitvormingsmogelijkheden op lokaal niveau. Het Besluit algemene regels ruimtelijke ordening (Barro) bevestigt in juridische zin die kaderstellende uitspraken. Met het Barro geeft het Rijk algemene regels voor bestemmingsplannen. Doel van dit Besluit is bepaalde onderwerpen uit de SVIR te verwezenlijken.

Door middel van het Barro worden voor een aantal specifieke onderwerpen algemene regels gesteld ten behoeve van de verwerking in bestemmingsplannen. In het SVIR is aangegeven wat het nationale belang is van het stellen van regels voor deze onderwerpen. Het Barro stelt in eerste instantie regels voor het project Mainportontwikkeling Rotterdam, het kustfundament, grote rivieren, de Waddenzee en het waddengebied, defensie en erfgoederen van uitzonderlijke universele waarde. Op een later moment zal het besluit worden aangevuld met andere onderwerpen uit de SVIR.

De algemene regels in het Barro hebben vooral een conserverend/beschermend karakter waardoor geformuleerde nationale belangen niet belemmerd worden door ontwikkelingen die middels bestemmingsplannen mogelijk worden gemaakt. Voor een aantal onderwerpen geeft het Barro de opdracht dan wel de mogelijkheid aan provincies om bij provinciale verordening regels te stellen. Tevens geeft de Regeling algemene regels ruimtelijke ordening (Rarro) uitwerking aan enkele bepalingen in het Barro.

Het Barro voorziet niet in een onderwerp dat op het plangebied van toepassing is. Dit houdt in dat voor het planvoornemen geen beperkingen vanuit de Barro gelden.

3.2.3 Besluit ruimtelijke ordening

Op 1 oktober 2012 is onder andere het Besluit ruimtelijke ordening (Bro) gewijzigd. In artikel 3.1.6 is een nieuw lid 2 ingevoegd waarin een motiveringsplicht is opgenomen voor nieuwe stedelijke ontwikkelingen in bestemmingsplannen, de zogenoemde ‘ladder duurzame verstedelijking’. Het doel hiervan is een goede ruimtelijke ordening door middel van een zorgvuldige afweging over het ruimtegebruik.

De ladder bestaat uit drie treden:

• 1. Behoefte: voorziet de voorgenomen stedelijke ontwikkeling in een actuele regionale behoefte waarin nog niet elders in de regio is voorzien. Het kan zowel om een kwantitatieve als kwalitatieve behoefte gaan.
• 2. Binnen- of buitenstedelijk: indien er sprake is van een actuele regionale behoefte, dan moet worden beoordeeld of deze in bestaand stedelijk gebied van de betreffende regio kan worden gerealiseerd, eventueel door benutting van beschikbare gronden, herontwikkeling of transformaties van bestaande locaties;
• 3. Bereikbaarheid met meerdere modaliteiten: indien gekozen moet worden voor een locatie buiten het stedelijke gebied, dan gaat de voorkeur uit naar een plek die (in de toekomst) bereikbaar is via verschillende vervoerswijzen.

Met het voorliggende planvoornemen wordt een natuurkampeerterrein ten behoeve van de Stichting Jong Nederland Maasbree mogelijk gemaakt. De ligging van een dergelijke voorziening is sterk gekoppeld aan de ligging van de overige gronden van de stichting, van een vrije dan wel alternatieve keuze voor een locatie is daarmee geen sprake. De locatie is ten behoeve van het doel wat met deze functie wordt nagestreefd goed bereikbaar door de ligging direct grenzend aan bestaande infrastructuur.

Op basis van het vorengaande wordt voldaan aan de uitgangspunten van de Ladder duurzame verstedelijking.

3.3.1 Provinciaal Omgevingsplan Limburg 2014

Op 12 december 2014 is door Provinciale Staten het Provinciaal OmgevingsPlan 2014 (POL2014) vastgesteld. Het POL2014 is per 16 januari 2015 in werking getreden. Het POL2014 heeft vier wettelijke functies: structuurvisie (Wet ruimtelijke ordening), provinciaal milieubeleidsplan (Wet milieubeheer), regionaal waterplan (Waterwet), Provinciaal Verkeer- en Vervoersplan (Planwet verkeer en vervoer).

In het POL2014 komen alleen die zaken aan bod, die er op provinciaal niveau echt toe doen en die vragen om regionale oplossingen. Dat sluit aan bij de basisfilosofie en ook bij aanpak de van de rijksoverheid die zich beperkt tot een 13-tal nationale ruimtelijke belangen. Zo veel mogelijk ligt de verantwoordelijkheid bij gemeenten en andere partners die met hun lokale kennis prima maatwerk kunnen leveren.

In het POL staan de fysieke kanten van het leef- en vestigingsklimaat centraal. Belangrijke uitdagingen zijn het faciliteren van innovatie, het aantrekkelijk houden van de regio voor jongeren en arbeidskrachten, het versnellen van de energietransitie, de fundamenteel veranderde opgaven op het gebied van wonen en voorzieningen, de leefbaarheid van kernen en buurten en het inspelen op de klimaatverandering.

De belangrijke principes in het Limburgs omgevingsbeleid zijn:

• 1. Kwaliteit staat centraal. Dat komt tot uiting in het koesteren van de gevarieerdheid van Limburg onder het motto 'meer stad, meer land', het bieden van ruimte voor verweving van functies, in kwaliteitsbewustzijn, en in dynamisch voorraadbeheer dat moet resulteren in een nieuwe vorm van groeien. Algemene principes voor duurzame verstedelijking sluiten hierop aan, zoals de ladder van duurzame verstedelijking en de prioriteit voor herbenutting van cultuurhistorische en beeldbepalende gebouwen.
• 2. Uitnodigen staat centraal. Dat gaat meer over de manier waarop we samen met onze partners dat voortreffelijke leef- en vestigingsklimaat willen realiseren. Met instrumenten op maat en ruimte om te experimenteren. De provincie wil hierbij selectief zijn: het POL richt zich alleen op die zaken die er op provinciaal niveau echt toe doen en vragen om regionale oplossingen.

De grote variatie in omgevingskwaliteiten is een kenmerk en sterk punt van Limburg. Om daaraan recht te doen, onderscheidt dit POL zeven globaal afgebakende gebiedstypen. Dit zijn zones met elk een eigen karakter, herkenbare eigen kernkwaliteiten, en met heel verschillende opgaven en ontwikkelingsmogelijkheden.

Afbeelding: Zonering POL 2014 met globale ligging plangebied (roodomrand) (bron: Provincie Limburg)

Het plangebied ligt binnen de zone 'Goudgroene natuurzone'. In de Goudgroene natuurzone geldt een 'nee, tenzij-regime'. Door IVN Baarlo-Maasbree is een quickscan flora en fauna uitgevoerd ten behoeve van de voorgenomen ontwikkeling (zie paragraaf 4.5). Hieruit blijkt dat de activiteiten niet leiden tot een aantasting van de wezenlijke waarden en kenmerken van het gebied. Aan het bepaalde in het POL wordt daarmee voldaan.

3.3.2 Omgevingsverordening Limburg 2014

De Omgevingsverordening Limburg (2011) was een samenvoeging van de Provinciale milieuverordening, de Wegenverordening, de Waterverordening en de Ontgrondingenverordening. Vanwege de vaststelling van het POL2014 is de Omgevingsverordening Limburg gewijzigd en opnieuw vastgesteld. De Omgevingsverordening Limburg 2014 is op 12 december 2014 vastgesteld door Provinciale Staten en is per 16 januari 2015 in werking getreden.

In de Omgevingsverordening wordt de juridische doorwerking van het omgevingsbeleid geregeld. Naast bepalingen die voor iedereen gelden (gedragsregels), bevat de Omgevingsverordening ook een hoofdstuk Ruimte, waarin instructieregels naar gemeenten zijn opgenomen. De te maken regionale bestuursafspraken worden tevens in de Omgevingsverordening juridisch geborgd.

In de Omgevingsverordening is het plangebied eveneens aangewezen als Goudgroene natuurzone. Ter bescherming hiervan is gesteld dat een ruimtelijk plan dat binnen een dergelijk gebied is gelegen geen nieuwe activiteiten dan wel de wijziging van bestaande activiteiten met zich mee mag brengen waarmee mogelijk de wezenlijke kenmerken en waarden in het gebied worden aangetast. Met de voorliggende ontwikkeling is daarvan geenszins sprake. Dat blijkt ook uit het onderzoek dat door IVN is uitgevoerd en dat als Bijlage bij deze toelichting is gevoegd.

3.4.1 Structuurvisie buitengebied

In december 2011 is de Structuurvisie buitengebied door de gemeenteraad vastgesteld. Hierin is het bestaande beleid van dat moment (Structuurplan 2008, Kwaliteitskader buitengebied, VAB beleid, Structuurvisie IV en Glas) samengebracht. Voor een groot gedeelte betreft het bestaand beleid met enkele aanvullingen en uitwerkingen. Daarnaast vormt de structuurvisie een instrument om kostenverhaal mogelijk te maken en vormt het de grondslag voor het toepassen van bovenplanse verevening en bijdragen in de ruimtelijke ontwikkeling in het kader van de ontwikkelingsplanologie.

Het kwaliteitskader buitengebied Peel en Maas bevat het instrumentarium om ontwikkelingen in het buitengebied te kunnen combineren met gewenste kwaliteitsverbetering van datzelfde buitengebied. Het kwaliteitsmenu is van toepassing op ontwikkelingen buiten de, rond de kernen getrokken, contour die middels bestemmingsplanwijziging mogelijk worden gemaakt.

Net als in het provinciaal beleid wordt er bij kwaliteitsverbeteringen onderscheid gemaakt in Basiskwaliteit (geldt altijd bij ontwikkelingen), daar bovenop Basiskwaliteit Plus (bij specifieke grote ontwikkelingen) en daar bovenop Aanvullende Kwaliteitsverbeteringen (bij nog grotere of meer van het bestemmingsplan afwijkende ontwikkelingen). Voorliggende ontwikkeling betreft gebiedseigen recreatie. Bij onder meer uitbreiding daarvan geldt een bijdrage van 80% van het totale bebouwde en verharde oppervlak als aanvullende kwaliteit. Daarnaast geldt te allen tijde een basiskwaliteit. Omdat sprake is van ontwikkelingen in een 'bos- en natuurgebied' geldt een bijdrage van twee keer de aanvullende kwaliteit. In voorliggend geval is daarmee sprake van de basiskwaliteit plus twee keer de aanvullende kwaliteit.

De basiskwaliteit en de basiskwaliteit plus dient áltijd te bestaan uit fysieke maatregelen op de locatie waar de ontwikkeling plaats vindt. De impact van de voorliggende ontwikkeling is zeer gering gezien de zeer beperkte mate waarin bouwwerken en verhardingen worden toegevoegd. Daarbij wordt het terrein, mede op verzoek van IVN Baarlo-Maasbree (zie paragraaf 4.5) voorzien van een zo natuurlijk mogelijke terreinafscheiding om een zo goed en onopvallend mogelijk inpassing in de omgeving te realiseren.

In de toekomstige situatie zal er in totaal 100 m2 verharding zijn, bestaande uit reeds bestaande en nog aan te leggen verharding voor de vuurplaats en de plaatsing van een mobiele sanitairvoorziening. De basiskwaliteit is reeds aanwezig (bosgebied). Voor de aanvullende kwaliteit geldt vervolgens 80% van 100 m2 keer twee, dus in totaal 160 m2. Deze aanvullende kwaliteit wordt gerealiseerd in de vorm van:

• het verwijderen van prikkeldraadafrastering langs de percelen met kadastraal nummer 145 en 147;
• het aanbrengen van een natuurlijke afzetting met boomstronken en hout dat is gelegen op het perceel met kadastraal nummer 146. Tevens wordt een gemengde haag aangelegd, bestaande uit gebiedseigen soorten;
• het vervangen van de huidige toegangspoort door een landhek.

Voorliggende maatregelen ten behoeve van de aanvullende kwaliteit zijn vastgelegd in een landschappelijk inpassingsplan dat als voorwaarde aan de omgevingsvergunning wordt gekoppeld. Dit landschappelijk inpassingsplan is tevens als bijlage bij voorliggende ruimtelijke onderbouwing opgenomen (zie Bijlage 4 Landschappelijke inpassing).

4.2.1 Milieueffectrapportage

Een milieueffectrapportage (m.e.r.) is verplicht voor besluiten van de overheid over initiatieven van particulieren of marktpartijen, zoals bij de bouw van ‘woonwijken’ de aanleg van auto(snel)wegen, spoorwegen, vliegvelden, pijpleidingen voor gas of olie en (stuw)dammen.

Een m.e.r. kan ook verplicht zijn voor plannen van de overheid, zoals een bestemmingsplan. Ingevolge het Besluit milieueffectrapportage (verder: Besluit m.e.r.) wordt getoetst of het bestemmingsplan voorziet in, of een kader vormt voor, activiteiten die (mogelijk) belangrijke nadelige gevolgen kunnen hebben voor het milieu. Hiervoor zijn in de bijlage bij het Besluit m.e.r. lijsten opgenomen waarin activiteiten zijn aangewezen die belangrijke nadelige gevolgen kunnen hebben voor het milieu (lijst C) of ten aanzien waarvan het bevoegd gezag moet beoordelen of zij belangrijke nadelige gevolgen voor het milieu kunnen hebben (lijst D). In de lijsten zijn (indicatieve) drempelwaarden opgenomen.

Het planvoornemen voorziet in het aanleggen van een natuurkampeerterrein met een omvang van circa 1 hectare en zonder permanente voorzieningen anders dan een aansluiting op het netwerk van nutsvoorzieningen. Een dergelijk activiteit komt niet voor op voornoemde C- of D-lijst. Het uitvoeren van een m.e.r. of m.e.r.-beoordeling is dan ook niet aan de orde.

Conclusie

Onderhavig planvoornemen (aanleggen van een natuurkampeerterrein van zeer beperkte schaal) maakt geen ontwikkelingen mogelijk waarvoor een milieuffectrapportage is vereist.

4.2.2 Geluid

Het wettelijk kader bij ruimtelijke procedures is de Wet geluidhinder. Op 1 januari 2007 is de gewijzigde Wet geluidhinder (hierna Wgh) in werking getreden. Deze wet biedt geluidgevoelige bestemmingen, zoals woningen, bescherming tegen geluidhinder van geluidsbronnen: wegverkeer, spoorwegen, industrie en luchtvaart. De bescherming vindt primair plaats door middel van zonering. De zonering betreft een afstand, uitgaande van een geluidsbron, waarbinnen het normenstelsel uit de Wgh van toepassing is. Deze normen mogen niet verward worden met de normen die gelden in geval van een milieuvergunning. Hiervoor gelden andere normen en procedures, welke niet vergelijkbaar zijn met het normenstelsel uit de Wgh. Op grond van de Wgh gelden grenswaarden op basis waarvan de bouw van nieuwe geluidsgevoelige bestemmingen binnen de geluidszone wordt beperkt of wordt verboden. Wegverkeerslawaai, spoorweglawaai, industrielawaai en luchtvaartlawaai kennen ieder afzonderlijke normen.

Met het planvoornemen worden geen nieuwe geluidsbronnen of geluidgevoelige functies mogelijk gemaakt. Het gaat in onderhavige situatie om de aanleg van een natuurkampeerterrein van beperkte omvang. Om de akoestische situatie in en in de directe nabijheid van het plangebied goed inzichtelijk te krijgen is een akoestisch onderzoek uitgevoerd (zie Bijlage 3 Akoestisch onderzoek).

Conclusie

Uit het onderzoek kunnen de volgende conclusies worden getrokken:

• De beschouwde situatie voldoet aan het BBT principe daar er redelijkerwijs geen maatregelen te treffen zijn om de geluidbelasting in de omgeving verder terug te dringen.
• Met betrekking tot het langtijdgemiddelde beoordelingsniveau (LAr,LT) kan worden gesteld dat in zowel de bestaande als nieuwe situatie wordt voldaan aan de geluidgrenswaarde van 45 dB(A).
• Met betrekking tot de maximale geluidniveaus (LAmax) kan worden gesteld dat in zowel de bestaande als nieuwe situatie wordt voldaan aan de gestelde geluidgrenswaarde van 65 dB(A).
• Met betrekking tot indirecte hinder van het verkeer van en naar de inrichting kan worden gesteld dat wordt voldaan aan de voorkeursgrenswaarde van 50 dB(A) etmaalwaarde.

In het onderzoeksrapport zijn de geluidniveaus tijdens zowel de bestaande als nieuwe situatie berekend, inzichtelijk gemaakt en getoetst aan de gestelde geluideisen. In de situaties zoals beschreven in deze rapportage, kan worden gesteld dat er na uitbreiding van de beschouwde locatie van Jong Nederland Maasbree te allen tijde sprake is van een goed woon- en leefklimaat ter plaatse van de nabij gelegen camping. De uitbreiding zorgt er ook voor dat de situatie akoestisch gezien alleen maar verbeterd. Het type geluid is bovendien een gebiedseigen geluid (recreërende mensen), waardoor deze minder als hinderlijk zal worden ervaren. Een gebiedsvreemd geluid wordt namelijk sneller als hinderlijk ervaren, waardoor sneller (dus bij lagere geluidniveaus) een slecht woon- en leefklimaat ontstaat. Ook vindt de geluidproductie enkel in de dag- en avondperiode plaats. Het aspect omgevingslawaai vormt derhalve geen belemmering om de beoogde bestemmingswijziging toe te staan.

4.2.3 Luchtkwaliteit

Op 15 november 2007 is de Wet luchtkwaliteit in werking getreden, waarmee de hoofdlijnen voor regelgeving rondom luchtkwaliteitseisen zijn beschreven in de Wet milieubeheer (Wm, hoofdstuk 5). Hiermee is het Besluit luchtkwaliteit 2005 vervallen. Artikel 5.16 Wm (lid 1) geeft weer, onder welke voorwaarden bestuursorganen bepaalde bevoegdheden (uit lid 2) mogen uitoefenen. Als aan minimaal één van de volgende voorwaarden wordt voldaan, vormen luchtkwaliteitseisen in beginsel geen belemmering voor het uitoefenen van de bevoegdheid:

• er is geen sprake van een feitelijke of dreigende overschrijding van een grenswaarde;
• een project leidt – al dan niet per saldo – niet tot een verslechtering van de luchtkwaliteit;
• een project draagt 'niet in betekenende mate' (NIBM) bij aan de luchtverontreiniging;
• een project past binnen het NSL (Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit),
• of binnen een regionaal programma van maatregelen.

Hoofdstuk 5 van de Wet Milieubeheer maakt onderscheid tussen projecten die 'Niet in betekenende mate' (NIBM) en 'In betekenende mate' (IBM) bijdragen aan de uitstoot van luchtverontreinigende stoffen. In de regeling NIBM is een lijst met categorieën van gevallen opgenomen die NIBM zijn. Deze NIBM-projecten kunnen zonder toetsing aan de grenswaarden voor het aspect luchtkwaliteit uitgevoerd worden. Als een project ervoor zorgt dat de concentratie fijn stof of CO2 met meer dan 3% van de grenswaarde verhoogd, draagt het project in betekenende mate bij aan luchtvervuiling en dient er een luchtkwaliteitsonderzoek uitgevoerd te worden. Deze regel komt voort uit het NSL. Deze3%-grens is voor een aantal categorieën projecten in een ministeriële regeling omgezet in

getalsmatige grenzen, bijvoorbeeld:

• woningbouw: 1.500 woningen netto bij 1 ontsluitingsweg, 3.000 woningen bij 2 ontsluitingswegen;
• kantoorlocaties: 100.000 m² bruto vloeroppervlak bij 1 ontsluitingsweg, 200.000 m² bruto vloeroppervlak bij 2 ontsluitingswegen.

Het planvoornemen heeft gelet op de aard van de ontwikkeling geen invloed op de luchtkwaliteit. Het betreft het gebruik van het terrein als natuurkampeerterrein op een terrein dat in de huidige situatie reeds in gebruik is bij Jong Nederland.

Conclusie

Vanuit luchtkwaliteit zijn er geen belemmeringen voor het planvoornemen.

4.2.4 Externe veiligheid

Het algemene rijksbeleid voor externe veiligheid is gericht op het beperken en beheersen van risico's voor de omgeving vanwege: het gebruik, de opslag en de productie van gevaarlijke stoffen (inrichting), het transport van gevaarlijke stoffen (openbare wegen, water- en spoorwegen, buisleidingen), het gebruik van luchthavens. Externe veiligheid heeft betrekking op de veiligheid van degenen die niet bij de risicovolle activiteit zelf zijn betrokken, maar als gevolg van die activiteit wel risico's kunnen lopen, zoals omwonenden. Het beleid is onder andere verankerd in het Besluit externe veiligheid inrichtingen (Bevi), de bijbehorende Regeling externe veiligheid inrichtingen (Revi) en verder uitgewerkt / toegelicht in o.a. de Handleiding Externe Veiligheid Inrichtingen en de Handreiking Verantwoordingsplicht Groepsrisico. Voor het vervoer van gevaarlijke stoffen is het beleid opgenomen in de zogenaamde 'Wet Basisnet', dat op 1 april 2015 in werking is getreden. Deze bestaat uit de Wet vervoer gevaarlijke stoffen, het Besluit externe veiligheid transportroutes en de Regeling Basisnet.

In het externe veiligheidsbeleid staan twee doelen centraal: de bescherming van individuen tegen de kans op overlijden als gevolg van een ongeluk en de bescherming van de samenleving tegen het ontwrichtende effect van een ramp met een groter aantal slachtoffers; respectievelijk het plaatsgebonden risico (PR) en het groepsrisico (GR). Het plaatsgebonden risico van een bepaalde activiteit is de kans per jaar op een bepaalde plaats, dat een continu daar aanwezig gedacht persoon die onbeschermd is, komt te overlijden als gevolg van een mogelijk ongeluk met die activiteit. Het groepsrisico is de kans per jaar dat in één keer een groep mensen van een bepaalde omvang komt te overlijden bij een ongeval met gevaarlijke stoffen. Voor het groepsrisico is geen norm gesteld. Uit het vigerende beleid, zoals onder andere vastgelegd in het Bevi, geldt een verantwoordingsplicht. Iedere verandering (af- of toename) van het groepsrisico moet inzichtelijk worden gemaakt en worden voorzien van een onderbouwing (verantwoording groepsrisico).

Het planvoornemen voorziet in de realisatie van een natuurkampeerterrein zonder verdere permanente voorzieningen en een beperkte gebruiksduur gedurende het jaar. Hiermee wordt geen kwetsbaar of beperkt kwetsbaar object mogelijk gemaakt.

Vanuit deze activiteit is geen sprake van externe werking in het kader van veiligheid in verband met gevaarlijke stoffen. De minimale afstand tot vervoer van gevaarlijke stoffen (Provinciale weg N275 ten zuiden van Maasbree) bedraagt ruim 1.000 meter (www.risicokaart.nl).

Tot slot blijkt uit de risicokaart dat er in de directe omgeving van het besluitgebied geen bedrijven zijn gelegen waar met gevaarlijke stoffen wordt gewerkt. De minimale afstand tot het dichtsbijzijnde bedrijf met gevaarlijke stoffen (gelegen aan de Provinciale weg N275) bedraagt ruim 1.000 meter (www.risicokaart.nl).

Conclusie

Externe veiligheid vormt geen belemmering voor onderhavig planvoornemen.

4.2.5 Bedrijven en milieuzonering

Momenteel worden richtlijnen gehanteerd waardoor er sprake is van een zekere noodzakelijke afstand tussen (agrarische) bedrijven en woonbebouwing. Deze afstand (zonering) wordt bepaald door enerzijds de aard van het bedrijf en anderzijds door het karakter van zijn omgeving. De richtafstanden zijn niet wettelijk voorgeschreven en gaan uit van gemiddeld moderne bedrijven en zijn geschreven voor nieuwe situaties. Indien bekend is welke activiteiten concreet beoogd worden, dan kan gemotiveerd worden afgeweken van de daadwerkelijk te verwachten milieubelasting (in plaats van richtafstanden). Voor bestaande bedrijven geldt allereerst de geldende omgevingsvergunning of de richtlijnen uit de geldende AMvB.

In de publicatie “Bedrijven en Milieuzonering” van de VNG (Vereniging van Nederlandse Gemeenten) is een lijst met indicatieve richtafstanden opgenomen voor milieubelastende bedrijfsactiviteiten ten opzichte van gevoelige bestemmingen. De bedrijfsactiviteiten worden aan de hand van een milieucategorie verbonden met een maximale (indicatieve) hinderafstand.

In de VNG-publicatie zijn kampeerterreinen, vakantiecentra en dergelijke (met keuken) (SBI-code 553, 552) aangemerkt als een inrichting van milieucategorie 3.1 met als maatgevend aspect geluid. Dit houdt in dat de richtafstand tussen de terreingrens en de dichtstbij gelegen gevel van omliggende gevoelige functies 50 meter bedraagt. De dichtstbij gelegen gevel van een milieugevoelige functie (bedrijfswoning aan de Breestraat 15) ligt op een afstand van circa 125 meter, waarmee ruimschoots aan de richtafstand wordt voldaan. Daarnaast is geen sprake van een kampeerterrein met keuken.

De realisatie van een natuurkampeerterrein zonder verdere (permanente) voorzieningen brengt geen significante hinder met zich mee voor de in de omgeving gelegen milieugevoelige functies.

Conclusie

Op basis van het voorgaande wordt geconcludeerd dat er vanuit bedrijven en milieuzonering geen belemmeringen zijn voor het planvoornemen.

4.5.1 Gebiedsgericht

De quickscan flora en fauna toetst voornamelijk aan de Flora- en faunawet. Indien een plangebied in of nabij een gebied is gelegen dat tot de EHS behoort of onder de Natuurbeschermingswet valt, dient te worden bepaald of er een effect valt te verwachten. Bij een toetsing aan de Natuurbeschermingswet spelen vaak andere facetten mee, zoals de aanwezige doelsoorten en kernwaarden van het betreffende beschermde gebied.

Nationaal Natuurnetwerk Nederland

Het Natuurnetwerk Nederland is het Nederlands netwerk van bestaande en nieuw aan te leggen natuurgebieden, ook wel de Ecologische Hoofdstructuur (EHS) geheten. Het netwerk dient om natuurgebieden beter onderling te verbinden door middel van ecologische verbindingszones. Ecologische verbindingszones zijn stroken en stukjes natuur die de verspreid liggende natuurgebieden met elkaar verbinden. Op die manier kunnen dieren en planten zich van het ene naar het andere leefgebied verplaatsen. Vanaf 2014 zijn de provincies verantwoordelijk geworden voor het Natuurnetwerk Nederland.

Het perceel betreft bestaand bos gelegen binnen de EHS, waarin omstreeks 1975 al een trimbaan is aangelegd waarvan enkele toestellen nog steeds gebruikt (kunnen) worden.

Provinciale Groene Natuurzones Limburg

In het provinciaal natuurbeleid (POL 2014, zie paragraaf 3.3.1) zijn drie groene natuurzones te onderscheiden, de goudgroene-, zilvergroene- en bronsgroene natuurzones. De goudgroene natuurzones betreffen de parels onder de Limburgse natuurgebieden, de zilvergroene zones is natuur met een minder hoge concentratie aan natuurwaarde. De bronsgroene zijn landschapszones die ten aanzien van natuur- en landschap de meest waardevolle cultuurlandschappen zijn waarbij natuur, landschap sterk gemengd met landbouw en andere functies voorkomen. De onderzoekslocatie bevindt zich in de goudgroene natuurzone.

4.5.2 Soortengericht

Bij het terreinbezoek dat ten behoeve van de quickscan flora en fauna is uitgevoerd op 4 december 2015 is een aantal diersoorten geconstateerd. Onderstaand staan de aangetroffen soorten per soortgroep benoemd.

Vogels: gaai, koolmees, pimpelmees, winterkoning, roodborst, grote bonte specht.

Planten: diverse soorten mossen waaronder fraai haarmos, gewoon dikkopmos en grof laddermos, braam, brede stekelvaren.

Bomen: grove den en zwarte den, Amerikaanse eik.

Zoogdieren: er zijn geen sporen van (kleine) zoogdieren in het gebied aangetroffen.

4.5.3 Conclusies en aanbevelingen

IVN Baarlo-Maasbree komt op basis van de bevindingen van het onderzoek tot de volgende conclusie:

Er is geen sprake van nieuwe activiteiten dan wel wijziging van bestaande activiteiten die de wezenlijke kenmerken en waarden van het gebied aantasten. Bij de aanleg en inrichting worden planten en dieren noch vernield, noch bedreigd. Tijdens het uitvoeren van de werkzaamheden dient het bepaalde in de Flora- en faunawet in acht te worden genomen.

IVN Baarlo-Maasbree hecht er waarde aan en vindt het noodzakelijk, dat langs de weg op de percelen gelegen naast het kampeerterrein, die beide door de gemeente zijn aangekocht, de bestaande prikkeldraadafrastering wordt weggehaald en ter plaatse de grens wordt afgezet met natuurlijk materiaal. Het voorstel is om hiervoor de boomstronken en (sprokkel)hout dat op of direct langs het toekomstig natuurkampterrein ligt te gebruiken, aangevuld met laag groeiende heesters. Hierbij valt te denken aan struiken die met gedempt zonlicht genoegen nemen, zoals meidoorn, sleedoorn, Gelderse roos, hondsroos.

Bovenstaande in overweging nemende komt IVN Baarlo-Maasbree tot een gunstig oordeel ten aanzien van de inrichting van het terrein als natuurkampeerterrein.