Molenstraat 35a

3.1 Historische ontwikkeling

De gemeente Waalre wordt gekenmerkt door de ligging van twee historische watergangen binnen de gemeentegrenzen. De rivier De Dommel fungeert als westelijke grens van de gemeente. Aan de oostzijde van de gemeente bevindt zich de Tongelreep, die net als De Dommel globaal zuid-noord stroomt. Beide watergangen stromen door beekdalen die aan het eind van de laatste ijstijd zijn ontstaan. Tussen beide watergangen in lag een hogere dekzandrug waarop Waalre is ontstaan. Om de vruchtbaarheid te bevorderen werd potstalmest opgebracht op de akkers, waardoor langzamerhand de karakteristieke bolle akkers zijn ontstaan. De hoger gelegen en droge dekzandrug werd gebruikt als weide voor het vee.

De naam Waalre wordt al in een akte uit 703 na Christus genoemd als Waetrilo. Tot het gebied van Waalre behoorden toen ook de dorpsgebieden van Aalst en Valkenswaard. Zowel Waalre als Aalst zijn van oorsprong kerkdorpen. Waalre heeft door de jaren heen haar landelijke karakter behouden. Aan het begin van de twintigste eeuw had Waalre al een dorpscentrum met hoofdwegen, die ook in de huidige situatie nog samenkomen op de Markt. De boerderijen lagen destijds rondom het centrum. Bij het dorp horen de buurtschappen Loon, Timmereind, de Heikant en de Heuvel. Hier is het oude agrarische karakter van de gemeente nog terug te vinden.

In 1923 werden de tot dan toe zelfstandige gemeenten Aalst en Waalre samengevoegd. De nieuwe gemeente telde destijds circa 2.300 inwoners, wat inmiddels in uitgegroeid tot meer dan 16.000.

De uitbreiding van de kern Waalre in de tweede helft van de twintigste eeuw heeft met name aan de zuidwest- en noordwestzijde van de kern plaatsgevonden. Het plangebied ligt aan de rand van de naoorlogse uitbreiding in het zuidwesten van de kern en maakt tevens onderdeel uit van de lintbebouwing langs de Molenstraat, één van de hoofdwegen van de kern Waalre.