Cattenbroekerdijk 28

1.1 Doel

Met het voorliggende wijzigingsplan streeft de gemeente Montfoort naar :

• 1. het verruimen van de mogelijkheden op het perceel Cattenbroekerdijk 28 om een doelmatige bedrijfsvoering en/of –ontwikkeling mogelijk te maken;
• 2. het komen tot digitaal raadpleegbare en uitwisselbare ruimtelijke plannen.

1.2 Gekozen planopzet

In de planbeschrijving wordt aangegeven welke ontwikkelingen met dit wijzigingsplan worden beoogd. Dit wijzigingsplan omvat het vergroten van de gebruiks- en bouwmogelijkheden van een agrarisch perceel, gelegen aan de Cattenbroekerdijk 28. Bij de planbeschrijving wordt ook beschreven op welke wijze de beoogde nieuwe situatie bestemd wordt.

1.3 Ligging en begrenzing

Het voorliggende wijzigingsplan is opgesteld voor het plangebied Cattenbroekerdijk 28 te Linschoten.

Ligging plangebied (topografisch kaart, bron : Kadaster 2010)

1.4 Vigerende plannen

In het plangebied van het voorliggende wijzigingsplan is momenteel het bestemmingsplan 'Buitengebied 2012' van kracht. Het bestemmingsplan is op 11 maart 2013 vastgesteld door de gemeenteraad en is 19 december 2013 in werking getreden.

Uitsnede bestemmingsplan Buitengebied 2012

De gronden aan de Cattenbroekerdijk 28 in Linschoten hebben de bestemmingen ´agrarisch´ en ´agrarisch met waarde / openheid´. Een groot deel van de gronden met de bestemming ´agrarisch´ (de lichtgroene kleur) heeft een bouwvlak. Er mag uitsluitend gebouwd worden binnen het bouwvlak.

Binnen de bestemming ´agrarisch met waarde - openheid´ (de donkerder kleur groen) mag er niet gebouwd worden. In artikel 6 van het bestemmingsplan 'Buitengebied 2012' wordt omschreven hoe deze gronden gebruikt mogen worden. In bepaling 6.6.1 van het bestemmingsplan is een wijzigingsbevoegdheid opgenomen, waarmee het bestaande agrarische bouwvlak vergroot mag worden tot 1,5 ha. Hieraan zijn de volgende voorwaarden verbonden:

• 1. de vergroting is afgestemd op de voorgenomen bedrijfsuitbreiding;
• 2. de bestaande bij het agrarisch bedrijf behorende bebouwing binnen de gewijzigde grenzen van het bouwvlak gelegen blijft;
• 3. het grondoppervlak van het bouwvlak ten hoogste 1,5 ha bedraagt;
• 4. de situering, de vorm en de grootte van het bouwvlak geen onevenredige afbreuk doet aan de landschappelijke waarden en aan bestaande waardevolle doorzichten;
• 5. de uitbreiding van het bouwvlak voorzien is van een landschappelijk inpassingsplan.

Door gebruik te maken van deze bevoegdheid kan het agrarische bouwvlak vergroot worden naar 1,5 ha.

1.5 Leeswijzer

Het voorliggende wijzigingsplan bestaat uit een verbeelding met bijbehorende regels, vergezeld van een toelichting. De regels en de verbeelding vormen de juridisch bindende elementen van het bestemmingsplan. In de toelichting is een beschrijving van het plangebied opgenomen en zijn de aan het plan ten grondslag gelegen keuzes en beleidsuitgangspunten beschreven.

De toelichting bestaat uit 9 hoofdstukken. Hoofdstuk 1 beschrijft de uitgangspunten, opzet en doelen van het wijzigingsplan. In hoofdstuk 2 wordt de bestaande ruimtelijke en functionele structuur van het plangebied en de beoogde ontwikkeling toegelicht. De voor het plan relevante beleidsuitspraken van rijk, provincie en het eigen gemeentelijke beleid staan in hoofdstuk 3 beschreven.

Hoofdstuk 4 is de waterparagraaf waar alle voor het plangebied relevante wateraspecten worden behandeld. In hoofdstuk 5 wordt ingegaan op de verschillende milieuaspecten en hoofdstuk 6 behandelt de relevante omgevingsaspecten. Hierbij vindt er een toets aan de diverse milieu- en omgevingsaspecten plaats.

Een toelichting op de juridische systematiek, een omschrijving van de afzonderlijke bestemmingen is beschreven in hoofdstuk 7. In hoofdstuk 8 wordt de economische uitvoerbaarheid beschreven en in hoofdstuk 9 de maatschappelijke uitvoerbaarheid.

2.1 Huidige situatie

Het buitengebied van Montfoort is een rivierenlandschap, dat is onder te verdelen in een stroomruglandschap en een komlandschap. De uiterwaarden van de Hollandse IJssel behoren tot het stroomruglandschap. De Cattenbroekerdijk ligt op de overgang tussen komlandschap en veenweidelandschap, met een venige bodem. Omdat het veenweidelandschap maar beperkt voorkomt in de gemeente Montfoort wordt deze niet apart tot het veenweidelandschap gerekend en aangemerkt als komlandschap.

Afbeelding. Fysisch geografische eenheden: groen = venige kom; paars = veengebied

Bron : http://webkaart.provincie-utrecht.nl/

Het komlandschap is een zeer open landschap. Kades en dijken, zoals de Cattenbroekerdijk, zijn belangrijke ruimtevormende elementen. De wegen volgen de weteringen en vaarten en/of liggen op kades en dijken. De Cattenbroekerdijk volgt de Montfoortse Vaart, die in het verleden verder doorliep, richting Woerden. Het verloop van deze wegen is strak en rechtlijnig. Kenmerkend voor het komlandschap zijn de Tiendwegen die aan het einde van de opstrekkende kavels (langgerekte verkaveling doordat in het verlengde van het erf steeds verder landinwaarts te gaan verbouwen) kavels liggen.

Ter hoogte van het plangebied heeft de strokenverkaveling een regelmatig patroon. De boerderijen zijn in stroken langs de ontginningsbasis (de dijk) gesitueerd. De bebouwingslinten zijn beperkt verdicht, zodat vanuit de linten het open polderlandschap daarachter zichtbaar is. De beplanting bestaat uit erfbeplanting en fruitbomen bij boerderijen, grienden en boomgaarden, knotbomen langs wegen of weteringen, houtsingels op zijkades en achterkades.

Landbouw is belangrijk voor de plattelandseconomie van Nederland. Het plangebied ligt in de agrarische regio "westelijk weidegebied" in de Provincie Utrecht. In het buitengebied van Montfoort waren in 2012 ongeveer 180 bedrijven aanwezig. Iets meer dan de helft van deze bedrijven zijn agrarisch. Er komen in Montfoort met name veel melkveehouderijen en fruittelers voor. Het merendeel van het buitengebied is in gebruik als weiland.

Ligging plangebied – bestaande situatie (bron luchtfoto Google)

Cattenbroekerdijk 28

De boerderij (de bedrijfswoning, A op de situatietekening op de volgende pagina) staat voorop het perceel aan de (Cattenbroeker)dijk. De agrarische bedrijfsbebouwing staat achterop het perceel. Op het perceel staan met name rundveestallen ten behoeve van de melkveehouderij. Een deel van de stallen wordt gebruikt voor het opfokken van melkvee ten behoeve van de eigen bedrijfsvoering. Voorop het perceel, rondom de boerderij, is diverse beplanting aanwezig en langs de zuidoostzijde wordt het agrarische perceel geflankeerd door erfbeplanting langs de hier gelegen sloot. Het agrarische erf vormt een onderdeel van het half open bebouwingslint aan de Cattenbroekerdijk. Dit betekent dat bebouwing wordt afgewisseld met open ruimten, waardoor er vanaf de dijk/ weg zicht is op het open achtergelegen weidelandschap.

Op het perceel is de volgende bebouwing aanwezig (zie situatietekening op de volgende pagina):

• 6. Ligboxenstal met 200 ligboxen (F);
• 7. Ligboxenstal met 120 ligboxen (in gebruik voor jongvee, B);
• 8. Jongveestal (80 ligboxen, C)
• 9. Werktuigenloods (E);
• 10. Varkensschuur met stalcapaciteit voor 190 opfokzeugen (op plattegrond D)

Achter de werktuigenloods, welke gebruikt wordt voor hooiopslag en het stallen van werktuigbouwen, zijn een aantal kuilplaten aanwezig. Hier wordt naast mest ook voer opgeslagen.

Situatietekening terrein (inclusief de gewenste uitbreiding, G)

2.2 Ontwikkelingen

In een efficiënte bedrijfsvoering van een melkveebedrijf is het van groot belang om een groot aantal (melk)koeien te combineren met relatief weinig arbeidsinzet. Het is om die reden wenselijk om de ligboxenstal te vergroten met circa 155 ligboxen. Deze uitbreiding maakt het mogelijk dat al het melkvee in één stal bijeen staat. De efficiency van de bedrijfsvoering zal hiermee worden vergroot.

De gewenste uitbreiding bestaat uit een uitbreiding van de ligboxenstal (G) met 26,7 meter x 50,7 meter achter aan de bestaande stal. De uitbreiding krijgt een goothoogte van circa 4 meter en bouw-/nokhoogte van circa 10 meter.

Om de uitbreiding van de stal mogelijk te maken is het noodzakelijk om hier het agrarisch bouwvlak te vergroten. Deze vergroting wordt mogelijk gemaakt met dit wijzigingsplan: het bestaande bouwvlak wordt vergroot tot 1,5 hectare. Doordat de uitbreiding van de stal als verlenging achter aan de bestaande bebouwing wordt toegevoegd zal de beleving vanaf de Cattenbroekerdijk niet veranderen. De doorzichten naar het open achterland blijven behouden.

Landschappelijke inpassing

Een voorwaarde die gesteld is aan de uitbreiding van het bouwvlak is dat er een landschappelijk inpassingsplan opgesteld wordt. Aanvullend geldt dat de vergroting van het bouwvlak geen afbreuk mag doen aan de landschappelijke waarden en de bestaande waardevolle doorzichten.

Het vergroten van het bouwvlak, en daarmee het mogelijk maken van extra bebouwing, doet geen afbreuk aan de landschappelijke waarden. De extra bebouwing wordt direct aansluitend aan de bestaande bebouwing gerealiseerd en sluit voor wat betreft de bouwstijl aan op de bestaande stal. De bestaande ligboxenstal wordt verlengd. Daardoor verstoort de nieuwbouw geen bestaande doorzichten.

De landschappelijke inpassing wordt gevormd door de aanplant van twaalf elzen langs de westkant van verlengde stal en drie notenbomen/essen aan de achterzijde van de nieuwe stal (zie situatietekening). Zo wordt voorzien in een groene omranding van de bedrijfsbebouwing richting het landschap. De bedrijfsbebouwing is daardoor minder prominent in het landschap aanwezig. Het zicht vanuit de omgeving wordt bepaald door de groene erfbeplanting rondom het erf. De landschappelijk inpassing is in overleg met de gemeente Montfoort tot stand gekomen.

Landschappelijke inpassing

Advies Agrarische beoordelingscommissie

Als voorwaarde voor het vergroten van het bouwvlak is gesteld dat deze noodzakelijk moet zijn voor een doelmatige bedrijfsvoering en/of – ontwikkeling. Daarom is de agrarische beoordelingscommissie gevraagd advies uit te brengen. De beoogde verlenging van de ligboxenstal is de meest optimale mogelijkheid tot uitbreiding. De huisvesting van al het melkvee onder één dak is zeer optimaal en doelmatig voor de bedrijfsvoering. De commissie heeft daarom positief geadviseerd ten aanzien van het vergroten van het bouwvlak. Deze uitbreiding is noodzakelijk om de gewenste doorgroei van het bedrijf te kunnen realiseren, maar ook noodzakelijk voor een doelmatige agrarische bedrijfsvoering.

3.1 Rijksbeleid

3.2 Provinciaal beleid

3.3 Gemeentelijk beleid

4.1 Kader

Wettelijk kader

Het Rijk, de VNG, het IPO en de Unie van Waterschappen hebben in februari 2001 de startovereenkomst Waterbeheer 21ste eeuw ondertekend. Deze startovereenkomst is in 2003 omgezet in het Nationaal Bestuursakkoord Water dat in juni 2008 is geactualiseerd. Hiermee hebben deze partijen elkaar gecommitteerd om een watertoets toe te passen bij het opstellen van ruimtelijke plannen.

In het Besluit ruimtelijke ordening (Bro) is voorts bepaald dat waterbeheerders dienen te worden geraadpleegd bij het opstellen van bestemmingsplannen. De watertoets is een instrument om bij alle ruimtelijke plannen en besluiten waarin waterhuishoudkundige aspecten voorkomen te toetsen of in voldoende mate rekening wordt gehouden met die aspecten. Het gaat daarbij vooral om aandacht voor de waterkwantiteit (ruimte voor water, berging, infiltratie, aan- en afvoer), aandacht voor effecten op de waterkwaliteit en aandacht voor de veiligheid (overstroming).

Op 22 december 2009 is de Waterwet in werking getreden. Een achttal wetten is samengevoegd tot één wet: de Waterwet. De Waterwet regelt het beheer van oppervlaktewater en grondwater, en verbetert ook de samenhang tussen waterbeleid en ruimtelijke ordening. Daarnaast levert de Waterwet een flinke bijdrage aan kabinetsdoelstellingen zoals vermindering van regels, vergunningstelsels en administratieve lasten. Naast de Waterwet blijft de Waterschapswet als organieke wet voor de waterschappen bestaan.

Een belangrijk gevolg van de Waterwet is dat de huidige vergunningstelsels uit de afzonderlijke waterbeheerwetten worden gebundeld. Dit resulteert in één vergunning, de Watervergunning, die met een wettelijk vastgesteld aanvraagformulier kan worden aangevraagd.

Nationaal Waterplan 2009 - 2015

Het Nationaal Waterplan (NWP) is het rijksplan voor het waterbeleid voor de periode 2009-2015. Het NWP beschrijft welke maatregelen nodig zijn om Nederland ook in de toekomst veilig en leefbaar te houden. Ook de (economische) kansen die water biedt komen in het NWP aan bod. In het Nationaal Waterplan is een eerste uitwerking gegeven aan het Deltaprogramma dat wordt opgesteld naar aanleiding van het advies van de Deltacommissie in 2008. Dit programma is gericht op duurzame veiligheid en zoetwatervoorziening.

In december 2009 heeft het kabinet het Nationaal Waterplan vastgesteld. Dit plan geeft op hoofdlijnen aan welk beleid het Rijk in de periode 2009 - 2015 voert om te komen tot een duurzaam waterbeheer. Het Nationaal Waterplan richt zich op bescherming tegen overstromingen, voldoende en schoon water en diverse vormen van gebruik van water. Ook worden de maatregelen genoemd die hiervoor worden genomen. Het Nationaal Waterplan is de opvolger van de Vierde Nota Waterhuishouding uit 1998 en vervangt alle voorgaande nota's waterhuishouding. Het Nationaal Waterplan is opgesteld op basis van de Waterwet die met ingang van 22 december 2009 van kracht is. Op basis van de Wet ruimtelijke ordening heeft het Nationaal Waterplan voor de ruimtelijke aspecten de status van structuurvisie. Dit betekent dat het gestelde beleid leidend is voor uitwerking in het beleid van lagere overheden en uitwerking in projecten. Het rijksbeleid is dien overeenkomstig globaal en gericht op nationaal belang.

Het rijk verbreedt en versterkt de werking van de watertoets. De watertoets is een belangrijk instrument, ormeel geregeld in het Besluit ruimtelijke ordening. Het doel van de watertoets is de vroegtijdige betrokkenheid van de waterbeheerder bij ruimtelijke planprocessen te borgen. Daarmee wordt beoogd alle doelstellingen van het waterbeleid expliciet en op evenwichtige wijze in beschouwing te nemen bij alle ruimtelijke plannen en besluiten die relevant zijn voor het watersysteem. De watertoets heeft daarmee meer een procesmatig karakter dan dat van een echte toets.

Ook onder de nieuwe Wet ruimtelijke ordening/Besluit ruimtelijke ordening is het overleg tussen initiatiefnemer en waterbeheerder en het opstellen van een waterparagraaf bij bestemmingsplannen verplicht. Voor het Besluit ruimtelijke ordening geldt de Bestuurlijke Notitie Watertoets (2001) onverminderd als de bestuurlijke afspraken waarin een nadere uitwerking is opgenomen van de processtappen en inhoudelijke aandachtspunten zoals bestuurlijk is overeengekomen. Wel zijn de provinciale toetsing op bestemmingsplannen en de verplichting van de watertoets voor provinciale en gemeentelijke structuurvisies vanwege de vormvrijheid formeel vervallen.

De ontwikkeling die met dit bestemmingsplan mogelijk wordt gemaakt heeft een uiterst kleinschalig en lokaal karakter. Het valt dan ook buiten de reikwijdte van het NWP. Om die reden wordt hier dan ook niet verder op het rijksbeleid ingegaan. Wel wordt onderstaand verder ingegaan op meer lokaal beleid en de Watertoets.

Anders omgaan met water, Waterbeleid voor de 21e eeuw, Ministerie van Verkeer en Waterstaat

Deze nota is uitgegeven door het Ministerie van Verkeer en Waterstaat. De nota heeft als doelstelling een ander waterbeleid te realiseren, aangezien het huidige watersysteem voor de toekomst niet op orde is. Door anders om te gaan met water moet er geanticipeerd worden op een stijgende zeespiegel een stijgende rivierafvoer, bodemdaling en een toename van de neerslag.

Voor de aanpak van het veiligheidsprobleem en de vermindering van de wateroverlast kiest het kabinet enkele hoofdlijnen, waarvan het 'niet afwentelen van waterhuishoudkundige problemen door het volgen van de drietrapsstrategie vasthouden-bergen-afvoeren' tot één van de belangrijkste hoofdlijnen behoort. Water zal, meer dan het nu het geval is, sturend zijn bij de ruimtelijke inrichting en grondgebruik in Nederland. Nieuwe ruimtelijke besluiten mogen de problematiek van veiligheid en wateroverlast niet ongemerkt vergroten. Bij nieuwe ruimtelijke besluiten moeten de gevolgen voor veiligheid en wateroverlast voortaan expliciet in beeld worden gebracht in een aparte paragraaf in de nota van toelichting en onderdeel vormen van de integrale afweging. Dit geldt voor alle fasen van de planontwikkeling.

Waterplan 2010-2015, provincie Utrecht

Het waterhuishoudingplan geeft het waterbeleid weer van de provincie Utrecht. Op 23 november 2009 is het provinciaal Waterplan 2010-2015, inclusief Deelplan Kaderrichtlijn Water, vastgesteld. In dit waterhuishoudingplan wordt, door middel van een aantal uitgangspunten, het waterbeleid vormgegeven:

• a. Een maatschappelijk acceptabel overstromingsrisico. Het risico wordt bepaald door waterstanden op de buitenwateren, bodemdaling, occupatie en geïnvesteerd kapitaal. Hoogwaters zullen vaker voorkomen en de rivierafvoer wordt op termijn bemoeilijkt door een stijgende zeespiegel. Bodemdaling is een voortgaand proces in het westelijk deel van onze provincie en in het Eemland. Bevolkingsomvang en investeringsniveau in onze provincie nemen echter nog steeds toe.
• b. Omgaan met wateroverlast èn waterschaarste. Meer neerslag zal vallen in hevigere buien. Afvoer- en bergingsmogelijkheden in het stedelijke en landelijk gebied worden zwaarder belast. Tegelijkertijd vergroten warmere en drogere perioden de vraag naar drink-, irrigatie- en koelwater, terwijl juist dan het aanbod onder druk staat. Onze natuurgebieden mogen niet verdrogen en moeten soortmigratie als gevolg van klimaatverandering kunnen faciliteren.
• c. Een sterkere bijdrage van water aan ons leefklimaat. De behoefte aan vaar- en recreatiewater neemt toe. Laat zien dat water de drager is van veel van de Utrechtse landschappen. Maak water zichtbaar!

Keur Hoogheemraadschap Stichtse Rijnlanden

Nieuw toegevoegde bebouwing heeft gevolgen voor de snelheid waarmee het regenwater naar de sloten afstroomt. Hetzelfde geldt bij uitbreiding van (erf-)verharding. In de Keur is daarom opgenomen dat het verboden is om zonder watervergunning hemelwater afkomstig van nieuw verhard oppervlak versneld af te voeren. Voor oppervlakken tot 500 m² in stedelijk gebied en 1.000 m² in niet stedelijk gebied gelden algemene regels (Algemene regels Keur nr.12). In het geval dat nieuwe verharding of uitbreiding van bestaande verharding aangebracht wordt boven de gestelde ondergrens (500 m² in stedelijk gebied en 1.000 m² in niet stedelijk gebied) moeten compenserende maatregelen worden getroffen die mogelijke overlast, als gevolg van de toename in verharding, voorkomen.

Het doel van het beleid is het beperken van de versnelde lozing van hemelwater als gevolg van grootschalige uitbreiding van het verhard oppervlak in het beheersgebied, waardoor anders te grote peilstijgingen in het oppervlaktewatersysteem zouden ontstaan, met eventuele wateroverlast.

4.2 Het plangebied

Het plangebied wordt omringd door sloten. Met het wijzigingsplan wordt het mogelijk gemaakt dat er meer verhard wordt. Het bestaande bouwvlak is 12.191 m2 groot. Het nieuwe bouwvlak is 15.000 m2 in omvang. Dit is een toename van 2.809 m2. Conform de Keur van het hoogheemraadschap zal 15% van de toename gecompenseerd moeten worden indien er sprake is van het versneld afvoeren van hemelwater. Dit betekent dat er binnen, of in de nabije omgeving van het plangebied, 421 m2 aan water gerealiseerd moet worden binnen hetzelfde peilgebied als het hemelwater versneld wordt afgevoerd.

De eigenaar van Cattenbroekerdijk 28 heeft in de directe nabijheid van het plangebied gronden aangekocht. Op deze gronden wordt een watergang van 150 m2 gegraven. Hiervoor heeft initiatiefnemer op 24 december 2013 een watervergunning van het hoogheemraadschap voor ontvangen (zie bijlage 2). Deze 150 m2 wordt gebruikt voor de gedeeltelijke compensatie van de verplichte watercompensatie.

Daarmee blijft er nog 271 m2 aan oppervlakte over dat gecompenseerd moet worden. Aan weerszijden van het perceel zijn watergangen aanwezig, welke circa 600 m1 lang zijn. Met een beperkte verbreding van een watergang met circa 50 cm over de gehele lengte, wordt voldaan aan de compensatieplicht.

5.1 Bedrijven en milieuzonering

Bedrijven zijn milieubelastende bestemmingen die hinder ten opzichte van milieugevoelige bestemmingen (waaronder wonen) kunnen veroorzaken. Om deze hindersituaties te voorkomen dient bij een bestemmingsplan(wijziging) waarin milieubelastende en milieugevoelige bestemmingen in elkaars nabijheid mogelijk worden gemaakt in principe uit te worden gegaan van scheiding van functies. Daartoe zijn in de VNG-brochure Bedrijven en Milieuzonering (2009; hierna te noemen B&M) richtafstanden opgesteld. Deze afstanden geven voor gemiddelde bedrijfssituaties aan op welke afstand geen hinder is te verwachten. De meer fijne afstemming voor de voorkoming van milieuhinder vindt vervolgens plaats in het kader van de Wet milieubeheer.

Deze afstanden in B&M zijn naast de factoren aard en omvang van het bedrijf mede afhankelijk van de omgeving. Voor een rustige woonomgeving gelden andere afstanden (strengere eisen) dan voor andere gebieden, zoals drukke woonwijken, gemengde gebieden en landelijke gebieden. Het plangebied kan gekarakteriseerd worden als een landelijk gebied. Een overschrijding van de wettelijke normen (qua geluidsbelasting, stof, geur en gevaar), zoals besproken in voorgaande en volgende hoofdstukken, is echter niet toelaatbaar.

De betreffende VNG-publicatie vormt geen wettelijk kader. De in de publicatie opgenomen afstanden betreffen richtafstanden.

Consequentie plangebied

Dit wijzigingsplan maakt een uitbreiding van een agrarisch bedrijf mogelijk, waarmee de gewenste en noodzakelijke doorgroei van het bedrijf mogelijk wordt gemaakt. De uitbreiding van de bedrijfsactiviteit vindt plaats op de achterzijde van het perceel. De afstand van de bedrijfsactiviteiten tot de nabij gelegen woningen wordt als gevolg van de uitbreiding niet kleiner. De afstand van de nieuw te bouwen ligboxstal tot de woning aan de Cattenbroekerdijk 26 bedraagt meer dan 180 meter. De afstand van de nieuw te bouwen ligboxstal tot aan de woning Cattenbroekerdijk 30 is tenminste 120 meter.

Conform de VNG-lijst geldt voor het fokken en houden van rundvee een richtafstand van 100 meter voor het aspect 'geur' (categorie 3.2 bedrijf). Deze afstand geldt als richtlijn voor een rustig woonwijk. Het plangebied wordt gekarakteriseerd als een landelijk gebied. Agrarisch bedrijven horen thuis in het buitengebied. Gelet op de genoemde afstanden tot de meest nabijgelegen woningen (ruim boven de 100 meter) kan worden geconstateerd dat er vanuit bedrijfsmilieuzonering geen belemmeringen zijn voor de uitbreiding van het agrarische bedrijf

Voor de nieuwe situatie moet een omgevingsvergunning voor de activiteit ´milieu´ aangevraagd worden. De aanvraag wordt getoetst aan de verschillende milieuaspecten (o.a. ook geluid), waaruit blijkt of de vergunning verleend kan worden met welke voorschriften. Gezien de afstand tot nabij liggende woningen, is het aannemelijk dat deze vergunning verkregen wordt.

Conclusie

Er worden geen wezenlijke belemmeringen gesignaleerd voor het vergroten van het bouwblok. De vergunningaanvraag voor de activiteit milieu moet getoetst worden op verschillende milieuaspecten, waaruit zal blijken of de vergunning verleend kan worden met welke voorschriften.

5.2 Geluid

De Wet geluidhinder (Wgh) bepaald dat er akoestisch onderzoek verricht dient te worden gedurende de bestemmingsplanprocedure, indien het bestemmingsplan het volgende mogelijk maakt:

• 1. nieuwe infrastructuur;
• 2. nieuwe geluidsgevoelige functies.

De Wgh geeft aan dat wegen, met een rijsnelheid van 50 km/uur of hoger, wettelijke onderzoekszones heeft. Indien er binnen deze zones een nieuwe geluidgevoelige functie juridisch-planologisch wordt mogelijk gemaakt, dient er een akoestisch onderzoek plaats te vinden. Als uit het akoestisch onderzoek blijkt dat de voorkeursgrenswaarde van 48 dB op de gevel van een nieuwe geluidsgevoelige functie wordt overschreden, zal er een hogere grenswaarde vastgesteld moeten gaan worden (uitgaande dat er geen maatregelen te treffen zijn, waardoor de gevelbelasting wel aan de voorkeursgrenswaarde voldoet). Dit is een bevoegdheid van het college van burgemeester en wethouders. Het ontwerpbesluit van de hogere grenswaarde dient gelijktijdig met het ontwerpbestemmingsplan ter inzage gelegd te worden.

Consequentie plangebied

Met dit wijzigingsplan wordt er geen geluidsgevoelige functie of nieuwe infrastructuur mogelijk gemaakt. Vanuit de Wgh is er daarom geen noodzaak voor het verrichten van akoestisch onderzoek.

5.3 Luchtkwaliteit

De belangrijkste wet- en regelgeving voor luchtkwaliteit is vanaf 15 november 2007 vastgelegd in hoofdstuk 5, Titel 5.2 van de Wet milieubeheer (Luchtkwaliteitseisen). Deze wet vervangt het Besluit luchtkwaliteit van november 2005. De wet is één van de maatregelen die de overheid heeft getroffen om:

• a. Negatieve effecten op de volksgezondheid als gevolg van te hoge niveaus van luchtverontreiniging aan te pakken;
• b. Mogelijkheden voor ruimtelijke ontwikkeling te creëren ondanks de overschrijdingen van de Europese grenswaarden voor luchtkwaliteit.

In de wet zijn onder andere regels en grenswaarden opgenomen voor zwaveldioxide en stikstofoxiden, zwevende deeltjes, lood, koolmonoxide en benzeen. Van deze grenswaarden mag niet worden afgeweken. De plandrempels zijn voor de jaren 2007 tot en met 2010 voor alle stoffen, behalve stikstofdioxide, gelijk aan de grenswaarden. Verder is er met deze wet een wettelijke basis voor een Nationaal Samenwerkings-programma Luchtkwaliteit (afgekort NSL) opgesteld.

Het Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit

Het Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit (NSL) is de kern van de Wet luchtkwaliteit. Het NSL is een bundeling van alle gebiedsgerichte programma's en alle Rijksmaatregelen om de luchtkwaliteit te verbeteren. Het NSL bevat alle maatregelen die de luchtkwaliteit verbeteren en alle ruimtelijke ontwikkelingen die de luchtkwaliteit in betekenende mate verslechteren. Het Rijk coördineert het nationale programma. Het Rijk maakt met provincies en gemeenten afspraken over toetsbare resultaten; in de gebieden moeten de normen voor luchtkwaliteit stap voor stap dichterbij komen. De overheden kunnen op die resultaten worden afgerekend. Het NSL is op 1 augustus 2009 in werking getreden.

De uitvoeringsregels behorende bij de wet zijn vastgelegd in Algemene Maatregelen van Bestuur (AMvB) en Ministeriële Regelingen (mr) die gelijktijdig met de „Wet luchtkwaliteit. in werking zijn getreden waaronder de AMvB en Ministeriele Regeling niet in betekenende mate (afgekort NIBM).

AMvB en Regeling niet in betekende mate (NIBM)

De Wet luchtkwaliteit maakt onderscheid tussen grote en kleine ruimtelijke projecten. Een project is klein als het slechts in geringe mate (ofwel niet in betekenende mate) leidt tot een verslechtering van de luchtkwaliteit. De grens ligt bij een verslechtering van maximaal 3% van de grenswaarden voor de luchtkwaliteit. Een verslechtering van maximaal 3% komt overeen met een nieuwbouwproject van 1.500 woningen. Grotere projecten daarentegen kunnen worden opgenomen in het NSL-programma, mits ook overtuigend wordt aangetoond dat de effecten van dat project worden weggenomen door de maatregelen van het NSL.
De AMvB en Regeling “niet in betekenende mate” bevatten criteria waarmee kan worden bepaald of een project van een bepaalde omvang wel of niet als “in betekenende mate” moet worden beschouwd. Deze AMvB is gelijktijdig met het NSL in werking getreden.
NIBM projecten kunnen zonder toetsing aan de grenswaarden voor het aspect luchtkwaliteit uitgevoerd worden. Ook als het bevoegd gezag op een andere wijze, bijvoorbeeld door berekeningen, aannemelijk kan maken dat het geplande project NIBM bijdraagt, kan toetsing van de luchtkwaliteit achterwege blijven.

Consequentie plangebied

De uitbreiding, welke mogelijk wordt gemaakt met dit wijzigingsplan, draagt “niet in betekenende mate” bij aan de verslechtering van de luchtkwaliteit. De bestaande luchtkwaliteit levert ook geen belemmeringen op voor het uitbreiden van de agrarische bedrijfsvoering; een agrarisch bedrijf wordt niet aangemerkt als gevoelige functie.

5.4 Externe veiligheid

5.5 Bodem

De bodemkwaliteit is in het kader van een bestemmingsplan van belang indien er sprake is van functieveranderingen of een ander gebruik. De bodem moet geschikt zijn voor de nieuwe functie.

Het doel van de Wet Bodembescherming is het behoud en de verbetering van de milieuhygiënische bodemkwaliteit. In geval van graafwerkzaamheden is een bodemonderzoek aan de orde om te bepalen of eventuele vervuilde grond gesaneerd dient te worden. Voor een aantal situaties geldt een vrijstelling voor het aanleveren van een bodemonderzoek:

• 1. gebouwen waarin (nagenoeg) niet voortdurend mensen verblijven, bijvoorbeeld een loods waar niet langer dan 2 uur per dag mensen verblijven;
• 2. bouwwerk dat geen gebouw is, bijvoorbeeld een brug;
• 3. bouwwerken die de grond niet raken, bijvoorbeeld een dakkapel;
• 4. bij interne verbouwingen.

Bij een bouwwerk met een oppervlak van meer dan 50 m² moet, indien het een verblijfsruimte betreft (verblijf van mensen met meer dan 2 uur per dag), altijd een verkennend bodemonderzoek (conform NEN 5740) worden uitgevoerd. Bij bouwwerken met een kleiner oppervlakte moet een verkennend bodemonderzoek uitgevoerd worden indien de bodem verdacht is op bodemverontreiniging.

Consequentie voor plangebied

De gronden worden niet aangemerkt als 'verdacht locatie'. De gewenste uitbreiding, waarvoor dit wijzigingsplan wordt opgesteld, betreft de uitbreiding van een ligboxenstal voor melkveekoeien. Op grond van het voorgaande wordt geconstateerd dat er geen bodemonderzoek nodig is ten behoeve van de bouw van de ligboxenstal.

5.6 Kabels en leidingen

Onder de Cattenbroekerdijk ligt een waterleiding. Ter hoogte van Cattenbroekerdijk 28, buigt deze af richting Linschoten. De leiding heeft aan weerszijden een beschermingszone van 10 meter. Een klein deel van de beschermingszone valt binnen het plangebied. Binnen deze zone mag er niet gebouwd worden. Tevens geldt hier een aanlegvergunningstelsel. De leiding is als dubbelbestemming opgenomen in het wijzigingsplan.

6.1 Flora en fauna

De Vogelrichtlijn (1979) en de Habitatrichtlijn (1992) zijn beide Europese richtlijnen. Het doel van de Vogelrichtlijn is het bieden van bescherming en ontwikkelingsperspectief voor leefgebieden van zeldzame en bedreigde vogelsoorten en bescherming van alle vogelsoorten. De Habitatrichtlijn is gericht op de instandhouding van natuurlijke habitats en wilde flora en fauna. De gebiedsbescherming van beide richtlijnen valt in Nederland momenteel onder de Natuurbeschermingswet. De Soortenbescherming is geïmplementeerd in de Flora- en faunawet.

Met de Flora- en faunawet worden dieren en planten beschermd. De bepalingen ten aanzien van de soortenbescherming uit de Vogelrichtlijn en de Habitatrichtlijn zijn overgenomen in de Flora- en Faunawet. In de wet is onder meer bepaald dat beschermde dieren niet gedood, gevangen of verontrust mogen worden en planten niet geplukt, uitgestoken of verzameld mogen worden. De Flora- en faunawet gaat uit van het 'nee, tenzij'-beginsel. Dit betekent dat genoemde handelingen ten aanzien van planten en dieren niet mogelijk zijn, behalve onder strikte voorwaarden. Het beschermingsregime is afhankelijk van de status van de soort. Sinds februari 2005 bestaat vrijstelling voor een lijst van veel voorkomende beschermde soorten ('tabel 1'). Hiervoor hoeft bij ruimtelijke ontwikkelingen geen ontheffing aangevraagd te worden. Bij negatieve effecten op strikt beschermde soorten ('tabel 3') is het verplicht voor overtreding van de verbodsbepalingen een ontheffing met een uitgebreide toets van de Flora- en faunawet aan te vragen bij Dienst Regelingen van het Ministerie van LNV. Voor effecten op soorten van 'tabel 2' (onder andere alle vogelsoorten) moet worden gewerkt volgens een door de minister goedgekeurde gedragscode. Zolang deze niet aanwezig is, is voor overtreding van de verbodsbepalingen een toets bij de ontheffingsaanvraag nodig.

Consequentie voor plangebied

De uitbreiding maakt een toename van 155 melkveekoeien mogelijk. Bij de provincie Utrecht is een verzoek om saldering op grond van artikel 10 van de 'Verordening veehouderij, stikstof en Natura 2000 Provincie Utrecht' en artikel 9 van de 'Beleidsregel veehouderij, stikstof en beschermde natuurmonumenten Provincie Utrecht 2011' (beleidsregel) ingediend.

De provincie heeft ingestemd met het verzoek om saldering op Natura 2000 gebieden (zie bijlage 3). Het verzoek om saldering op grond van artikel 9 van de beleidsregel is afgewezen; deze deposities worden vastgelegd voor monitoringsdoeleinden. In het besluit van de provincie is ondanks dat toch aangegeven dat er een vergunning op grond van de Natuurbeschermingswet verleend kan worden. De beschikking op grond van de Natuurbeschermingswet is op 23 augustus 2013 verkregen (zie bijlage 4).

Het plangebied ligt niet binnen, of in de directe nabijheid, van een ecologische hoofdstructuur (EHS). Op circa 1.200 meter is een EHS aanwezig. Gezien deze afstand heeft het gewenste bouwplan geen negatief effect op de EHS. De afstand van het plangebied tot een Natura 2000 gebied (de Reeuwijkse Plassen) bedraagt ongeveer 10 km. Het plangebied wordt ook niet aangemerkt als een gebied waar de Habitat-richtlijn en de Vogelrichtlijn geldt.

De nieuw te bebouwen stal wordt gerealiseerd op gronden, welke momenteel al een onderdeel vormen van de agrarische bedrijfsvoering. De gronden zijn momenteel voornamelijk in gebruik als grasland, welke veelvuldig bereden worden door landbouwvoertuigen. Op basis van deze mate van verstoring is het voorkomen van beschermde soorten hoogst onwaarschijnlijk.

Het is wel denkbaar dat er algemeen voorkomende soorten aanwezig zijn, waarvoor geen ontheffing voor aangevraagd hoeft te worden. Met de realisatie van de gewenste hal wordt het voortbestaan van deze veel voorkomende soorten niet bedreigd. Zij kunnen gemakkelijk uitwijken naar de directe en vergelijkbare omgeving.

Conclusie

Vanuit de natuurwetgeving, zowel in de zin van gebieds- als ook soortenbescherming, zijn er geen belemmeringen aanwezig voor de gewenste ontwikkeling die met dit wijzigingsplan wordt mogelijk gemaakt.

6.2 Archeologie en cultuurhistorie

7.1 Algemeen

Het juridisch bindende gedeelte van het wijzigingsplan bestaat uit de verbeelding en de regels (zogenaamde planregels). De regels zijn gerelateerd aan de verbeelding, zodat kaart en regels te allen tijde in onderlinge samenhang dienen te worden bezien en toegepast.

Verbeelding

De verbeelding heeft een ondersteunende rol voor toepassing van de regels alsmede de functie van visualisering van de bestemmingen. Op de verbeelding hebben alle gronden binnen het plangebied een bestemming gekregen. Binnen een bestemming kunnen nadere aanduidingen zijn aangegeven. Deze aanduidingen hebben slechts juridische betekenis indien, en voor zover, deze in de regels daaraan wordt gegeven. Soms heeft een aanduiding juridisch gezien geen enkele betekenis en is deze uitsluitend op de verbeelding aangegeven ten behoeve van de leesbaarheid van de kaart (bijvoorbeeld topografische gegevens). De verbeelding vormt samen met de regels het voor de burgers en overheid bindende deel van het bestemmingsplan.

Regels

De regels bevatten het juridisch instrumentarium voor het regelen van het gebruik van de gronden, bepalingen omtrent de toegelaten bebouwing, regelingen betreffende het gebruik van aanwezige en/of op te richten bouwwerken. De regels zijn onderverdeeld in meerdere hoofdstukken. Per hoofdstuk zullen de diverse bepalingen artikelsgewijs worden besproken.

Toelichting

De toelichting heeft géén bindende werking; de toelichting maakt juridisch ook geen onderdeel uit van het bestemmingsplan, maar heeft wel een belangrijke functie bij de weergave en onderbouwing van het plan en ook bij de uitleg van bepaalde bestemmingen en regels. Door de grote flexibiliteit, of beter vrijheid in de regels, kan de rechtszekerheid van belanghebbenden in het gedrang komen. In de toelichting dienen derhalve duidelijk de beleidsintenties te worden aangegeven met betrekking tot het toekomstig grondgebruik. De toelichting heeft echter géén rechtstreeks burgers bindende werking.

7.2 De bestemmingen

Agrarisch  

Gebruik

De gronden met de agrarische bestemming mogen gebruikt worden ten behoeve van volwaardige veehouderijen met een bedrijfswoning. Daarnaast is in artikel 10 van de regels een overzicht opgenomen van welke nevenfuncties er zijn toegestaan.

Tevens zijn er meerdere wijzigingsbevoegdheden opgenomen. Onder nader bepaalde voorwaarden kan de bestemming van het perceel gewijzigd worden.

Bouwen

Bebouwing is uitsluitend binnen het opgenomen bouwvlak toegestaan. In de regels zijn specifieke bouwregels opgenomen ten behoeve van agrarische hoofdgebouwen, aan- en uitbouwen, bijgebouwen en overkappingen, de bedrijfswoning en bouwwerken, geen gebouwen zijnde opgenomen.

Agrarisch – met waarden openheid

Gebruik

De gronden met de agrarische bestemming mogen gebruikt worden ten behoeve van volwaardige veehouderijen. Daarnaast is in artikel 10 van de regels een overzicht opgenomen van welke nevenfuncties er zijn toegestaan. Tevens zijn er meerdere wijzigingsbevoegdheden opgenomen. Onder nader bepaalde voorwaarden kan de bestemming van het perceel gewijzigd worden.

Bouwen

Bebouwing is uitsluitend binnen het opgenomen bouwvlak toegestaan. In de regels zijn specifieke bouwregels opgenomen ten behoeve van agrarische hoofdgebouwen, aan- en uitbouwen, bijgebouwen en overkappingen, de bedrijfswoning en bouwwerken, geen gebouwen zijnde opgenomen.

Leiding – water (dubbelbestemming)

De waterleiding heeft aan weerszijden een beschermingszone van 10 meter. Een klein deel van de beschermingszone valt binnen het plangebied. Binnen deze zone mag er niet gebouwd worden, tenzij het bevoegd gezag met een omgevingsvergunning afwijkt van dit bouwverbod. Voordat het bevoegd gezag instemt met deze afwijkingsmogelijkheid wordt er advies ingewonnen bij de beheerder van de leiding. Tevens geldt er een aanlegvergunningstelsel voor de gronden binnen de beschermingszone van de leiding.

Waarde – Archeologie 4 en 6 (dubbelbestemming)

Het plangebied heeft twee verschillende archeologische waarden. De waarden zijn vastgelegd in twee dubbelbestemmingen, namelijk ´waarde / archeologie 4´ en ´waarde /archeologie 6´. Beide waarden hebben tot doel om de voorkomende archeologische waarden te beschermen en veilig te stellen.

8.1 Financiële haalbaarheid

Bij het opstellen van een wijzigingsplan dient de financiële haalbaarheid van het plan aangetoond te worden. Dit om te voorkomen dat recht gaat gelden dat niet realistisch blijkt te zijn.

Op grond van artikel 6.12, lid 1, van de Wet ruimtelijke ordening (Wro) moet voor een bestemmingsplan of een wijzigingsplan een exploitatieplan worden vastgesteld indien er sprake is van een 'bouwplan'. Artikel 6.2.1 van het Besluit ruimtelijke ordening (Bro) beschrijft wat een 'bouwplan' is. De gemeenteraad kan besluiten geen exploitatieplan vast te stellen, wanneer:

• 5. het verhaal van kosten van de grondexploitatie over de in het plan begrepen gronden anderszins verzekerd is (art. 6.12 Wro);
• 6. het totaal der exploitatiebijdragen dat kan worden verhaald, minder bedraagt dan € 10.000,–;
• 7. er geen kosten te verhalen zijn (art 6.2.1a Bro).

De 'grex-wet' is erop gericht dat de overheid kosten kan verhalen die gemaakt worden naar aanleiding van een bouwplan. Indien er geen kosten gemaakt worden, hoeven deze ook niet verhaald te worden.

8.2 Plangebied

Uitgangspunt voor de beoogde ontwikkelingen is dat deze voor de gemeente budgetneutraal worden ontwikkeld. Op grond van artikel 6.12, lid 1, Wet ruimtelijke ordening (Wro) in samenhang met artikel 6.12, lid 4, Wro is de gemeenteraad verplicht om de kosten te verhalen en een exploitatieplan vast te stellen gelijktijdig met het besluit (het plan) waarop het exploitatieplan betrekking heeft.

Met onderhavig wijzigingsplan wordt een bouwplan in de zin van artikel 6.2.1 Bro mogelijk gemaakt; er vindt een uitbreiding van een gebouw met ten minste 1000 m² bruto-vloeroppervlakte plaats. Daarmee is er vanuit de wet een verplichting tot het vaststellen van een exploitatieplan.

De extra gecreëerde bouwmogelijkheden leiden er niet toe dat er aanpassingen in het openbaar gebied moeten plaats vinden. Daarmee zijn er geen kosten te verhalen. Op grond van artikel 6.2.1 a van het Bro bestaan er dan geen noodzaak voor het opstellen van een exploitatieplan. Wel dient de gemeenteraad, voordat het college van burgemeester en wethouders het wijzigingsplan vaststelt, te besluiten dat er geen exploitatieplan vastgesteld hoeft te worden. Naar verwachting neemt de gemeenteraad op 2 juni 2014 het besluit dat er geen exploitatieplan vastgesteld hoeft te worden.

De kosten van de realisatie zijn voor rekening van de initiatiefnemer. De financieel-economische haalbaarheid is hiermee in voldoende mate aangetoond.

9.1 Inspraak

Het wijzigingsplan wordt, gezien de beperkte aard en omvang van de ontwikkeling, niet voor inspraak vrijgegeven.

9.2 Zienswijzen

Overeenkomstig artikel 3.9a van de Wet ruimtelijke ordening wordt uitvoering gegeven aan de eis het ontwerp-wijzigingsplan gedurende 6 weken ter inzage te leggen. Gedurende deze periode kan een ieder een zienswijze indienen.

Ontvangen zienswijzen worden beantwoord. Mogelijk leiden deze tot het aanpassen van het vast te stellen wijzigingsplan. Het college van burgemeester stelt daarna het wijzigingsplan vast.