Landgoed Uylenborgh

3.1 Rijksbeleid

Nota Ruimte: Ruimte voor Ontwikkeling

De 'Nota Ruimte: Ruimte voor ontwikkeling' (de Nota Ruimte) is in februari 2006 in werking getreden. In de Nota Ruimte is het nationaal ruimtelijk beleid vastgesteld tot 2020, met een doorkijk naar 2030. De Nota Ruimte vervangt de ruimtelijk relevante rijksnota's c.q. de planologische kernbeslissingen (PKB's) behorende bij de Vierde Nota over de Ruimtelijke Ordening Extra (en de actualisering daarvan in de Vinac) en het Structuurschema Groene Ruimte.

De in de Nota Ruimte vervatte ruimtelijke strategie wordt wat betreft verkeer en vervoer uitgewerkt in de separate PKB Nota Mobiliteit. De economische, ecologische en sociaal-culturele aspecten worden nader uitgewerkt in respectievelijk de 'Gebiedsgerichte Economische Perspectieven' en het 'Actieplan Bedrijventerreinen', de 'Agenda Vitaal Platteland' en het daarbij behorende meerjarenprogramma 'Groene ruimte' en het actieprogramma voor ruimte en cultuur.

Hoofddoel van het nationaal ruimtelijk beleid is ruimte te scheppen voor de verschillende ruimtevragende functies op het relatief beperkte oppervlak van Nederland. Meer specifiek richt het kabinet zich hierbij op vier algemene doelen:

• versterking van de internationale concurrentiepositie van Nederland;
• bevordering van krachtige steden en een vitaal platteland;
• borging en ontwikkeling van belangrijke (inter)nationale ruimtelijke waarden;
• borging van de veiligheid.

Met de Nota Ruimte heeft het kabinet gekozen voor een dynamisch, op ontwikkeling gericht, ruimtelijk beleid en een heldere verdeling van verantwoordelijkheden tussen het Rijk en de decentrale overheden. Hierbij wordt uitgegaan van het motto 'decentraal wat kan, centraal wat moet' en verschuift het accent van het stellen van ruimtelijke beperkingen naar het stimuleren van gewenste ontwikkelingen. Er wordt meer nadruk gelegd op 'ontwikkelingsplanologie' en minder op 'toelatingsplanologie'. Daarnaast is het landelijk beleid gericht op het optimaal benutten van het huidige bebouwde gebied.

Planspecifiek

Door middel van het uitwerken van dit gebied tot landgoed wordt invulling gegeven aan de (globale) kaders die op rijksniveua zijn gesteld. Het platteland wordt hierdoor in haar vitaliteit bevorderd.

Natuurschoonwet

De Natuurschoonwet is gericht op het behoud van landgoederen. Dit zijn terreinen met bossen en andere houtopstanden, die belangrijk zijn voor het behoud van het natuurschoon, De eigenaren van landgoederen komen in aanmerking voor fiscale tegemoetkomingen, als zij het landgoed 25 jaar aaneen in stand houden en toereikend beheren. De Natuurschoonwet is in 1928 tot stand gekomen. Deze wet geeft fiscale faciliteiten ofwel tegemoetkomingen aan eigenaren van onroerende zaken als een landgoed, op voorwaarde dat ze dit in stand houden en daarmee het natuurschoon bevorderen. Niet elke onroerende zaak komt daarvoor in aanmerking. Deze moet aan bepaalde voorwaarden voldoen. Om in aanmerking te komen voor deze faciliteiten dient de eigenaar de Ministers van Landbouw, Natuurbeheer en Voedselkwaliteit en van Financiën te verzoeken zijn onroerende zaak "aan te merken als landgoed" ofwel "te rangschikken onder de Natuurschoonwet 1928".

De Natuurschoonwet 1928 is gewijzigd in 1989. Deze wijziging omvat een verruiming van een aantal van de hiervoor bedoelde fiscale tegemoetkomingen. Hier tegenover staan echter bepaalde voorwaarden voor het in stand houden van landgoederen en, indien men daarvoor opteert, voor de openstelling ervan voor het publiek.

Bij wet van 14 december 2000, Staatsblad 551, is de Natuurschoonwet 1928 op een aantal punten gewijzigd. Aan de definitie van landgoed wordt het begrip natuurterreinen toegevoegd. Het begrip "natuurterrein" wordt bovendien opnieuw vastgesteld. Dit betekent dat de mogelijkheden voor rangschikking van landgoederen waarop natuurterreinen voorkomen worden verruimd. Het Landgoed Uylenborgh zal onder vigeur van de natuurschoonwet gaan functioneren en is als zodanig al sinds 2004 hieronder gerangschikt.